Diuramid, 250 mg, 30 tabletek

Tabletki Diuramid 250 mg to lek z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej działający moczopędnie.

Diuramid  stosuje się w leczeniu jaskry, padaczki (jednocześnie z innymi lekami) oraz obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia lub wywołanych przez leki. Jest również stosowany w zapobieganiu i leczeniu ostrej choroby wysokościowej.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 2 Lekarz określi indywidualnie odpowiednią dawkę dla każdego pacjenta.

• Jaskra

Zwykle zaleca się u dorosłych następujące dawkowanie: W jaskrze z otwartym kątem 250 mg (1 tabletka) od 1 do 4 razy na dobę. Dawki większe niż 1000 mg (4 tabletki) nie zwiększają skuteczności leczenia. W jaskrze wtórnej 250 mg (1 tabletka) co 4 godziny. U niektórych pacjentów lek jest skuteczny w dawce 250 mg (1 tabletka) 2 razy na dobę (w krótkotrwałym leczeniu). W ostrych napadach jaskry 250 mg (1 tabletka) 4 razy na dobę.

• Padaczka

Dorośli i dzieci: Zwykle od 8 do 30 mg/kg masy ciała na dobę, w 1 do 4 dawek podzielonych. Optymalna dawka wynosi od 375 mg do 1000 mg (11/2 do 4 tabletek) na dobę. Podczas jednoczesnego stosowania acetazolamidu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi, początkowo stosuje się 250 mg (1 tabletkę) raz na dobę. Następnie, w razie potrzeby, lekarz stopniowo zwiększy dawkę.

U dzieci nie należy stosować dawki większej niż 750 mg na dobę. Obrzęki w niewydolności krążenia i wywołane przez leki Początkowo od 250 mg do 375 mg (1 do 11/2 tabletki) raz na dobę, rano. Optymalne działanie moczopędne występuje, jeśli lek stosuje się co drugi dzień lub przez kolejne 2 dni z jednodniową przerwą. Podczas przyjmowania acetazolamidu należy kontynuować leczenie zalecane w niewydolności krążenia, np. stosowanie glikozydów naparstnicy, ograniczenie soli w diecie i uzupełnianie potasu. Lekarz może zalecić zmianę dawki acetazolamidu w przypadku, gdy lek podawany będzie jednocześnie z glikozydami nasercowymi lub lekami obniżającymi ciśnienie krwi.

• Ostra choroba wysokościowa

Zaleca się stosowanie leku w dawce od 500 mg do 1000 mg (2 do 4 tabletek) na dobę, w dawkach podzielonych. W przypadku szybkiego zdobywania wysokości (ponad 500 m dziennie): 1000 mg (4 tabletki) na dobę w dawkach podzielonych. Lek należy stosować na 24 do 48 godzin przed planowanym wejściem na znaczną wysokość, a w razie wystąpienia objawów choroby leczenie należy kontynuować przez następne 48 godzin lub dłużej, jeśli to konieczne.

Sposób podawania

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Nie stosować leku Diuramid: 

• jeśli pacjent ma uczulenie na acetazolamid, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku 

• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby i nerek, marskość wątroby, niewydolność nadnerczy, zmniejszone stężenie sodu lub potasu w surowicy, kwasicę hipochloremiczną (związaną ze zmniejszonym stężeniem chloru w surowicy krwi) 

• w przypadku długotrwałego leczenia przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.

Diuramid to białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki.

W opakowaniu znajduje się 30 tabletek.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Diuramid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: 

• pacjent ma problem z nerkami, taki jak kamica nerkowa 

• pacjent ma problemy z płucami, takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc, które mogą powodować trudności w oddychaniu 

• pacjent ma cukrzycę lub nietolerancję glukozy.

Odnotowano przypadki myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie u niewielkiej liczby pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, w tym acetazolamidem. Jeśli u pacjenta wystąpią myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Diuramid może mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych. W czasie leczenia acetazolamidem mogą niekiedy wystąpić pęcherzowe reakcje skórne, czasami śmiertelne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy grypopodobne, postępująca wysypka (często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Acetazolamid w niewielkim stopniu przenika do mleka kobiecego.

