Furocef 250 mg, 10 tabletek powlekanych

Lek Furocef 250 mg jest antybiotykiem stosowanym u dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 40 kg. Lek działa niszcząc bakterie wywołujące zakażenia. Furocef należy do grupy leków nazywanych cefalosporynami.

Furocef jest stosowany do leczenia zakażeń:

• gardła,

• zatok,

• ucha środkowego,

• płuc lub klatki piersiowej,

• układu moczowego,

• skóry i tkanek miękkich.

Furocef może być również stosowany:

• w leczeniu wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy - zakażenia przenoszonego przez kleszcze).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Furocef należy przyjmować po posiłku. Pomoże to zwiększyć skuteczność leczenia. Tabletki należy połknąć popijając wodą.

Tabletek nie należy żuć, kruszyć ani dzielić - może to zmniejszyć skuteczność leczenia.

Zwykle stosowana dawka:

Dorośli:

• Zwykle stosowana dawka leku Furocef wynosi od 250 mg do 500 mg dwa razy na dobę, w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia.

Stosowanie u dzieci:

• Furocef nie jest odpowiedni do stosowania u małych dzieci o masie ciała poniżej 40 kg.

• Zwykle stosowana dawka leku Furocef wynosi od 10 mg/kg mc. (nie więcej niż 125 mg) do 15 mg/kg mc. (nie więcej niż 250 mg) dwa razy na dobę, w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia.

W zależności od choroby oraz od tego, jak pacjent reaguje na leczenie, dawka początkowa może być zmieniona lub może być konieczny więcej niż jeden cykl leczenia.

Pacjenci z chorobami nerek:

• Jeżeli u pacjenta występuje choroba nerek, lekarz może zmienić dawkowanie leku. Jeśli dotyczy to pacjenta, powinien powiedzieć o tym lekarzowi.

Kiedy nie stosować leku Furocef:

• jeśli pacjent ma uczulenie na antybiotyki z grupy cefalosporyn lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,

• jeśli u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono ciężką reakcję uczuleniową (nadwrażliwość) na jakikolwiek inny rodzaj antybiotyków beta-laktamowych (penicyliny, monobaktamy lub karbapenemy).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Furocef należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• W trakcie leczenia lekiem Furocef należy zwrócić uwagę, czy nie występują takie dolegliwości, jak reakcje uczuleniowe, zakażenia grzybicze (np. drożdżakami) i ciężka biegunka (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego). Zmniejszy to ryzyko pojawienia się powikłań.

Badania krwi

• Furocef może wpływać na wyniki badań stężenia cukru we krwi oraz badania krwi nazywanego testem Coombs’a. Jeśli pacjent ma mieć przeprowadzone badania krwi, należy powiedzieć osobie pobierającej próbki do badań o przyjmowaniu leku Furocef.

Należy poinformować lekarza przed przyjęciem leku Furocef:

• jeżeli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że może być w ciąży lub planuje zajść w ciążę,

• jeżeli pacjentka karmi piersią.

Lekarz oceni, czy korzyści dla pacjentki, wynikające ze stosowania leku Furocef podczas ciąży i karmienia piersią, przeważają nad zagrożeniami dla dziecka.

Furocef może powodować zawroty głowy i inne działania niepożądane, które mogą osłabiać czujność pacjenta. Pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeżeli nie czuje się dobrze

Jeżeli pacjent przyjął większą niż zalecana dawkę leku Furocef, mogą wystąpić u niego zaburzenia neurologiczne, w szczególności zwiększa się ryzyko drgawek (napadów padaczkowych). Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub wezwać pogotowie ratunkowe. Jeśli to możliwe, należy pokazać opakowanie po leku Furocef.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Dotyczy to również leków, które wydawane są bez recepty.

• Leki zmniejszające ilość kwasu solnego w żołądku (np. leki zobojętniające kwas solny w żołądku stosowane w leczeniu zgagi) mogą wpływać na działanie leku Furocef.

• Probenecyd.

• Doustne leki przeciwzakrzepowe (antykoagulanty).

Jeżeli pacjent przyjmuje wymienione powyżej (lub podobne) leki, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Dolegliwości, na które należy zwrócić uwagę:

U niewielkiej liczby osób przyjmujących cefuroksym odnotowano reakcję alergiczną lub potencjalnie
ciężką reakcję skórną. Ich objawy mogą być następujące:

• ciężka reakcja alergiczna z objawami jak: wypukła, swędząca wysypka, obrzęk, czasami twarzy lub ust, mogący utrudniać oddychanie,

• wysypka skórna, mogąca przekształcać się w pęcherze i wyglądać jak małe pierścienie (ciemna plamka w środku otoczona jaśniejszą obwódką z ciemnym pierścieniem wokół krawędzi),

• rozlane wysypki z pęcherzami i łuszczącym się naskórkiem (może być to objaw zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka),

• zakażenia grzybicze. Leki takie jak Furocef mogą powodować nadmierny wzrost drożdżaków (Candida) w organizmie, co może prowadzić do zakażenia grzybiczego (np. pleśniawek). Ryzyko wystąpienia tego działania niepożądanego jest większe, jeśli lek Furocef stosuje się przez długi okres czasu.

• ciężka biegunka (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego). Leki takie jak Furocef mogą powodować zapalenie okrężnicy (jelita grubego), powodujące ciężką biegunkę, zwykle z krwią i śluzem, bólami brzucha i gorączką.

• reakcja Jarischa-Herxheimera. Podczas stosowania leku Furocef w leczeniu choroby z Lyme (boreliozy) u niektórych pacjentów może wystąpić wysoka temperatura (gorączka), dreszcze, bóle mięśni i głowy oraz wysypka na skórze. Jest to tak zwana reakcja Jarischa-Herxheimera. Objawy te zwykle utrzymują się od kilku godzin do doby. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• zakażenia grzybicze (np. drożdżakami)

• ból głowy

• zawroty głowy

• biegunka

• nudności

• ból żołądka

Częste działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:

• zwiększenie liczby białych krwinek (eozynofilia)

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):

• wymioty

• wysypki skórne

Niezbyt częste działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:

• zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek biorących udział w krzepnięciu krwi)

• zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia)

• dodatni wynik testu Coombs’a

Inne działania niepożądane

Inne działania niepożądane występują u bardzo małej liczby pacjentów, ale dokładna częstość ich występowania jest nieznana:

• ciężka biegunka (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego)

• reakcje alergiczne

• reakcje skórne (w tym ciężkie)

• wysoka temperatura (gorączka)

• zażółcenie białkówek oczu lub skóry

• zapalenie wątroby

Działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi:

• zbyt szybki rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna)

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.