Zofran 4 mg/5 ml, syrop, 50 ml

Lek Zofran 4 mg/5 ml w postaci syropu zawiera substancję czynną – ondansetron. Substancja ta należy do grupy leków przeciwwymiotnych.

Zofran jest stosowany w:

• zapobieganiu i hamowaniu nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią nowotworów (u dorosłych)

• zapobieganiu nudnościom i wymiotom po operacji chirurgicznej (u dorosłych).

• zapobieganiu i hamowaniu nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią (u dzieci).

Należy poradzić się lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty, jeśli pacjent potrzebuje dodatkowych informacji dotyczących stosowania leku.

Zofran należy stosować zawsze zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości, należy ponownie skontaktować się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą. Przepisana dawka leku jest uzależniona od stosowanego u pacjenta leczenia.

Dorośli

Zapobieganie i hamowanie nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią o średnim działaniu wymiotnym i radioterapią nowotworów W dniu stosowania chemioterapii lub radioterapii · zazwyczaj stosowana dawka to dwie łyżeczki po 5 ml (8 mg ondansetronu) przyjmowane jedną lub dwie godziny przed leczeniem i dwie łyżeczki po 5 ml (8 mg ondansetronu) dwanaście godzin później.

W kolejnych dniach:

• zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to dwie łyżeczki po 5 ml (8 mg ondansetronu) dwa razy na dobę 

• takie dawkowanie może być stosowane przez okres do 5 dni.

Jeżeli przepisana chemioterapia wywołuje silne nudności i wymioty, w pierwszej dobie stosowania pacjent może otrzymać lek Zofran tylko w postaciach podawanych dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo.

O wielkości dawki zadecyduje lekarz. W kolejnych dniach stosuje się lek jak w przypadku chemioterapii o średnim działaniu wymiotnym.

• Zapobieganie nudnościom i wymiotom po operacji chirurgicznej

W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom po operacji chirurgicznej, zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych to cztery łyżeczki 5 ml (16 mg ondansetronu) przyjmowane na godzinę przed operacją. Do leczenia nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym, zalecane jest podawanie ondansetronu dożylnie lub domięśniowo. Dzieci w wieku 6 miesięcy i powyżej oraz młodzież

• Zapobieganie i hamowanie nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią nowotworów

Lekarz zdecyduje, jaką dawkę należy zastosować. W dniu stosowania chemioterapii:

• bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii lekarz lub pielęgniarka poda dożylnie pierwszą dawkę ondansetronu w postaci roztworu do wstrzykiwań

• po upływie 12 godzin od chemioterapii lek zwykle podaje się doustnie w następujących dawkach o dzieciom o masie ciała do 10 kg – 2,5 ml syropu (2 mg ondansetronu) o dzieciom o masie ciała powyżej 10 kg – 5 ml syropu (4 mg ondansetronu).

W kolejnych dniach:

• dawki doustne jak wyżej dwa razy na dobę przez okres do 5 dni. Maksymalna dawka dobowa wynosi 32 mg ondansetronu w dawkach podzielonych. 

• Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów po operacji chirurgicznej

U dzieci w wieku jednego miesiąca i powyżej oraz u młodzieży zalecane jest stosowanie leku Zofran w postaci roztworu do wstrzykiwań. Pacjenci z umiarkowanymi lub ciężkimi chorobami wątroby Nie należy stosować dawki większej niż 8 mg na dobę (dwie łyżeczki 5 ml). Zofran powinien zacząć działać w ciągu jednej do dwóch godzin po przyjęciu dawki.

W przypadku wystąpienia wymiotów w ciągu godziny po przyjęciu dawki leku: 

• należy jeszcze raz przyjąć taką samą dawkę leku; 

• w innych przypadkach nie należy stosować większej dawki niż zalecił lekarz.

Jeśli pacjent nadal ma nudności, należy poinformować lekarza lub pielęgniarkę.

Nie stosować leku Zofran:

• Jeśli pacjent przyjmuje apomorfinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona); 

• Jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na ondansetron lub którykolwiek z pozostałych składników leku Zofran.

W razie wątpliwości, należy przed zastosowaniem leku Zofran poradzić się lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.

Ważne informacje o niektórych składnikach leku Zofran

• Lek zawiera sorbitol (E420). Jeśli u pacjenta występuje nietolerancja niektórych cukrów, powinien powiedzieć o tym lekarzowi przed zastosowaniem leku.

• Lek zawiera małe ilości etanolu (alkoholu), mniej niż 100 mg na dawkę.

Lek Zofran ma postać niezawierającego cukru płynu o smaku i zapachu truskawek.

Pakowany jest w butelki o pojemności 60 ml z zabezpieczeniem przeciwko otwarciu przez dzieci, zawierające 50 ml leku Zofran.

