Alpragen 0,5 mg, 30 tabletek (import równoległy Inpharm)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Alpragen zawiera substancję czynną alprazolam, która należy do grupy leków zwanych benzodiazepinami.

Uważa się, że alprazolam zwiększa aktywność receptorów GABA, występujących w mózgu. Alprazolam stosuje się przez krótki okres w leczeniu ciężkich zaburzeń lękowych.

Leczenie alprazolamem powinno być krótkotrwałe, ponieważ może prowadzić do uzależnienia.

Substancją czynną leku jest alprazolam. Każda tabletka zawiera 0,5 mg alprazolamu 

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, sodu benzoesan, sól sodowa bursztynianu dioktylu, powidon, krzemionka koloidalna, sól sodowa glikolanu skrobi, magnezu stearynian - Otoczka tabletek 0,5 mg zawiera indygotynę (E 132) i erytrozynę (E 127).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dorośli (powyżej 18 lat)

• Zalecana dawka to 0,25 mg do 0,5 mg trzy razy na dobę.
• W razie konieczności lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do dawki maksymalnej 4 mg na dobę. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
• Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki. Należy najpierw zwiększyć dawkę wieczorną, a dopiero potem dzienną.
• U pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej tego rodzaju leków oraz u pacjentów z uzależnieniem alkoholowym w wywiadzie, należy zastosować niższą dawkę.

Pacjenci w podeszłym wieku

• Zalecana dawka u pacjentów w podeszłym wieku to 0,25 mg dwa do trzech razy na dobę. U pacjentów w dobrej kondycji fizycznej, lekarz może w razie konieczności zwiększać dawkę o 0,5 mg co trzeci dzień, do maksymalnej dawki wynoszącej 1,5 mg na dobę. U osłabionych pacjentów w podeszłym wieku nie należy przekraczać dawki wynoszącej 0,75 mg na dobę.
• Lek Alpragen należy przyjmować doustnie. Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.

Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek

• W przypadku niewydolności wątroby lub nerek, lekarz może zalecić stosowanie dawki niższej niż zazwyczaj. Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek to 0,75 mg do 1,5 mg na dobę.

Czas trwania leczenia

• Lek Alpragen nie powinien być stosowany dłużej niż zalecił to lekarz. Całkowity czas leczenia nie powinien być dłuższy niż 8 – 12 tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki. Przyjmowanie alprazolamu zbyt długo i w zbyt wysokiej dawce może prowadzić do rozwoju zależności psychicznej i fizycznej.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Alpragen

• W przypadku przyjęcia większej dawki niż zalecana należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku oraz wszelkie pozostałe tabletki. Objawy przedawkowania to: senność, splątanie, brak koordynacji lub niepewne ruchy, zaburzenia oddychania, obniżone ciśnienie krwi, zmęczenie, utrata przytomności, a w rzadkich przypadkach śmierć.

Pominięcie przyjęcia leku Alpragen

• Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki, należy tylko przyjąć kolejną dawkę o właściwej porze.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na alprazolam, benzodiazepiny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli u pacjenta występuje osłabienie mięśni (myasthenia gravis)
• jeśli pacjent ma poważne trudności z oddychaniem lub chorobę płuc
• jeśli u pacjenta stwierdzono zespół bezdechu sennego (nieregularny oddech podczas snu)
• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby
• jeśli u pacjenta występuje ostre zatrucie alkoholem lub innymi substancjami oddziałującymi na ośrodkowy układ nerwowy np. środkami odurzającymi
• jeżeli u pacjenta stwierdzono jaskrę

30 tabletek

Przed rozpoczęciem stosowania leku Alpragen należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą

