Azycyna 500 mg, 3 tabletki powlekane

Azycyna 500 mg w tabletkach zawiera jako substancję czynną azytromycynę, która jest antybiotykiem azalidowym z grupy makrolidów o szerokim zakresie działania. Działa bakteriobójczo na wrażliwe drobnoustroje.

ZakaŜenia wywołane przez drobnoustroje wraŜliwe na azytromycynę (patrz pkt. 5.1):

ZakaŜenia górnych dróg oddechowych:

– bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie zatok (patrz pkt. 4.4). Zapalenie ucha środkowego.

ZakaŜenia dolnych dróg oddechowych:

– pozaszpitalne zapalenie płuc o lekkim lub umiarkowanym przebiegu, które moŜe być leczone lekami doustnymi,

– śródmiąŜszowe zapalenie płuc wywołane przez wraŜliwe drobnoustroje, – ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.

ZakaŜenia skóry i tkanek miękkich:

– niepowikłane zakaŜenia skóry i tkanek miękkich: róŜa, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry,

– rumień wędrujący (pierwszy okres boreliozy),

– trądzik pospolity (Acne vulgaris) o umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych. Choroby przenoszone drogą płciową:

– niepowikłane zakaŜenia wywołane przez Chlamydia trachomatis.

NaleŜy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania środków przeciwbakteryjnych.

1 tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny dwuwodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Dawkowanie u dorosłych, równieŜ w podeszłym wieku, oraz u dzieci o masie ciała powyŜej 45 kg ZakaŜenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zakaŜenia skóry i tkanek miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego i trądziku pospolitego).

Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1,5 g w ciągu 3 dni (500 mg w pojedynczej dawce dobowej).

Rumień wędrujący

Dawka całkowita wynosi 3 g i naleŜy ją zaŜyć w następującym schemacie: pierwszego dnia 1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg), a następnie 500 mg (1 tabletka powlekana) od drugiego do piątego dnia, w pojedynczych dawkach dobowych.

Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu – wyłącznie u dorosłych.

Dawka całkowita wynosi 6 g i zalecana jest do podania w następującym schemacie: 1 tabletka powlekana 500 mg raz na dobę przez 3 dni, następnie 1 tabletka powlekana 500 mg raz na tydzień przez kolejnych 9 tygodni. W drugim tygodniu kuracji lek naleŜy przyjąć po 7 dniach od zaŜycia pierwszej dawki, a następne osiem dawek przyjmować zachowując 7-dniowe przerwy w stosowaniu. W związku ze stosowaniem duŜej dawki azytromycyny w powyŜszym schemacie dawkowania, u pacjentów z trądzikiem pospolitym o umiarkowanym nasileniu, konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem i w okresie prowadzonego kursu leczenia azytromycyną.

PowyŜszy schemat leczenia pulsacyjnego trądziku pospolitego o umiarkowanym nasileniu (3 dni + 9 tygodni) moŜe być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyŜ nie ma dotychczas kontrolowanych badań klinicznych, których wyniki wykazałyby bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego schematu leczenia trądziku pospolitego.

Niepowikłane zakaŜenia wywołane przez Chlamydia trachomatis1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg) w pojedynczej dawce.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny > 40 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny < 40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się zachowanie ostroŜności.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iŜ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z Ŝółcią, produktu leczniczego nie naleŜy stosować u pacjentów z cięŜką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.

Sposób podawania

Azytromycynę naleŜy podawać doustnie.

Azycynę w postaci tabletek powlekanych 500 mg naleŜy przyjmować raz na dobę, niezaleŜnie od posiłków. Tabletki naleŜy połykać w całości.

Postępowanie w przypadku pominięcia dawki

Pominiętą dawkę naleŜy podać tak szybko, jak to jest moŜliwe, a następne dawki podawać zgodnie z zaleconym schematem dawkowania

Stosowanie azytromycyny jest przeciwwskazane u pacjentów, u których występuje nadwraŜliwość na azytromycynę, erytromycynę lub inne antybiotyki z grupy makrolidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W rzadkich przypadkach mogą wystąpić cięŜkie reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne (rzadko zakończone zgonem). Po zakończeniu leczenia objawowego moŜe nastąpić nawrót reakcji alergicznych i moŜe być konieczne ponowne długotrwałe leczenie. Azytromycyny nie naleŜy stosować ambulatoryjnie u pacjentów z cięŜkim zapaleniem płuc, z dodatkowymi czynnikami ryzyka wymagającymi hospitalizacji lub podania antybiotyków pozajelitowo. Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakaŜeń gardła wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.

