Torsemed 10 mg, 30 tabletek (import równoległy Medezin)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Tabletki Torsemed 10 mg jest lekiem moczopędnym, czyli lekiem, który zwiększa wydalanie moczu.

Lek Torsemed stosuje się w leczeniu:

• obrzęków, które są spowodowane nadmierną ilością wody w organizmie,
• nadciśnienia tętniczego u dorosłych.

1 tabletka zawiera: 10 mg substancji czynnej torasemidu.

Pozostałe składniki: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, magnezu stearynian, skrobia kukurydziana, krzemionka koloidalna bezwodna.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Zalecana dawka to: Leczenie obrzęków spowodowanych przez nadmiar wody w organizmie

¼ tabletki (5 mg) raz na dobę W razie konieczności lekarz może stopniowo zwiększać dawkę do 1 tabletki (20 mg) raz na dobę.

Dzielenie tabletki

Tabletkę można podzielić na równe dawki. Umieścić tabletkę na twardym, płaskim podłożu, rowkiem dzielącym do góry. Nacisnąć palcem na środek tabletki i podzielić ją na cztery równe części.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ze względu na niewystarczające doświadczenie dotyczące stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży, nie zaleca się stosowania leku Torsemed u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Zaburzenia czynności wątroby (z wyjątkiem przypadków o znacznym nasileniu)

Leczenie wymaga zachowania ostrożności ze względu na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować codziennie rano, niezależnie od posiłków, bez rozgryzania, popijając 100 ml wody (około połowy szklanki).

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia ustala lekarz. Torsemed może być stosowany nieprzerwanie przez kilka lat lub do ustąpienia obrzęków (nadmiaru płynu w tkankach).

Leku Torsemed nie należy stosować:

• w przypadku niewydolności nerek, przebiegającej z niedostatecznym wytwarzaniem moczu
• w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby, przebiegających z utratą świadomości
• w przypadku niskiego ciśnienia tętniczego
• w przypadku zmniejszenia objętości krwi krążącej
• w okresie karmienia piersią
• w przypadku zmniejszonego stężenia potasu lub sodu we krwi
• w przypadku ciężkich zaburzeń układu moczowego, np. z powodu powiększenia gruczołu krokowego
• w przypadku dny moczanowej
• w przypadku nieregularnej czynności serca
• w przypadku przyjmowania leków stosowanych w leczeniu zakażeń, takich jak cefiksym, cefuroksym, cefaklor, cefaleksyna, cefadroksyl, proksetyl cefpodoksymu, kanamycyna, neomycyna, gentamycyna, amikacyna lub tobramycyna
• w przypadku zaburzeń czynności nerek wywołanych lekami, które powodują uszkodzenie nerek
• w przypadku uczulenia na:
  - torasemid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
  - podobne leki nazywane „pochodnymi sulfonylomocznika”, stosowane w leczeniu wysokiego stężenia cukru we krwi, zawierające substancje czynne o nazwach z końcówką „–mid”.

Jeśli którakolwiek z wymienionych sytuacji dotyczy pacjenta, przed rozpoczęciem stosowania leku Torsemed należy omówić to z lekarzem:

• dna moczanowa i (lub) zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi
• nieregularna czynność serca
• zmniejszona objętość krwi
• zmniejszone stężenie potasu lub sodu we krwi
• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej
• ciężkie zaburzenia odpływu moczu, np. z powodu rozrostu gruczołu krokowego
• upośledzenie czynności nerek wywołane lekami, które powodują uszkodzenie nerek
• cukrzyca
• stosowanie innych leków.

Jeśli pacjent nieprzerwanie przyjmuje lek Torsemed, lekarz prowadzący będzie regularnie kontrolował ilość komórek we krwi oraz stężenie w niej niektórych substancji, zwłaszcza jeśli pacjent stosuje jednocześnie inne leki.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób)

• zaburzenia ilości wody i składników mineralnych w organizmie, zwłaszcza przy ograniczonym spożyciu soli
• zwiększona zasadowość w organizmie
• kurcze mięśni, szczególnie na początku leczenia
• zwiększone stężenie kwasu moczowego, cukru i tłuszczów we krwi
• zmniejszone stężenie potasu i sodu we krwi
• zmniejszona objętość krwi
• zaburzenia żołądka i (lub) jelit, takie jak utrata apetytu, ból żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie
• zwiększona aktywność niektórych enzymów wątrobowych, takich jak gamma-GT
• bóle głowy
• zawroty głowy
• uczucie zmęczenia
• osłabienie

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób)

• zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi
• suchość w jamie ustnej
• uczucie mrowienia lub drętwienia rąk i nóg
• trudności w oddawaniu moczu (np. z powodu rozrostu gruczołu krokowego).

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 osób)

• zwężenie naczyń krwionośnych z powodu zagęszczenia krwi
• mniejsze niż normalnie ciśnienie tętnicze krwi
• zaburzenia krążenia, szczególnie przy wstawaniu
• nieregularna czynność serca
• dławica piersiowa – schorzenie, w którym często występuje silny ból w klatce piersiowej
• zawał serca
• omdlenia
• dezorientacja (splątanie)
• zapalenie trzustki
• reakcje alergiczne ze świądem i wysypką
• zwiększona wrażliwość na światło
• ciężkie reakcje skórne
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi
• zaburzenia widzenia
• dzwonienie lub szum w uszach
• utrata słuchu.