Injectio Glucosi 10% Baxter, roztwór do infuzji, 250 ml

Injectio Glucosi 10% Baxter jest roztworem cukru (glukozy) w wodzie. Glukoza jest jednym ze źródeł energii dla organizmu. Ten roztwór do infuzji dostarcza 400 kilokalorii na litr.

Lek Injectio Glucosi 10% Baxter jest stosowany:

• w celu dostarczania samego cukru (węglowodanów) lub w żywieniu pozajelitowym, jeśli jest to wymagane. Żywienie pozajelitowe stosuje się u pacjentów, którzy nie są w stanie jeść.Podaje się go w postaci infuzji (powolne wstrzyknięcie) do żyły;
• w celu zapobiegania lub leczenia zmniejszonego stężenia cukru we krwi (hipoglikemia, która wywołuje objawy, ale nie zagraża życiu);
• w celu dostarczania płynów, kiedy w organizmie jest za mało wody (w przypadku odwodnienia) i potrzebny jest dodatkowy cukier (węglowodany);
• w celu rozpuszczania/rozcieńczania innych leków, które mają być podane do żyły.

Substancją czynną jest glukoza (w postaci glukozy jednowodnej): 100 g na litr. Jedynym innym składnikiem jest woda do wstrzykiwań.

Skład na 250 ml: glukoza (w postaci glukozy jednowodnej): 25 g.

Lek Injectio Glucosi 10% Baxter jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. O dawce leku oraz czasie jego podawania decyduje lekarz. Będzie to zależało od wieku pacjenta, masy ciała, stanu zdrowia i powodu leczenia. Na stosowaną dawkę mogą także wpływać inne równocześnie stosowane leki. 

Nie wolno podawać leku Injectio Glucosi 10% Baxter, jeśli zawiera on widoczne cząstki lub jeśli opakowanie jest w jakikolwiek sposób uszkodzone.

Injectio Glucosi 10% Baxter jest zwykle podawany przez plastikową rurkę dołączoną do igły umieszczonej w żyle. Zazwyczaj do infuzji używana jest żyła w ramieniu. Jednakże, lekarz może zastosować inną metodę podania tego leku. Przed i podczas infuzji lekarz będzie kontrolował:

• ilość płynów w organizmie; 
• kwasowość krwi i moczu;
• stężenie elektrolitów w organizmie (szczególnie sodu, u pacjentów z wysokim stężeniem hormonu wazopresyny lub przyjmujących inne leki, które zwiększają efekt działania wazopresyny).

Injectio Glucosi 10% Baxter należy podawać ze szczególną ostrożnością u dzieci. Dzieciom Injectio Glucosi 10% Baxter musi podawać lekarz lub pielęgniarka. O podawanej ilości musi decydować lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i będzie ona zależała od wieku, masy ciała, stanu pacjenta. Jeżeli Injectio Glucosi 10% Baxter jest stosowany w celu dostarczenia lub rozcieńczenia innego leku lub podaje się inne leki w tym samym czasie, może to także wpływać na dawkę.

W przypadku infuzji u dzieci, lekarz prowadzący pobierze próbki krwi i moczu w celu skontrolowania ilości elektrolitów we krwi, takich jak potas (elektrolity w osoczu). Noworodki, szczególnie urodzone przed terminem oraz z małą urodzeniową masą ciała – są bardziej narażone na wystąpienie zbyt małego lub zbyt dużego stężenia cukru we krwi (hipo- lub hiperglikemia) i dlatego należy je szczególnie monitorować w trakcie leczenia roztworami dożylnymi glukozy celem zapewnienia odpowiedniej kontroli stężenia cukru oraz uniknięcia możliwych długotrwałych działań niepożądanych.

Małe stężenie cukru u noworodków może powodować przedłużone napady padaczkowe, śpiączkę i uszkodzenie mózgu. Duże stężenie cukru we krwi wiąże się z krwawieniami do mózgu, wystąpieniem zakażenia bakteryjnego i grzybiczego, uszkodzeniem wzroku (retinopatia wcześniacza), zakażeniami przewodu pokarmowego (martwicze zapalenie jelit), zaburzeniami płuc (dysplazja oskrzelowo-płucna), przedłużonym pobytem w szpitalu oraz śmiercią.

W przypadku podawania noworodkom, worek z roztworem może być podłączony do pompy infuzyjnej, która pozwoli na podanie odpowiedniej wymaganej ilości roztworu w określonych przedziałach czasowych. Lekarz lub pielęgniarka będą monitorowali urządzenie w celu zapewnienia bezpiecznego podania. U dzieci (w tym noworodków i starszych dzieci) otrzymujących lek Injectio Glucosi 10% Baxter występuje wyższe ryzyko wystąpienia niskiego stężenia sodu we krwi (hiponatremia hipoosmotyczna) i zaburzeń dotyczących mózgu, ze względu na niskie stężenie sodu w osoczu (encefalopatia hiponatremiczna).