Leki przeciwbakteryjne stosowane z powodu nierzeŜączkowego zapalenia cewki moczowej mogą maskować lub opóźniać wystąpienie objawów rzeŜączki lub kiły. Dlatego w kaŜdym przypadku leczenia nabytego drogą płciową zapalenia cewki moczowej lub szyjki macicy naleŜy wykonać odpowiednie badania w celu stwierdzenia, czy pacjent nie ma kiły lub rzeŜączki.

Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkaŜenia (np. zakaŜenia grzybicze).

Podczas stosowania antybiotyków moŜe wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile, które charakteryzuje się biegunką o róŜnym nasileniu. W przypadkach łagodnych zwykle wystarcza odstawienie antybiotyku. W przypadkach o umiarkowanym lub cięŜkim przebiegu naleŜy uzupełnić niedobory wodno-elektrolitowe i rozwaŜyć leczenie przyczynowe. Przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących perystaltykę.

Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłuŜenie sercowej repolaryzacji i odstępu QT, wskazujące na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu i torsade de pointes. Nie moŜna wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów, u których ryzyko przedłuŜenia repolaryzacji serca jest zwiększone (patrz punkt 4.5 i 4.8). Dlatego teŜ nie naleŜy stosować azytromycyny:

- u pacjentów z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłuŜeniem odstępu QT,

- z innymi produktami, które wydłuŜają odstęp QT, jak leki przeciwarytmiczne naleŜące do klasy IA i III, z cyzaprydem i terfenadyną,

- u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza w przypadkach hipokaliemii i hipomagnezemii,

- u pacjentów z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub cięŜką niewydolnością krąŜenia.

Ze względu na teoretycznie moŜliwe zatrucie sporyszem, nie naleŜy stosować azytromycyny jednocześnie z alkaloidami sporyszu.

NaleŜy zachować ostroŜność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub psychicznymi.

Nie naleŜy stosować azytromycyny w leczeniu zakaŜonych ran oparzeniowych.

Zaburzenia czynności wątroby

PoniewaŜ azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i wydalana z Ŝółcią, naleŜy ją stosować ostroŜnie u pacjentów z chorobą wątroby. Podczas stosowania azytromycyny odnotowano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagraŜającej Ŝyciu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów choroba wątroby mogła występować uprzednio, bądź teŜ mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze działające hepatotoksycznie.

Jeśli pojawią się przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzenia czynności wątroby, takie jak szybko postępująca astenia z jednoczesną Ŝółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, naleŜy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności wątroby, naleŜy przerwać podawanie azytromycyny.

Badania na zwierzętach wykazały, Ŝe azytromycyna przenika przez łoŜysko, ale nie powoduje uszkodzeń płodu. Nie przeprowadzono jednak odpowiednich badań w tym zakresie u kobiet w ciąŜy. Z uwagi na fakt, iŜ na podstawie badań prowadzonych na zwierzętach nie zawsze moŜna przewidzieć reakcje występujące u ludzi, azytromycyna moŜe być stosowana u kobiet w ciąŜy tylko w przypadku zdecydowanej konieczności.

Azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Zaleca się, aby nie karmić piersią w czasie oraz do dwóch dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Następnie karmienie piersią moŜna kontynuować.

Dotychczas nie przeprowadzono badań nad wpływem leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. NaleŜy jednak brać pod uwagę moŜliwość wystąpienia takich działań niepoŜądanych, jak zawroty głowy i drgawki.

Nie ma danych dotyczących przedawkowania azytromycyny. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków makrolidowych są: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka.

W przypadku przedawkowania zaleca się podanie węgla leczniczego oraz zastosowanie leczenia objawowego, a jeŜeli konieczne, leczenia podtrzymującego czynności Ŝyciowe.

