Hydrochlorothiazide Aurovitas 12,5 mg, 30 tabletek

Hydrochlorothiazide Aurovitas jest lekiem w postaci tabletek, który należy do grupy zwanej lekami moczopędnymi. Leki moczopędne zwiększają ilość wody wydalanej z moczem.

Tabletki Hydrochlorothiazide Aurovitas są przeznaczone dla dorosłych w leczeniu:

• zatrzymania płynów w tkankach powodującego opuchliznę (obrzęk), w wyniku chorób serca, wątroby lub nerek;
• wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia). W takim przypadku można go przepisać jako jedyny lek lub razem z innym lekiem.

Produkt leczniczy Hydrochlorothiazide Aurovitas jest wskazany u dorosłych w leczeniu:

• obrzęków pochodzenia sercowego lub nerkowego,
• obrzęków pochodzenia wątrobowego, zwykle w połączeniu z lekiem moczopędnym oszczędzającym potas,
• nadciśnienia tętniczego.

Substancją czynną leku jest hydrochlorotiazyd. Każda tabletka zawiera 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Innymi składnikami są: rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, wapnia wodorofosforan dwuwodny, skrobia żelowana, kukurydziana, skrobia, kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna i magnezu stearynian.

Obrzęki:

• Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg do 100 mg hydrochlorotiazydu na dobę.
• Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 25 mg do 50 mg hydrochlorotiazydu na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze):

• Dawki obecnie zalecane w nadciśnieniu tętniczym wynoszą 12,5 lub 25 mg na dobę.

• Brak doświadczenia ze stosowaniem u dzieci i młodzieży. Dlatego hydrochlorotiazydu nie należy podawać dzieciom i młodzieży.
• Podanie doustne. Tabletki należy połykać popijając wystarczającą ilością płynu.
• Ten lek można przyjmować niezależnie od posiłków.
• Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Ten lek ma działanie moczopędne (pacjent częściej oddaje mocz). Biorąc to pod uwagę, najlepiej nie przyjmować ostatniej dawki późno w ciągu dnia, aby uniknąć budzenia się w nocy. Jeśli pacjent stosuje tabletki raz na dobę, należy przyjąć je rano.
• Lekarz poinformuje pacjenta, jak długo należy przyjmować ten lek. Lekarz będzie wykonywał systematyczne badania, aby upewnić się, że leczenie przynosi oczekiwane skutki. W razie jakichkolwiek pytań dotyczących czasu trwania leczenia należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Hydrochlorothiazide Aurovitas należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

• nadwrażliwość na hydrochlorotiazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną,
• bezmocz,
• ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min).

Opakowanie leku Hydrochlorothiazide Aurovitas 12,5 mg zawiera 30 tabletek oraz ulotkę.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Hydrochlorothiazide Aurovitas należy poinformować lekarza lub farmaceutę:

• jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Hydrochlorothiazide Aurovitas u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną;
• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek lub wątroby;
• jeśli u pacjenta występuje zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych zaopatrujących nerki lub jedyną nerkę);
• jeśli pacjent ma cukrzycę (wysokie stężenie cukru we krwi);
• jeśli pacjent ma wysokie stężenie cholesterolu lub triglicerydów;
• jeśli u pacjenta występuje choroba zwana „toczniem rumieniowatym” (zwana także „toczniem” lub „SLE”);
• jeśli u pacjenta występuje niskie stężenie potasu we krwi (z objawami lub bez takich objawów, jak osłabienie mięśni, skurcze mięśni lub nieprawidłowe bicie serca);
• jeśli u pacjenta występuje niskie stężenie sodu we krwi (z objawami takimi jak zmęczenie, splątanie, skurcze mięśni lub skurcze lub bez nich);
• jeśli u pacjenta stwierdzono zwiększenie stężenia wapnia we krwi (z objawami takimi jak nudności, wymioty, zaparcia, bóle brzucha, częste oddawanie moczu, pragnienie, osłabienie mięśni lub skurcze);
• jeśli u pacjenta występują napady dny moczanowej (złogi kryształów kwasu moczowego w stawach);
• jeśli wystąpi osłabienia wzroku lub ból oczu. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmierne nagromadzenie płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenie ciśnienia we wnętrzu oka — mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodnia od przyjęcia leku Hydrochlorothiazide Aurovitas. W przypadku braku leczenia może to prowadzić do trwałych zaburzeń widzenia. Jeśli pacjent miał wcześniej uczulenie na penicylinę lub sulfonamid, może być bardziej narażony na rozwój tej choroby;
• jeśli u pacjenta występują alergie lub astma;
• jeśli u pacjenta występują reakcje skórne, takie jak wysypka po ekspozycji na słońce;
• jeśli pacjent przyjmuje jakiekolwiek inne leki;
• jeśli pacjentka jest w ciąży lub zamierza zajść w ciążę;
• jeśli u pacjenta stwierdzono raka skóry lub jeśli podczas leczenia wystąpią nieoczekiwane zmiany skórne. Leczenie hydrochlorotiazydem, szczególnie długotrwałe stosowanie dużych dawek, może zwiększać ryzyko niektórych rodzajów raka skóry i warg (nieczerniakowy rak skóry). Należy chronić skórę przed promieniami słonecznymi i promieniami UV podczas przyjmowania leku Hydrochlorothiazide Aurovitas.

