Wygląda na to, że JavaScript jest wyłączony w twojej przeglądarce.
Musisz mieć uruchomioną obsługę JavaScript w przeglądarce, żeby korzystać z tej witryny.

Glipizyd (łac. glipizidum) – działanie, wskazania, opis

Produkt tygodnia

Tadacontrol 10 mg, 2 tabletki powlekane

Erekcja, Wzmacniające

12,49 zł

Podana cena jest ceną maksymalną. Dowiedz się więcej
refundowany

Glipizide BP 5 mg, 30 tabletek

Sprawdź cenę

Ceny podane na platformie są cenami maksymalnymi. Apteka ma prawo sprzedać zarezerwowany produkt po cenie niższej od prezentowanej na platformie. Nie dotyczy to leków refundowanych, w stosunku do których obowiązują ceny urzędowe.

2 produktów

Glipizyd – jak działa?

Glipizyd Stymuluje wydzielanie insuliny przez komórki beta wysp Langerhansa w trzustce poprzez zwiększenie ich wrażliwości na bodźce fizjologiczne. Prawdopodobnie też zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, co powoduje, że intensywniej wchłaniają one glukozę z krwi. Dzięki temu mechanizmowi obniża poziom glukozy we krwi. Jednocześnie zwiększa aktywność fibrynolityczną reniny, przez co zmniejsza agregację krwinek i zapobiega powstawaniu skrzepów.

Glipizyd – kiedy stosować?

Glipizyd jest wskazany w leczeniu niepowikłanej cukrzycy typu 2, zwłaszcza gdy leczenie niefarmakologiczne (poprzez modyfikacje w sposobie odżywiania i aktywności fizycznej) nie przynosi oczekiwanego wyrównania poziomu glukozy we krwi. Ponadto może być stosowany w niektórych postaciach cukrzycy wtórnej i skojarzonej, w których zachowane jest wytwarzanie endogennej insuliny. Glipizyd może być również używany w połączeniu z innymi lekami hipoglikemizującymi o różnym mechanizmie działania.

Glipizyd – najczęstsze działania niepożądane

Skutki uboczne stosowania glipizydu mogą obejmować hipoglikemię, często długotrwałą, wymagającą obserwacji i/lub leczenia przez około 24 godziny. Istnieje ryzyko ciężkiej hipoglikemii, która w skrajnych przypadkach może prowadzić do śpiączki. Inne możliwe skutki uboczne to hiponatremia oraz reakcje disulfiramopodobne.

W zakresie skórnych reakcji alergicznych mogą wystąpić wykwity na skórze i błonach śluzowych, świąd, pokrzywka oraz wysypka grudkowo-plamista. Ponadto mogą się pojawić nudności, wymioty, ból brzucha, zaparcie lub biegunka, a także uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu. Inne możliwe skutki uboczne to żółtaczka cholestatyczna, toksyczne zapalenie wątroby oraz porfiria wątrobowa.

Glipizyd – najczęstsze interakcje

Glipizyd może wykazywać interakcje z innymi substancjami, takimi jak:

mikonazol, flukonazol: istnieją doniesienia o ciężkiej hipoglikemii, prawdopodobnie spowodowanej interakcją między doustnymi lekami hipoglikemizującymi a podawanymi doustnie mikonazolem lub flukonazolem. Nie zaleca się stosowania równoczesnego z mikonazolem;

worykonazol: worykonazol może zwiększać stężenie pochodnych sulfonylomocznika w osoczu, zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi podczas równoczesnego stosowania tych leków;

leki silnie wiążące się z białkami osocza: pochodne sulfonylomocznika, w tym glipizyd, mogą wykazywać nasilone działanie hipoglikemizujące w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami silnie wiążącymi się z białkami osocza, takimi jak NLPZ, sulfonamidy, acetazolamid, chloramfenikol, probenecyd, pochodne kumaryny, inhibitory MAO, leki β-adrenolityczne (mogą dodatkowo maskować objawy hipoglikemii), inhibitory ACE (konieczne może być zmniejszenie dawki glipizydu), oraz antagoniści receptora H2 (np. cymetydyna). Badania in vitro wykazały, że sposób wiązania z białkami osocza glipizydu różni się od tolbutamidu, i brak interakcji z salicylanami ani dikumarolem. Niemniej zaleca się ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu tych substancji w praktyce klinicznej.

Glipizyd – stosowanie w ciąży i w okresie karmienia piersią

W ciąży i podczas karmienia piersią zaleca się insulinoterapię jako leczenie pierwszego wyboru. Decyzję o stosowaniu glipizydu w ciąży należy podjąć po dokładnej ocenie korzyści i potencjalnych ryzyk związanych z leczeniem przy uwzględnieniu stanu zdrowia pacjentki. W przypadku konieczności leczenia glipizydem kobieta w ciąży powinna być pod stałą opieką lekarza, który będzie monitorować postęp leczenia oraz reakcję organizmu.