Zaleca się ostroŜność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów leczonych innymi lekami, które mogą wydłuŜać odstęp QT. (Patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeŜenia i środki ostroŜności dotyczące stosowania).

Leki zobojętniające kwas solny

Leki zobojętniające kwas solny obniŜają C_max azytromycyny, ale nie wpływają na wielkość AUC. Lek naleŜy przyjmować 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu środka zobojętniającego.

Nelfinawir

Jednoczesne podawanie 1,2 g azytromycyny oraz nelfinawiru (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zmniejszenie wartości AUC nelfinawiru średnio o 16% i zwiększenie AUC azytromycyny o 113% oraz zwiększenie C_max azytromycyny do 136%. Modyfikacja dawki nie jest konieczna, natomiast naleŜy zwrócić uwagę na działania niepoŜądane azytromycyny.

Karbamazepina

W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie wykazano znaczącego wpływu na farmakokinetykę karbamazepiny i jej aktywnego metabolitu.

Cymetydyna

Nie wykazano istotnego wpływu cymetydyny na stopień wchłaniania azytromycyny z przewodu pokarmowego.

Cyklosporyna

Niektóre antybiotyki makrolidowe wpływają na metabolizm cyklosporyny. Przed podaniem azytromycyny jednocześnie z cyklosporyną naleŜy ostroŜnie ocenić korzyść terapii, poniewaŜ nie przeprowadzono farmakokinetycznych i klinicznych badań dotyczących potencjalnie nasilonego działania tych produktów podczas jednoczesnego ich stosowania. Jeśli skojarzone leczenie uznano za uzasadnione, naleŜy monitorować stęŜenia cyklosporyny i odpowiednio dostosować dawkę.

Teofilina

Azytromycyna nie wpływa na parametry farmakokinetyczne teofiliny podanej w jednorazowej dawce doŜylnej. Nie oceniano wpływu antybiotyku na farmakokinetykę teofiliny podawanej wielokrotnie. Wiadomo jednak, Ŝe makrolidy mogą zwiększać stęŜenie teofiliny w surowicy. Dlatego teŜ, przy wielokrotnym podawaniu obu leków wskazane jest monitorowanie stęŜenia teofiliny w surowicy krwi.

Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny

Nie stwierdzono istotnego wpływu azytromycyny na czas protrombinowy po jednokrotnym podaniu warfaryny. Ze względu jednak na opisywaną interakcję pomiędzy antybiotykami makrolidowymi a warfaryną, polegającą na nasileniu działania przeciwzakrzepowego, zaleca się monitorowanie wskaźnika protrombinowego (INR) u pacjentów przyjmujących jednocześnie warfarynę i azytromycynę.

Zydowudyna

Pojedyncze dawki azytromycyny wynoszące 1 g i dawki wielokrotne po 1,2 g lub 600 mg nie zmieniały farmakokinetyki w osoczu ani wydalania zydowudyny lub jej metabolitów w postaci glukuronianów z moczem. Podawanie azytromycyny zwiększało jednak stęŜenia fosforylowanej zydowudyny, farmakologicznie aktywnego metabolitu w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Kliniczne znaczenie tej obserwacji nie jest jasne, ale moŜe to być korzystne dla pacjentów.

Ryfabutyna

Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznej pomiędzy azytromycyną, a ryfabutyną.

U osób stosujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano przypadki neutropenii.

Syldenafil

Azytromycyna nie wpływa na parametry farmakokinetyczne syldenafilu.

Terfenadyna

W badaniach farmakokinetycznych nie znaleziono dowodów na interakcje pomiędzy azytromycyną i terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie moŜna było całkowicie wykluczyć moŜliwości interakcji obu leków. JednakŜe brak jest jednoznacznych dowodów na występowanie takiej interakcji.

Dyzopiramid

Azytromycyna zwiększa stęŜenie w surowicy krwi i nasila działanie kardiotoksyczne dyzopiramidu na serce pod postacią częstoskurczu komorowego.