Ekspozycja na światło słoneczne lub solarium: Jeśli z powodu przyjmowania tego leku u pacjenta wystąpiły reakcje na światło słoneczne, a lekarz postanowił kontynuować leczenie, należy chronić skórę przed słońcem i nie wolno używać kabin do opalania UV.

Badania krwi: Lekarz może zalecić pacjentowi regularne badania krwi podczas leczenia, w celu monitorowania czynności nerek a zwłaszcza kontroli stężenia sodu, potasu, wapnia, cukru (glukozy) i kwasu moczowego we krwi.

Test antydopingowy: Hydrochlorotiazyd może dawać dodatni wynik analityczny w teście antydopingowym.

Lek Hydrochlorothiazide Aurovitas zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, podejrzewa, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza.
• Ogólnie, lekarz zaleci przyjęcie innego leku zamiast leku Hydrochlorothiazide Aurovitas, ponieważ nie jest on zalecany w czasie ciąży, z wyjątkiem rzadkich przypadków, w których nie można zastosować innego leczenia.
• Ten lek przenika przez łożysko, a jego stosowanie po trzecim miesiącu ciąży może poważnie zaszkodzić dziecku.
• Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiecego. Nie należy przyjmować tego leku podczas karmienia piersią, chyba, że zaleci to lekarz.

Lek Hydrochlorothiazide Aurovitas ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nawet jeśli jest stosowany zgodnie z zaleceniami, lek ten może wpływać na reakcje pacjenta. W związku z tym zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn lub pracy w lokalizacjach bez solidnego wsparcia może być ograniczona. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia, gdy zwiększa się dawkę, lek jest zmieniany lub przyjęty łącznie z alkoholem.

Należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje, ostatnio przyjmował lub może przyjmować inne leki.

Może istnieć potrzeba, by lekarz zmienił dawkę i (lub) zastosował inne środki ostrożności, jeśli pacjent przyjmuje inne leki, zwłaszcza jeśli przyjmuje którykolwiek z poniższych:

• lit (lek stosowany w chorobach psychicznych), ponieważ jego połączenie z hydrochlorotiazydem może powodować przedawkowanie litu;
• leki obniżające ciśnienie krwi lub stosowane w chorobach serca [np. leki moczopędne, inhibitory ACE takie jak ramipryl, antagoniści angiotensyny II (jak walsartan), digoksyna, azotany i tym podobne];
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, schizofrenia (np. leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe, leki przeciwpsychotyczne, neuroleptyki);
• leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca (np. hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, dronedaron, sotalol, digoksyna);
• leki stosowane w leczeniu bólu lub stanów zapalnych, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, np. ibuprofen) i aspiryna;
• karbamazepina lub okskarbamazepina (stosowane w leczeniu padaczki);
• drażniące środki przeczyszczające i inne środki przeczyszczające;
• kortykosteroidy;
• desmopresyna (stosowana w cukrzycy lub zaburzeniach urologicznych);
• żywice chelatujące (substancje stosowane głównie w leczeniu wysokiego stężenia lipidów we krwi);
• domperydon (zapobiegający nudnościom i wymiotom);
• leki stosowane w leczeniu malarii (np. halofantryna, lumefantryna);
• leki stosowane w reakcjach alergicznych (np. mizolastyna, mekwitazyna);
• antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń (np. amfoterycyna B, erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna, spiramycyna);
• jodowe środki kontrastowe (stosowane w badaniach obrazowych);
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń prostaty (alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, sylodosyna, tamsulosyna, terazosyna);
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji;
• leki stosowane w chorobie Parkinsona (agoniści dopaminy, lewodopa);
• baklofen (w leczeniu sztywności mięśni występującej w chorobach takich jak stwardnienie rozsiane);
• tabletki zawierające wapń lub inne suplementy wapnia;
• metadon (w leczeniu uzależnienia od niektórych substancji czynnych);
• leki stosowane w leczeniu niektórych nowotworów (wandetanib, toremifen);
• winkamina (stosowana w leczeniu zaburzeń neurologicznych związanych ze starzeniem się);
• cyklosporyna (stosowana po przeszczepie narządu, w leczeniu chorób autoimmunologicznych lub ciężkich chorób reumatycznych albo dermatologicznych).