Nie stosować leku Injectio Glucosi 10% Baxter, jeśli u pacjenta występuje którykolwiek z następujących stanów:

• cukrzyca nieodpowiednio leczona, ze stężeniem cukru we krwi powyżej normy (cukrzyca niewyrównana); 
• utrata przytomności (śpiączka hiperosmolarna). Ten rodzaj śpiączki może wystąpić u pacjentów z cukrzycą, którzy nie otrzymują wystarczających dawek leków;
• rozrzedzenie krwi spowodowane podaniem zbyt dużej ilości płynów (hemodylucja); 
• gdy jest zbyt dużo płynu w przestrzeniach wokół komórek organizmu (przewodnienie zewnątrzkomórkowe); 
• gdy w naczyniach krwionośnych jest większa ilość krwi niż powinna (hiperwolemia); 
• większe niż prawidłowe stężenie cukru we krwi (hiperglikemia); 
• większe niż prawidłowe stężenie mleczanów, związków chemicznych występujących we krwi (hiperlaktatemia); 
• ciężka niewydolność nerek (stan, kiedy nerki nie pracują dobrze i pacjent wymaga dializy); 
• niewyrównana niewydolność serca. Jest to niewydolność serca, która nie jest odpowiednio leczona i wywołuje objawy, takie jak: płytki oddech; obrzęk okolicy kostek; nagromadzenie płynu pod skórą we wszystkich częściach ciała, obejmujące mózg i płuca (obrzęki uogólnione);
• choroba wątroby powodująca nagromadzenie płynu w brzuchu (marskość wątroby z wodobrzuszem); 
• jakikolwiek stan, który wpływa na regulację stężenia cukru w organizmie; 
• nietolerancja (nadwrażliwość) glukozy. Może wystąpić u pacjentów z alergią na kukurydzę.

Jeśli do roztworu do infuzji dodawany jest inny lek, zawsze należy zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania tego leku. W ten sposób pacjent może sprawdzić, czy może bezpiecznie stosować dany lek.

250 ml

Injectio Glucosi 10% Baxter jest roztworem hipertonicznym (stężonym). Lekarz weźmie to pod uwagę, wyliczając, ile roztworu należy podać pacjentowi. Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występuje lub występował którykolwiek z poniższych stanów medycznych:

• cukrzyca;
• choroba nerek;
• choroba, która rozpoczęła się niedawno i może zagrażać życiu (ostra, ciężka choroba); 
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (nadciśnienie wewnątrzczaszkowe);
• uraz głowy w ciągu ostatnich 24 godzin; 
• udar spowodowany zakrzepem w naczyniu krwionośnym w mózgu (udar niedokrwienny);
• choroba serca (niewydolność serca); 
• choroba płuc (niewydolność oddechowa); 
• zmniejszenie ilości wytwarzanego moczu (skąpomocz lub bezmocz); 
• nadmiar wody w organizmie (zatrucie wodą); 
• niskie stężenie sodu we krwi (hiponatremia); 
• alergia na kukurydzę (Injectio Glucosi 10% Baxter zawiera cukier pochodzący z kukurydzy);
• stan mogący wywołać wysokie stężenia wazopresyny, hormonu regulującego ilość płynu w organizmie.

Zbyt wysokie stężenie wazopresyny w organizmie może być spowodowane, na przykład: 

• nagłą i poważną chorobą;
• bólem;
• operacją;
• zakażeniami, oparzeniami, chorobą mózgu; 
• chorobami związanymi z sercem, wątrobą, nerkami lub ośrodkowym układem nerwowym;
• przyjmowaniem pewnych leków (patrz także punkt „Lek Injectio Glucosi 10% Baxter a inne leki”).

Może to zwiększać ryzyko niskiego stężenia sodu we krwi i powodować ból głowy, nudności, drgawki, ospałość, śpiączkę, obrzęk mózgu i śmierć. Obrzęk mózgu zwiększa ryzyko śmierci i uszkodzenia mózgu. Pacjenci z wyższym ryzykiem wystąpienia obrzęku mózgu to: dzieci; kobiety (szczególnie w wieku rozrodczym); pacjenci z problemami z poziomem płynu mózgowego, na przykład, z powodu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, krwawienia wewnątrzczaszkowego lub uszkodzenia mózgu.

Podczas podawania tego roztworu pacjentowi, lekarz sprawdzi:

• ilość elektrolitów, takich jak sód i potas we krwi (elektrolity w osoczu); 
• ilość cukru (glukozy);
• ilość płynów w organizmie (równowaga płynów); 
• kwasowość krwi i moczu (zmiany równowagi kwasowo-zasadowej). 

Lekarz zadecyduje ile roztworu do infuzji podać pacjentowi, zgodnie z wynikami tych badań. Badania dostarczą także lekarzowi informacji, co do potrzeby podania pacjentowi potasu, składnika chemicznego obecnego we krwi. W razie potrzeby, można go podać dożylnie.

Ponieważ Injectio Glucosi 10% Baxter zawiera cukier (glukozę), może powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemię). W takiej sytuacji, lekarz może: 

• dostosować szybkość infuzji; 
• podać insulinę, w celu zmniejszenia ilości cukru we krwi; 
• jeśli to konieczne, podać dodatkowo potas.