• jeśli pacjent ma długotrwałe problemy z płucami, łagodne do umiarkowanych zaburzenia czynności wątroby lub nerek
• jeśli pacjent ma depresję lub zaburzenia lękowe związane z depresją, ponieważ alprazolam może spowodować, że myśli samobójcze (jeśli występują) staną się częstsze
• jeśli pacjent przyjmuje inne leki w związku z zaburzeniami lękowymi lub bezsennością
• jeśli pacjent przyjmuje leki działające na ośrodkowy układ nerwowy (np. benzodiazepiny, neuroleptyki)
• jeśli pacjent nadużywał w przeszłości środków odurzających lub alkoholu, lub jeśli ma trudności z zaprzestaniem stosowania leków, picia alkoholu lub przyjmowania środków odurzających. Lekarz może zalecić specjalną pomoc podczas odstawiania tego leku
• jeśli pacjent ma zaburzenia osobowości
• jeśli pacjent jest w podeszłym wieku, lek ten może powodować senność lub osłabienie mięśni, co może prowadzić do upadków, często z poważnymi konsekwencjami

Podczas stosowania leku u pacjenta może wystąpić niepamięć następcza. W celu zmniejszenia ryzyka, pacjent podczas stosowania leku powinien mieć zapewniony nieprzerwany sen przez 7-8 godzin.

Stosowanie alprazolamu było związane z występowaniem nietypowych reakcji, takich jak: niepokój zwłaszcza ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady złości, koszmary senne, omamy (widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją), psychozy (utrata kontaktu z rzeczywistością) i dziwne zachowanie. Jeśli wystąpią takie objawy, należy zgłosić się do lekarza, gdyż trzeba będzie przerwać przyjmowanie leku.

Alpragen zawiera laktozę jednowodną.

• Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Alpragen.

Alpragen zawiera sód

• Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Alpragen zawiera sodu benzoesan

• Lek zawiera 0,1 mg sodu benzoesanu w każdej tabletce. Sodu benzoesan może zwiększać ryzyko wystąpienia żółtaczki (zażółcenie skóry i białkówek oczu) u noworodków (do 4. tygodnia życia), jednak ten lek nie jest zalecany do stosowania u pacjentów poniżej 18 lat.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
• Nie należy stosować leku Alpragen jeśli pacjentka jest w ciąży bez omówienia z lekarzem możliwego ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem tego leku.
• Jeśli alprazolam stosuje się systematycznie w ostatnim trymestrze ciąży, u dziecka po urodzeniu może wystąpić uzależnienie od alprazolamu oraz objawy z odstawienia.
• Jeśli lekarz podejmie decyzję o stosowaniu alprazolamu w zaawansowanej ciąży lub podczas porodu, u dziecka mogą wystąpić objawy, takie jak niska temperatura ciała, wiotkość, trudności z oddychaniem oraz karmieniem, drżenie, zwiększona pobudliwość i pobudzenie.
• Nie należy stosować leku Alpragen w czasie karmienia piersią, ponieważ lek ten może przenikać do mleka kobiecego

Nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn po przyjęciu alprazolamu, ponieważ mogą wystąpić objawy, takie jak: utrata koncentracji, utrata kontroli nad mięśniami, utrata pamięci, zawroty głowy, senność lub oszołomienie.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również tych, które wydawane są bez recepty. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu leków, takich jak:

• leki przeciwpsychotyczne (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych) takie jak haloperidol i chloropromazyna, nasenne (leki stosowane w celu wywołania snu) takie jak fenobarbital i zolpidem, uspokajające (leki stosowane w leczeniu lęku) takie jak diazepam i lorazepam, opioidowe leki przeciwbólowe (rodzaj leków przeciwbólowych) takie jak propoksyfen, leki przeciwkaszlowe (leki stosowane w leczeniu kaszlu) takie jak dekstrometorfan i kodeina, leki takie jak metadon (które mogą być stosowane w łagodzeniu bólu lub pomagają osobom uzależnionym od opiatów), leki znieczulające (leki stosowane do znieczulania) jak halotan i bupiwakaina lub leki przeciwdepresyjne, ponieważ mogą one nasilać działanie alprazolamu
• klozapina (lek stosowany w leczeniu chorób psychicznych, takich jak schizofrenia). Lek ten może zwiększyć ilość alprazolamu we krwi
• leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. Selective Serotonin Re-uptake Inhibitors, SSRI), stosowane w leczeniu depresji (np. fluoksetyna lub sertralina)
• leki stosowane w leczeniu padaczki (np. fenytoina i karbamazepina)
• leki przeciwalergiczne (przeciwhistaminowe takie jak cetyryzyna, cyklizyna)
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol lub inne pochodne azolowe)
• cymetydyna (stosowana w leczeniu wrzodów żołądka), nefazodon (stosowany w leczeniu depresji) lub fluwoksamina (stosowana w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, tzw. nerwicy natręctw). Podczas stosowania tych leków należy odpowiednio dostosować dawkę alprazolamu
• imipramina lub dezypramina - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), stosowane w leczeniu depresji, ponieważ może być konieczna zmiana dawki
• doustne środki antykoncepcyjne
• diltiazem (stosowany w leczeniu dławicy i nadciśnienia tętniczego)
• niektóre antybiotyki, np. erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, troleandomycyna i ryfampicyna
• leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV, zwane inhibitorami proteazy (np. rytonawir)
• digoksyna (lek stosowany w leczeniu chorób serca). Pacjent może odczuwać skutki toksyczności digoksyny (objawy obejmują nieregularne bicie serca, splątanie, majaczenie, zaburzenia widzenia, bóle głowy, bóle brzucha, nudności i wymioty), podczas jednoczesnego stosowania digoksyny z lekiem Alpragen