Jak każdy lek, lek Hydrochlorothiazide Aurovitas może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania wymagające przerwania leczenia:

W przypadku reakcji na światło słoneczne (reakcja skórna) należy przerwać leczenie i udać się do lekarza lub na oddział ratunkowy w szpitalu.

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• zwiększenie stężenia lipidów we krwi (hiperlipidemia);
• zmniejszenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia).

Często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 osób):

• swędząca wysypka (pokrzywka) i inne wykwity skórne;
• utrata apetytu, nudności, wymioty, biegunka;
• obniżenie ciśnienia krwi podczas wstawania z pozycji leżącej;
• trudności z osiągnięciem lub utrzymaniem erekcji (impotencja);
• obniżenie stężenia magnezu we krwi (hipomagnezemia);
• obniżenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia);
• zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia).

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 osób):

• ostra niewydolność nerek (znaczne zmniejszenie wydalania moczu).

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób):

• pogorszenie cukrzycy;
• zwiększona wrażliwość na światło słoneczne;
• dyskomfort w jamie brzusznej, zaparcia;
• zaburzenie czynności wątroby, któremu może towarzyszyć zażółcenie oczu i skóry;
• nieregularne bicie serca;
• ból głowy;
• zawroty głowy z uczuciem wirowania;
• zaburzenia snu;
• smutek (depresja);
• mrowienie lub drętwienie rąk lub stóp (parestezje);
• zaburzenia widzenia;
• podwyższone stężenie cukru we krwi;
• cukier w moczu;
• zwiększone stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia);
• mała liczba krwinek płytkowych krwi we krwi, niekiedy z krwawieniem lub zasinieniem pod skórą (małopłytkowość).

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć 1 na 10 000 osób):

• wysypka na twarzy, ból stawów, dolegliwości mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty);
• zapalenie naczyń krwionośnych z objawami takimi jak wysypka, purpurowo-czerwone plamy na skórze, gorączka (martwicze zapalenie naczyń);
• ciężka reakcja skórna powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (toksyczna martwica naskórka);
• reakcja alergiczna (reakcja nadwrażliwości);
• ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie);
• silny ból brzucha (zapalenie trzustki);
• zahamowanie czynności szpiku kostnego powodujące zmniejszenie liczby czerwonych krwinek i (lub) zbyt niską liczbę krwinek białych i płytkowych;
• uszkodzenie czerwonych krwinek powodujące bladość, zmęczenie, duszność, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna);
• brak lub niska liczba białych krwinek może powodować gorączkę, ból gardła lub afty w jamie ustnej, częstsze infekcje (leukopenia lub możliwe objawy agranulocytozy);
• zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej powodujące dezorientację, zmęczenie, skurcze mięśni i kurcze, szybkie oddychanie (zasadowica hipochloremiczna).

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• niewystarczające wytwarzanie różnych krwinek przez szpik kostny (supresja szpiku kostnego);
• znaczne zmniejszenie wydalania moczu (możliwe objawy zaburzeń nerek);
• ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka (rumień wielopostaciowy);
• gorączka;
• skurcze mięśni;
• osłabienie (astenia);
• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko — nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką — lub ostrej jaskry zamkniętego kąta);
• rak skóry i warg (nieczerniakowy rak skóry).