Jest to szczególnie ważne:

• jeśli u pacjenta występuje cukrzyca; 
• jeśli u pacjenta czynność nerek jest nieprawidłowa; 
• jeśli u pacjenta w ostatnim czasie wystąpił udar (ostry udar niedokrwienny).Zwiększone stężenie cukru we krwi może nasilić objawy udaru oraz mieć wpływ na odzyskanie zdrowia.
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia metaboliczne z powodu wygłodzenia lub diety, które nie zapewniają odpowiedniej proporcji niezbędnych składników odżywczych (niedożywienie);
• jeśli u pacjenta występuje niski poziom tiaminy (witamina B1) w organizmie. Może to się zdarzyć u pacjentów z przewlekłą chorobą alkoholową. Nie należy podawać tego roztworu przez tę samą igłę, co do przetoczenia krwi. Może to spowodować rozpad lub zlepianie się czerwonych krwinek.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub pielęgniarki przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w trakcie podawania glukozy pacjentce w trakcie porodu.

Wpływ na płodność

Brak jest odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na płodność. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na płodność.

Karmienie piersią

Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania roztworu glukozy u pacjentek karmiących piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na pacjentki karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Przed dodaniem jakiegokolwiek leku do roztworu Injectio Glucosi 10% Baxter stosowanego w czasie ciąży lub karmienia piersią, należy skonsultować się z lekarzem i przeczytać ulotkę dołączoną do opakowania leku, który ma być dodany.

Należy poradzić się lekarza lub pielęgniarki przed prowadzeniem pojazdów lub obsługiwaniem maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.  Injectio Glucosi 10% Baxter i inne leki przyjmowane w tym samym czasie mogą na siebie wzajemnie wpływać. Nie należy przyjmować leku Injectio Glucosi 10% Baxter z pewnymi hormonami (katecholaminy), w tym z adrenaliną lub steroidami, ponieważ mogą one powodować zwiększenie stężenia cukru we krwi. Niektóre leki mogą wpływać na stężenie hormonu wazopresyny. Obejmują one: 

• leki przeciwcukrzycowe (chlorpropamid);
• leki na cholesterol (klofibrat);
• niektóre leki przeciwnowotworowe (winkrystyna, ifosfamid, cyklofosfamid);
• selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (stosowane w leczeniu depresji);
• leki przeciwpsychotyczne lub narkotyki;
• leki przeciwbólowe i (lub) przeciwzapalne (znane również jako NLPZ);
• leki naśladujące lub wzmacniające działanie wazopresyny, takie jak desmopresyna (stosowana w leczeniu zwiększonego pragnienia i ilości oddawanego moczu), terlipresyna (stosowana w leczeniu krwawienia z przełyku) oraz oksytocyna (stosowana do wywoływania porodu);
• leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina i okskarbamazepina);
• diuretyki (środki moczopędne).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane mogą obejmować:

• reakcje nadwrażliwości, obejmujące ciężką reakcję alergiczną zwaną anafilaksją (potencjalnie występująca u pacjentów z alergią na kukurydzę): 

1. trudności w oddychaniu;
2. obrzęk skóry twarzy, warg i obrzęk gardła; 
3. gorączkę; 
4. wysypkę (pokrzywka); 
5. wysypkę skórną;
6. zaczerwienienie skóry (rumień);
7. dreszcze;

• zmiany stężenia elektrolitów we krwi (zaburzenia elektrolitowe), w tym:

1. niskie stężenie sodu we krwi, które może być związane z leczeniem szpitalnym (hiponatremia szpitalna). Hiponatremia może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu i śmierci w wyniku obrzęku mózgu (patrz także punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”);
2. zmniejszone stężenie potasu we krwi (hipokaliemia); 
3. zmniejszone stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia);
4. zmniejszone stężenie fosforanów we krwi (hipofosfatemia);

• zwiększone stężenie cukru we krwi (hiperglikemia); 
• nadmiar płynu w naczyniach krwionośnych (hemodylucja i hiperwolemia);
• cukier w moczu (glikozuria); 
• reakcje związane z drogą podania:

1. gorączka, reakcja gorączkowa;
2. zakażenie w miejscu podania; 
3. wyciek roztworu do infuzji do przestrzeni okołonaczyniowej (wynaczynienie). Może to uszkodzić tkanki i prowadzić do tworzenia się blizn; 
4. tworzenie się zakrzepów w żyłach (zakrzepica żył) w miejscu infuzji, powodujące ból, obrzęk lub zaczerwienienie w okolicy zakrzepu; 
5. podrażnienie lub zapalenie żyły, do której podawany jest roztwór (zapalenie żyły). Może to wywołać zaczerwienienie, ból lub pieczenie i obrzęk wzdłuż żyły, do której podawany jest roztwór. 
6. miejscowy ból lub reakcja (zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu podania); 

• pocenie się.

W przypadku, gdy do roztworu do infuzji dodano lek, także on może powodować wystąpienie działań niepożądanych. Te działania niepożądane będą zależały od dodanego leku. Należy przeczytać ulotkę dołączoną do opakowania dodawanego leku, w celu zapoznania się z możliwymi objawami. W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów niepożądanych, należy przerwać infuzję.