Digoksyna

U niektórych pacjentów pewne antybiotyki makrolidowe zmieniają metabolizm digoksyny w jelitach. Podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i digoksyny naleŜy wziąć pod uwagę moŜliwość zwiększenia stęŜenia digoksyny w osoczu.

Leki metabolizowane przez cytochrom P450

Niektóre antybiotyki makrolidowe powodują wzrost stęŜeń karbamazepiny,cyklosporyny, heksobarbitalu i fenytoiny w surowicy. Jak dotąd nie stwierdzono takiej interakcji pomiędzy azytromycyną i wymienionymi lekami. Nie przeprowadzono jednak szczegółowych badań w tym zakresie.

Alkaloidy sporyszu

U pacjentów leczonych alkaloidami sporyszu i niektórymi antybiotykami makrolidowymi moŜe wystąpić zatrucie sporyszem. Brak danych dotyczących moŜliwej interakcji między alkaloidami sporyszu, a azytromycyną. Ze względu na teoretycznie moŜliwe zatrucie sporyszem nie naleŜy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych ergotaminy.

Inne leki

Nie stwierdzono istotnej klinicznie interakcji pomiędzy azytromycyną a atorwastatyną, zafirlukastem, triazolamem oraz midazolamem.

Działania niepoŜądane azytromycyny obserwowane w trakcie badań klinicznych w większości przypadków miały lekkie lub umiarkowane nasilenie oraz ustępowały po odstawieniu leku. U około 0,7% pacjentów otrzymujących lek wielokrotnie konieczne było przerwanie leczenia z powodu działań niepoŜądanych. W trakcie wielokrotnego przyjmowania azytromycyny najczęstszymi działaniami niepoŜądanymi były dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, wśród których dominowały biegunki lub luźne stolce, nudności i bóle brzucha. W badaniach klinicznych, które przeprowadzono u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat azytromycynę podawano w dawkach dobowych 5 do 20 mg/kg mc. Działania niepoŜądane były podobne do obserwowanych u ludzi dorosłych i równieŜ dotyczyły głównie przewodu pokarmowego.

Działania niepoŜądane określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), łącznie z pojedynczymi przypadkami.

Zaburzenia serca

Rzadko: kołatanie serca i bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy torsade de pointes w następstwie wydłuŜonego odstępu QT.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko: trombocytopenia, leukopenia, neutropenia.

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko: anafilaksja (rzadko prowadząca do zgonu), w tym obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia Ŝołądka i jelit

Często: bóle brzucha, nudności, wymioty i biegunka rzadko prowadząca do odwodnienia.

Niezbyt często: luźne stolce, wzdęcia brzucha, niestrawność.

Rzadko: zaparcie, rzekomobłoniaste zapalenie okręŜnicy, przebarwienie języka, smoliste stolce, zapalenie trzustki.

Zaburzenia metabolizmu i odŜywiania Niezbyt często: jadłowstręt, hiperkaliemia.

Zaburzenia wątroby i dróg Ŝółciowych

Rzadko: zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenie wątroby i Ŝółtaczka cholestatyczna, martwica i niewydolność wątroby, piorunujące zapalenie wątroby, niekiedy kończące się zgonem.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Rzadko: zapalenie nerek, śródmiąŜszowe zapalenie nerek i ostra niewydolność nerek.

Zaburzenia układu nerwowego

Niezbyt często: zawroty i bóle głowy, senność, drgawki (obserwowane równieŜ podczas stosowania innych makrolidów), zaburzenia smaku i węchu.

Rzadko: parestezje, nadmierna aktywność i pobudliwość nerwowa, zaburzenia równowagi, omdlenia.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: reakcje alergiczne, w tym świąd skóry, pokrzywka, wysypka, nadwraŜliwość na światło.

Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

ZakaŜenia i zaraŜenia pasoŜytnicze Niezbyt często: zapalenie pochwy. Rzadko: kandydoza.

Zaburzenia psychiczne

Rzadko: agresja i niepokój, nerwowość, pobudzenie.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Niezbyt często: bóle stawów.

Zaburzenia naczyniowe

Rzadko: obniŜenie ciśnienia tętniczego.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Rzadko: uczucie zmęczenia.