Jednoczesne stosowanie leku Alpragen z opioidami (silne leki przeciwbólowe, leki stosowane w terapii substytucyjnej uzależnienia od narkotyków, niektóre leki przeciwkaszlowe) zwiększa ryzyko wystąpienia senności, trudności w oddychaniu (depresja oddechowa), śpiączki i może zagrażać życiu.

Zgłaszano przypadki zgonów. Z tego powodu jednoczesne stosowanie należy rozważyć tylko kiedy inne metody leczenia nie są możliwe.
Niemniej jednak jeżeli lekarz przepisze lek Alpragen z opioidami dawkowanie i czas trwania takiego leczenia powinien być ograniczony przez lekarza prowadzącego.
Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach opioidowych i ściśle przestrzegać dawkowania zaleconego przez lekarza. Może być pomocne poinformowanie znajomych lub rodzinę o powyższych objawach. W przypadku wystąpienia takich objawów należy skontaktować się z lekarzem.
W razie planowanej operacji w znieczuleniu ogólnym należy poinformować lekarza o przyjmowaniu alprazolamu.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
U osób z historią przemocy, z granicznymi zaburzeniami osobowości typu borderline, nadużywających alkoholu oraz u osób przyjmujących leki wpływające na ośrodkowy układ nerwowy zaobserwowano szkodliwe lub wrogie zachowania. Jeśli u pacjenta występuje stres pourazowy, zaprzestanie leczenia lekiem Alpragen może powodować drażliwość, wrogość oraz nieprzyjemne pomysły i przemyślenia.

Częste objawy niepożądane obserwowane są na początku stosowania leku Alpragen. Objawy te zazwyczaj przemijają podczas dalszego leczenia.
Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących działań niepożądanych, gdyż mogą one być poważne:

Niezbyt często (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów)

• drgawki
• napady padaczkowe w mózgu, które mogą mieć wpływ na aktywność mięśni, zmysły, funkcje życiowe lub zmiany w sposobie w jaki pacjent myśli, czuje i doświadcza rzeczy
• utrata pamięci (amnezja)
• nietypowa reakcja na lek, która może obejmować jeden lub więcej z następujących objawów: niepokój zwłaszcza ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, wybuchy gniewu, koszmary senne, widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy), utrata kontaktu z rzeczywistością (psychozy) oraz dziwne zachowanie
• zespół odstawienia leku.

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

• wzrost liczby zakażeń, które mogą objawiać się gorączką, silnymi dreszczami, owrzodzeniem jamy ustnej lub bólem gardła. Mogą to być objawy małej liczby białych krwinek
• niedrożność dróg oddechowych powodująca trudności z oddychaniem
• zapalenie wątroby, które może powodować nudności, wymioty, utratę apetytu, ogólne złe samopoczucie, gorączkę, świąd, zażółcenie skóry lub białkówek oczu, jasne stolce, ciemne zabarwienie moczu
• objawy ciężkiej reakcji alergicznej, które mogą obejmować objawy takie jak swędząca wysypka, obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, co może powodować trudności z połykaniem lub oddychaniem
• oddawanie niewielkich ilości moczu lub brak możliwości oddawania moczu
• nadużywanie leku

Należy zaprzestać stosowania leku. Lekarz poinformuje pacjenta jak to zrobić.
Inne działania niepożądane
Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• senność lub ospałość, problemy ze snem
• zawroty głowy, trudności w kontrolowaniu ruchów (ataksja)
• bóle głowy
• trudności w mówieniu
• ciężkie zaparcia, suchość w jamie ustnej
• zmęczenie
• zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała
• depresja
• trudności z zapamiętywaniem.