Przed zastosowaniem leku Zofran, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: 

• pacjent ma uczulenie na leki podobne do ondansetronu, takie jak granisetron; 

• pacjent ma chorobę wątroby; 

• pacjent ma niedrożność jelit; 

• u pacjenta występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT (odcinka mierzonego w zapisie EKG).Lek Zofran powoduje wydłużenie odstępu QT (objawiające się zaburzeniami rytmu serca) w sposób zależny od dawki. U pacjentów stosujących ten lek rzadko obserwowano przypadki częstoskurczu komorowego typu Torsade de Pointes (zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca). Dotyczy to głównie pacjentów mających zaburzenia gospodarki elektrolitowej (zaburzenia stężenia jonów potasu, sodu i magnezu w organizmie), pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT (choroba serca polegająca na nieregularnym biciu serca), zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią (zbyt wolna i niemiarowa praca serca) lub przyjmujących leki wywołujące wydłużenie odstępu QT.

• pacjent stosuje leki należące do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) stosowane w leczeniu depresji i (lub) zaburzeń lękowych, ponieważ jednoczesne ich stosowanie z lekiem Zofran może spowodować występowanie zespołu serotoninowego. Jeśli równoczesne stosowanie leku Zofran i tych leków jest konieczne, pacjent będzie objęty odpowiednią opieką medyczną. Zespół obejmuje ból głowy, halucynacje, przyspieszenie toku myślenia, zagubienie, niepokój, bezsenność, chwilowe problemy z koncentracją, podwyższoną temperatura ciała, sztywność mięśni, drgawki, nadmierne pocenie się, nadciśnienie tętnicze, przyspieszone bicie serca, nudności, wymioty, biegunkę, zaczerwienienie skóry i poszerzenie źrenic.

W razie wystąpienia tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Przed zastosowaniem leku Zofran, należy skorygować hipokaliemię (zbyt małe stężenie potasu we krwi) i hipomagnezemię (zbyt małe stężenie magnezu we krwi). Jeśli pacjent nie wie, czy powyższe sytuacje jego dotyczą, powinien przed zastosowaniem leku Zofran poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Nie wiadomo, czy stosowanie leku Zofran podczas ciąży jest bezpieczne. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że jest w ciąży, należy powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem stosowania leku Zofran.

Nie należy karmić piersią podczas stosowania leku Zofran, ponieważ niewielkie ilości leku przenikają do mleka. Należy poradzić się lekarza lub położnej.

Nie wykazano, aby lek Zofran upośledzał wykonywanie czynności bądź wywoływał uspokojenie.

Jeśli pacjent dorosły lub dziecko zażyje większą niż zalecana dawkę leku Zofran, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku. W większości przypadków przedawkowania obserwuje się objawy podobne do działań niepożądanych

Należy powiedzieć lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków, które wydawane są bez recepty oraz leków ziołowych.

Jest to ważne, ponieważ Zofran może wpływać na działanie niektórych leków. Również niektóre inne leki mogą wpływać na działanie leku Zofran. W szczególności należy powiedzieć lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z leków wymienionych poniżej:

• karbamazepinę lub fenytoinę, stosowane w leczeniu padaczki; 

• ryfampicynę stosowaną w leczeniu infekcji, takich jak gruźlica;

• tramadol, lek przeciwbólowy; 

• leki wpływające na serce, w tym wpływające na odstęp QT;

• leki powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej; 

• leki stosowane w leczeniu nowotworów (szczególnie antracykliny); 

• antybiotyki takie jak erytromycyna lub ketokonazol;

• leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI) stosowane w leczeniu depresji i (lub) zaburzeń lękowych, w tym fluoksetyna, paroksetyna, sertralina, fluwoksamina, citalopram, escitalopram; 

• leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRI) stosowane w leczeniu depresji i (lub) zaburzeń lękowych, w tym wenlafaksyna i duloksetyna.

Jeśli pacjent nie wie, czy powyższe sytuacje jego dotyczą, należy przed zastosowaniem leku Zofran poradzić się lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.

Jak każdy lek, Zofran może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta wystąpi reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast udać się do lekarza. Objawy mogą obejmować: 

• nagle występujący świszczący oddech, ból lub ucisk w klatce piersiowej;

• obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka;

• wysypkę – czerwone kropki lub plamy pod skórą gdziekolwiek na ciele (pokrzywka);

• omdlenie.

Inne działania niepożądane obejmują:

Bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy.

Często (występują nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• uczucie gorąca lub zaczerwienienie skóry; 

• zaparcia.

Niezbyt często (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):

• czkawka;

• obniżenie ciśnienia krwi, które może spowodować omdlenie lub zawroty głowy; 

• zbyt wolne lub nierówne bicie serca (zaburzenia rytmu); 

• ból w klatce piersiowej; 

• drgawki; 

• nietypowe ruchy ciała lub drżenie;

• zmiany wyników badań czynności wątroby.

Rzadko (występują nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• zawroty głowy; 

• niewyraźne widzenie; 

• zaburzenia rytmu serca (czasem wywołujące nagłą utratę przytomności), w tym zagrażający życiu częstoskurcz komorowy typu Torsade de Pointes.

Bardzo rzadko (występują nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• rozległa wysypka z pęcherzami i złuszczaniem naskórka, obejmująca znaczną część ciała (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) 

• osłabienie widzenia lub przemijający zanik widzenia, które zwykle ustępują w ciągu 20 minut.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

Al. Jerozolimskie 181C,

02-222 Warszawa,

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309},

e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.