Torsemed 20 mg, 30 tabletek (import równoległy Inpharm)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Torsemed jest lekiem moczopędnym, czyli lekiem, który zwiększa wydalanie moczu.

Torsemed stosuje się w leczeniu: obrzęków, które są spowodowane nadmierną ilością wody w organizmie.

Substancją czynną leku jest torasemid. Każda tabletka zawiera 20 mg torasemidu.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, magnezu stearynian, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka to:
Leczenie obrzęków spowodowanych przez nadmiar wody w organizmie

•  ¼ tabletki (5 mg) raz na dobę

W razie konieczności lekarz może stopniowo zwiększać dawkę do 1 tabletki (20 mg) raz na dobę.

Dzielenie tabletki:

• Tabletkę można podzielić na równe dawki.
• Umieścić tabletkę na twardym, płaskim podłożu, rowkiem dzielącym do góry. Nacisnąć palcem na środek tabletki i podzielić ją na cztery równe części.

Stosowanie u dzieci i młodzieży:

• Ze względu na niewystarczające doświadczenie dotyczące stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży, nie zaleca się stosowania leku Torsemed u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Zaburzenia czynności wątroby (z wyjątkiem przypadków o znacznym nasileniu):

• Leczenie wymaga zachowania ostrożności ze względu na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

Sposób podawania:

• Tabletki należy przyjmować codziennie rano, niezależnie od posiłków, bez rozgryzania, popijając 100 ml wody (około połowy szklanki).

Czas trwania leczenia:

• Czas trwania leczenia ustala lekarz. Torsemed może być stosowany nieprzerwanie przez kilka lat lub do ustąpienia obrzęków (nadmiaru płynu w tkankach).

Kiedy nie stosować leku Torsemed

• w przypadku uczulenia na:
• torasemid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• podobne leki nazywane „pochodnymi sulfonylomocznika”, stosowane w leczeniu wysokiego stężenia cukru we krwi, zawierające substancje czynne o nazwach z końcówką „–mid”
• w przypadku niewydolności nerek, przebiegającej z niedostatecznym wytwarzaniem moczu
• w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby, przebiegających z utratą świadomości
• w przypadku niskiego ciśnienia tętniczego
• w przypadku zmniejszenia objętości krwi krążącej
• w okresie karmienia piersią
• w przypadku zmniejszonego stężenia potasu lub sodu we krwi
• w przypadku ciężkich zaburzeń układu moczowego, np. z powodu powiększenia gruczołu krokowego
• w przypadku dny moczanowej
• w przypadku nieregularnej czynności serca
• w przypadku przyjmowania leków stosowanych w leczeniu zakażeń, takich jak cefiksym, cefuroksym, cefaklor, cefaleksyna, cefadroksyl, proksetyl cefpodoksymu, kanamycyna, neomycyna, gentamycyna, amikacyna lub tobramycyna
• w przypadku zaburzeń czynności nerek wywołanych lekami, które powodują uszkodzenie nerek.

30 tabletek

Jeśli którakolwiek z wymienionych sytuacji dotyczy pacjenta, przed rozpoczęciem stosowania leku Torsemed należy omówić to z lekarzem:

• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
• zaburzenia w morfologii krwi
• cukrzyca
• stosowanie litu, leku stosowanego w leczeniu depresji.

Jeśli pacjent nieprzerwanie przyjmuje lek Torsemed, lekarz prowadzący będzie regularnie zlecał badania krwi, zwłaszcza jeśli pacjent stosuje jednocześnie inne leki, ma cukrzycę lub nieregularną czynność serca.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób):

• zaburzenia ilości wody i składników mineralnych w organizmie, zwłaszcza przy ograniczonym spożyciu soli
• zwiększona zasadowość w organizmie
• kurcze mięśni
• zwiększone stężenie kwasu moczowego, cukru i tłuszczów we krwi
• zmniejszone stężenie potasu i sodu we krwi
• zmniejszona objętość krwi
• zaburzenia żołądka i (lub) jelit, takie jak utrata apetytu, ból żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie
• zwiększona aktywność niektórych enzymów wątrobowych, takich jak gamma-GT
• bóle głowy
• zawroty głowy
• uczucie zmęczenia
• osłabienie

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób):

• zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi
• suchość w jamie ustnej
• uczucie mrowienia lub drętwienia rąk i nóg
• trudności w oddawaniu moczu (np. z powodu rozrostu gruczołu krokowego)

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób):

• zwężenie naczyń krwionośnych z powodu zagęszczenia krwi
• mniejsze niż normalnie ciśnienie tętnicze krwi
• zaburzenia krążenia, szczególnie przy wstawaniu
• nieregularna czynność serca
• dławica piersiowa – schorzenie, w którym często występuje silny ból w klatce piersiowej
• zawał mięśnia sercowego
• omdlenia
• zapalenie trzustki
• reakcje alergiczne ze świądem i wysypką
• zwiększona wrażliwość skóry na światło
• ciężkie reakcje skórne
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi
• zaburzenia widzenia
• dzwonienie lub szum w uszach
• utrata słuchu

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych:

• niewystarczający dopływ krwi do mózgu
• dezorientacja (splątanie).