Z uwagi na ryzyko działań niepożądanych u karmionego dziecka, w porozumieniu z lekarzem należy podjąć decyzję czy nie przyjmować leku czy zaprzestać karmienia piersią w czasie przyjmowania leku.

Lek może powodować działania niepożądane, które zaburzają zdolność prowadzenia pojazdów. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w trakcie terapii lekiem Diuramid.

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Objawy przedawkowania mogą być podobne do działań niepożądanych występujących w czasie leczenia acetazolamidem.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu: 

• kwasu foliowego 

• doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny) 

• kwasu acetylosalicylowego 

• glikozydów nasercowych (np. digoksyny) 

• leków obniżających ciśnienie tętnicze 

• leków przeciwdrgawkowych (w szczególności: fenytoiny, prymidonu i karbamazepiny) 

• innych leków z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. dorzolamidu lub brynzolamidu, również stosowanych w leczeniu jaskry)

• amfetaminy - metenaminy (leku stosowanego w zapobieganiu i leczeniu przewlekłych lub nawracających zakażeń dolnych dróg moczowych) 

• chinidyny (leku stosowanego w leczeniu chorób serca i niektórych typów malarii) 

• litu (leku stosowanego w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych) 

• leków obniżających stężenie glukozy we krwi. Acetazolamid może podwyższać lub obniżać stężenie glukozy we krwi. Lekarz może u pacjentów z cukrzycą zalecić zmianę dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. 

• cyklosporyny (leku stosowanego w celu ochrony przed odrzuceniem przeszczepu) 

• sodu wodorowęglanu (leku stosowanego do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego w żołądku).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. W przypadku wystąpienia duszności, zmian skórnych lub innych ciężkich działań niepożądanych należy odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub Oddziałem Ratunkowym najbliższego szpitala. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna:

• czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Częstość występowania tych objawów niepożądanych jest nieznana (nie można jej określić na podstawie dostępnych danych).

Działania niepożądane występują najczęściej na początku leczenia są następujące: 

• zaburzenia czucia w kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne, 

• utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka, 

• częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu, 

• bóle głowy, zawroty głowy, uderzenia gorąca, depresja, 

• sporadycznie senność i dezorientacja, 

• zmniejszenie popędu seksualnego, 

• przemijająca krótkowzroczność, 

• reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu), 

• pokrzywka, 

• nadwrażliwość na światło, 

• niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), kolka wątrobowa i nerkowa, 

• kamica nerkowa, 

• pragnienie, 

• zmęczenie, 

• drażliwość.

Acetazolamid jako pochodna sulfonamidowa może wywoływać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów. Są to: 

• gorączka, 

• wysypka,

• zahamowanie czynności szpiku kostnego, 

• krystaluria (wydalanie kryształków w moczu), 

• uszkodzenie nerek, 

• piorunująca martwica wątroby, 

• pęcherzowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).

Diuramid może spowodować zmiany w obrazie krwi i dlatego lekarz może zalecić przeprowadzenie badań kontrolnych krwi. W czasie leczenia może wystąpić:

• zmniejszenie liczby krwinek białych lub niedokrwistość (anemia), 

• zmniejszenie liczby płytek krwi, które może wpływać na krzepnięcie. Jeśli wystąpią siniaki, czerwone lub purpurowe plamy na skórze z niewyjaśnionej przyczyny, należy poinformować lekarza. 

• znaczne zmniejszenie liczby granulocytów we krwi obwodowej, 

• pancytopenia (zaburzenie hematologiczne polegające na niedoborze wszystkich prawidłowych elementów morfotycznych krwi), 

• zakwaszenie krwi (kwasica metaboliczna), 

• zaburzenie równowagi elektrolitowej (w tym zbyt niski poziom sodu i/lub potasu we krwi), 

• zbyt wysoki lub zbyt niski poziom glukozy we krwi, 

• obecność krwi w kale, 

• niewydolność nerek, 

• porażenie wiotkie mięśni, drgawki.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.