Kalium chloratum 15% Kabi, 20 ampułek po 10 ml

Lek Kalium chloratum 15% Kabi należy do grupy „Dożylne roztwory uzupełniające: Roztwory elektrolitowe” i jest wydawany na receptę.

Kalium chloratum 15% Kabi będzie podawany przez lub pod bezpośrednim nadzorem lekarza, który będzie uważnie kontrolował ilość leku Kalium chloratum 15% Kabi podaną pacjentowi.

Lekarz podejmie decyzję dotyczącą prawidłowej dawki dla pacjenta.

Zalecana dawka stosowana u dorosłych pacjentów:

Do podawania dożylnego wyłącznie po rozcieńczeniu w odpowiednim roztworze do maksymalnego stężenia chlorku potasu 3 g/l (lub 40 mmol/l potasu). W leczeniu ciężkiej hipokaliemii lub kwasicy ketonowej w cukrzycy konieczne mogą być wyższe stężenia; w takim przypadku należy podać infuzję do dużej żyły oraz zaleca się monitorowanie zapisu EKG pacjenta.

1 g chlorku potasu odpowiada 13,4 mmol lub 524 mg potasu.

Dawka zależy od stężenia elektrolitów w surowicy oraz od gospodarki kwasowo-zasadowej. Niedobór potasu należy obliczyć za pomocą następującego wzoru:

Niedobór potasu (mmol) = masa ciała (kg) x 0,2 x 2 x (4,5 mmol/l – stężenie potasu w surowicy)
(Objętość zewnątrzkomórkową oblicza się na podstawie masy ciała w kg x 0,2)

Standardowa dawka dobowa wynosi około 0,8 do 2 mmol potasu na kg masy ciała.

Zazwyczaj, maksymalna dawka stosowana u dorosłych pacjentów nie powinna przekraczać 150 mmol na dobę.

Stosowanie u dzieci

• Zaleca się dożylne podanie po rozcieńczeniu w odpowiednim roztworze do maksymalnego stężenia chlorku potasu 3 mmol/kg masy ciała lub 40 mmol/m2 powierzchni ciała.

• U dzieci ważących 25 kg i więcej, stosować dawki jak u dorosłych pacjentów.

Maksymalna dawka u dzieci wynosi 3 mmol/kg masy ciała na dobę.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawka powinna być zmniejszona.

Sposób podawania:

• Pacjent otrzyma ten lek rozcieńczony w postaci infuzji do żyły (dożylna kroplówka). Szybkość infuzji będzie powolna, a ilość chlorku potasu będzie zależeć od indywidualnych potrzeb pacjenta.

• Uważa się, że bezpieczna szybkość infuzji wynosi 10 mmol/godz. Szybkość infuzji nie powinna przekraczać 20 mmol/godz.

• Zaleca się podawanie za pomocą pompy infuzyjnej, szczególnie w przypadku roztworów o wyższym stężeniu.

Lekarz poinformuje, jak długo powinno trwać leczenie lekiem Kalium chloratum 15% Kabi.

Jeśli pacjent uważa, że działanie leku Kalium chloratum 15% Kabi jest zbyt silne lub zbyt słabe, należy poinformować o tym lekarza lub farmaceutę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Kalium chloratum 15% Kabi należy omówić to z lekarzem.

Kalium chloratum 15% Kabi jest podawany przez lub pod nadzorem lekarza, który zwróci uwagę, że:

• bezpośrednie wstrzyknięcie stężonych roztworów chlorku potasu bez odpowiedniego rozcieńczenia może spowodować natychmiastową śmierć;

• lek należy podawać powoli (zwykle 10 mmol/godz., nie przekraczając 20 mmol/godz.) i pod kontrolą czynności serca;

• należy monitorować oddawanie moczu u pacjenta w celu zapewnienia jego prawidłowego przepływu;

• należy monitorować stężenie elektrolitów w osoczu i gospodarkę kwasowo-zasadową, a dawka powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta;

• należy uważnie monitorować pacjentów z chorobami serca, ciężkim niedoborem płynów (ciężkim odwodnieniem), kurczem mięśni wywołanym odwodnieniem i utratą soli pod wpływem gorąca, rozległym uszkodzeniem tkanek występującym w przypadku ciężkich poparzeń oraz pacjentów w podeszłym wieku z uwagi na możliwość występowania zaburzeń czynności nerek lub innych czynników predysponujących do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemii);

• na początku terapii zastępczej potasem nie należy podawać roztworów glukozy do infuzji, ponieważ glukoza może powodować dalsze zmniejszenie stężenia potasu w osoczu;

• jeśli występują objawy niewydolności nerek, dożylne podawanie roztworów zawierających potas powinno zostać przerwane.