Często (mogą dotyczyć 1 na 10 pacjentów)

• zwiększenie lub zmniejszenie apetytu
• niewyraźne widzenie
• uczucie oderwania od ciała (depersonalizacja)
• postrzeganie innych ludzi i otaczającego świata, w sposób nierealny, jak ze snu (derealizacja)
• strach, nerwowość lub lęk, splątanie, dezorientacja
• mrowienia, niekontrolowane skurcze, zaburzenia koordynacji, dreszcze lub drżenie, problemy z równowagą
• trudności z koncentracją, brak energii
• szybkie bicie serca, które może być odczuwane jako trzepotanie w klatce piersiowej (kołatanie serca)
• uderzenia gorąca
• zatkany nos, ból gardła lub duszący kaszel. Mogą to być objawy zakażenia
• przyspieszony oddech
• zwiększony lub zmniejszony popęd seksualny
• niemożność snu (bezsenność)
• nadmierna senność
• zaburzenia czynności seksualnych
• zwiększone wydzielanie śliny
• wymioty, uczucie dyskomfortu w brzuchu, biegunka, nudności (mdłości), ból brzucha
• nadmierne pocenie się
• wysypka skórna, świąd skóry
• skurcze mięśni lub drgawki, ból pleców, ból mięśni, ból stawów
• bóle w klatce piersiowej
• nietypowe osłabienie
• opuchlizna spowodowana nadmiarem płynów w organizmie (obrzęk)
• dzwonienie w uszach
• ryzyko spowodowania wypadków drogowych

Niezbyt często (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów)

• większa skłonność do powstawania siniaków
• niespokojny sen
• gadatliwość, impulsywność, spowolnienie myślenia
• osłabienie mięśni
• ograniczenie ruchów
• podwójne widzenie, inne problemy z widzeniem
• euforia lub uczucie podekscytowania, niezdolność odczuwania przyjemności z przyjemnych aktywności
• trwała niezdolność do osiągnięcia orgazmu
• zmiany nastroju
• napady paniki
• omdlenie
• niezgrabność
• zaburzenia smaku
• stan bliski nieświadomości (stupor)
• sztywność stawów, ból kończyn
• niekontrolowane oddawanie moczu (nietrzymanie moczu) lub częste oddawanie moczu w ciągu dnia
• problemy z wytryskiem, niemożność uzyskania lub utrzymania erekcji
• nieregularne miesiączki u kobiet
• złe samopoczucie
• zmiana w sposobie chodzenia, uczucie upojenia, uczucie nerwowości lub spięcia, uczucie odprężenia, uczucie przepicia
• objawy grypopodobne, ospałość
• pragnienie
• zwiększenie stężenia bilirubiny, które może być widoczne w badaniach krwi
• upadki, urazy kończyn
• przedawkowanie
• uzależnienie od leku

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość występowania nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)

• duże stężenie prolaktyny we krwi, które może być widoczne w badaniach krwi (hiperprolaktynemia)
• wrogie zachowanie
• niemożność siedzenia lub stania nieruchomo, nadpobudliwość
• zaburzenia myślenia
• problemy z uczeniem się i rozwiązywaniem problemów
• problemy dotyczące naczyń krwionośnych
• obrzęk rąk i nóg (obrzęki obwodowe)
• nadmierna czujność
• zwiększona wrażliwość na światło
• szybkie bicie serca (tachykardia)
• niskie ciśnienie krwi
• zmniejszone wydzielanie śliny
• zaburzenia czynności wątroby, które mogą być widoczne w badaniach krwi
• problemy z napięciem mięśniowym
• uczucie gorąca
• zwiększone ciśnienie w oku