Lekarz może zachować szczególną ostrożność i zdecyduje czy podawać Kalium chloratum 15% Kabi, jeśli u pacjenta występuje:

• niewyrównana niewydolność serca podczas leczenia pacjenta glikozydami naparstnicy (leki stosowane w leczeniu chorób serca) oraz ciężki lub całkowity blok przewodnictwa przedsionkowo-komorowego serca;

• choroba zazwyczaj związana ze zwiększonym stężeniem potasu we krwi (hiperkaliemia), np: hiperkaliemiczne porażenie okresowe (postać okresowego porażenia), niedokrwistość sierpowatokomórkowa, zaburzenia czynności nadnerczy (niewydolność nadnerczy), osłabienie czynności nerek (niewydolność nerek), zmniejszone oddawanie moczu po operacji (pooperacyjny skąpomocz), wstrząs z rozpadem czerwonych krwinek i (lub) niedoborem płynów w organizmie (wstrząs z reakcjami hemolitycznymi i (lub) odwodnieniem), kwasica metaboliczna (postać kwasowa krwi), leczenie z zastosowaniem leków moczopędnych oszczędzających potas (leki zwiększające oddawanie moczu, które zatrzymują potas we krwi), zwiększenie stężenia jonów chlorku we krwi (hiperchloremia).

Lekarz powinien zwrócić uwagę podczas dożylnego podania, ponieważ wyciek płynu podawanego w infuzji poza naczynie (wynaczynienie) może spowodować obumarcie tkanki (martwicze uszkodzenie tkanek).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

• Brak danych lub istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania chlorku potasu u kobiet w okresie ciąży. Można rozważyć stosowanie leku Kalium chloratum 15% Kabi w okresie ciąży, jeśli jest to klinicznie uzasadnione.

• Chlorek potasu przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że istnieje prawdopodobny jego wpływ na organizm noworodków/niemowląt karmionych piersią. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt.

• Lekarz prowadzący podejmie decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać (wstrzymać) stosowanie leku Kalium chloratum 15% Kabi biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety.

Przedawkowanie na skutek zwiększonego stężenia potasu we krwi może spowodować nieprawidłowości w zapisie EKG, zmniejszenie szybkości pracy serca (bradykardia), nieregularną czynność serca z bardzo szybkim migotaniem komór serca (migotanie komór), inne zaburzenia czynności serca (arytmie) aż do zatrzymania akcji serca, splątanie, zmęczenie, biegunkę, zaburzenia połykania, nieprawidłowe odczucia skórne na rękach lub nogach (parestezja kończyn), trudności w oddychaniu, porażenie mięśni szkieletowych i śmierć.

W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek z wyżej wymienionych objawów, należy natychmiast przerwać leczenie i unikać jakiegokolwiek pożywienia zawierającego potas oraz nie stosować leków moczopędnych oszczędzających potas (leki stosowane do zwiększenia oddawania moczu, które zatrzymują potas we krwi).

W przypadku przedawkowania lub przypadkowego zastosowania należy natychmiast skontaktować się ze szpitalem podając nazwę leku i użytą ilość.

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy wymienione powyżej lub pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku Kalium chloratum 15% Kabi należy natychmiast poinformować lekarza lub personel medyczny.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Skojarzenia niezalecane (z wyjątkiem przypadków ciężkiego niedoboru potasu):

• leki moczopędne oszczędzające potas (leki stosowane w celu zwiększenia oddawania moczu, które zatrzymują potas we krwi), proste lub złożone, takie jak: amiloryd, spironolakton, triamteren, kankreonian potasu, eplerenon ze względu na ryzyko wystąpienia zagrażającego życiu zwiększonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (zwiększenie wpływu potasu);

• inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), cyklosporyna, takrolimus, suksametonium: ze względu na ryzyko wystąpienia zagrażającego życiu zwiększonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (zwiększenie wpływu potasu);

• leki krwiopochodne, penicylina potasowa: ze względu na możliwe ryzyko wystąpienia zwiększonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) spowodowanego obecnością potasu w tych lekach.

Skojarzenia możliwe przy zachowaniu szczególnych środków ostrożności:

• chinidyna: potas może nasilić działanie przeciwarytmiczne chinidyny;

• tiazydy, adrenokortykosteroidy, glikokortykosteroidy, mineralokortykosteroidy: działanie uzupełniające potasu może być zmniejszone;

• digoksyna: zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) może być niebezpieczne u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy w leczeniu chorób serca;

• żywice wymienne: stężenie potasu w surowicy zmniejsza się w wyniku zastąpienia potasu przez sód.

W przypadku braku badań dotyczących zgodności, tego leku nie wolno mieszać z innymi lekami.

Niezgodność fizyczna leku Kalium chloratum 15% Kabi, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji była zgłaszana z następującymi substancjami czynnymi: amikacyna, amfoterycyna B, dobutamina, emulsje tłuszczowe, 20% do 25% roztwory mannitolu oraz sól sodowa penicyliny G.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Zwiększone podawanie potasu może powodować zwiększone stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia), które może prowadzić do zaburzeń nerwowo-mięśniowych i zaburzeń czynności serca, szczególnie zaburzeń rytmu serca, a nawet zatrzymania akcji serca.

Inne działania niepożądane:

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• kwaśny odczyn krwi (kwasica);

• zwiększenie stężenia jonów chlorkowych we krwi (hiperchloremia).

Zaburzenia naczyniowe:

• zakrzep krwi w naczyniach krwionośnych (zakrzepica żylna).

Ogólne zaburzenia i stany w miejscu podania:

• nudności;

• ból w miejscu podania;

• obumarcie komórek w przypadku wycieku roztworu do infuzji poza naczynie (wynaczynienie);

• zapalenie żyły w przypadku miejscowego, zbyt wysokiego stężenia roztworu.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.