PULNOZIN 50 mg/mL, syrop, 200 ml

Lek PULNOZIN zawiera substancję zwaną karbocysteiną. Należy do grupy leków zwanych "mukolitykami" stosowanych w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, przebiegających z nadmiernym wytwarzaniem wydzieliny w oskrzelach. Działa poprzez zmniejszanie lepkości śluzu, co ułatwia jego odksztuszanie.

PULNOZIN stosuje się w leczeniu chorób układu oddechowego przebiegających z nadmiernym wytwarzaniem gęstej i lepkiej wydzieliny.

Substancją czynną leku jest karbocysteina. 5 mL syropu zawiera 250 mg karbocysteiny. 

Pozostałe składniki to: metylu parahydroksybenzoesan (E218), karmel (E150d), sacharoza, aromat agrestowy (Aroma Grosella 63.2334), sodu wodorotlenek, woda oczyszczona.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Niezależnie od tego, czy lek jest stosowany u osoby dorosłej, czy dziecka, odpowiednią objętość syropu należy odmierzyć za pomocą dołączonego dozownika (strzykawka doustna o pojemności 5 mL) zgodnie z ogólnym dawkowaniem. Strzykawka do podawania doustnego jest skalowana na 0,25 mL. Jedna podziałka, 0,25 mL odpowiada 12,5 mg karbocysteiny.

Jak korzystać ze strzykawki:
Krok 1: Sprawdzić oznakowanie z boku strzykawki, aby zobaczyć, jaką ilością należy ją wypełnić.
Krok 2: Nacisnąć tłok strzykawki do samego końca. Następnie włożyć koniec strzykawki do butelki z lekiem.
Krok 3: Powoli pociągnąć tłok, aż strzykawka wypełni się do odpowiedniego oznaczenia.
Upewnić się, że w strzykawce nie ma dużych pęcherzyków powietrza. Jeśli są, opróżnić strzykawkę i spróbować ponownie.
Krok 4: Umieścić koniec strzykawki w jamie ustnej przy policzku i ostrożnie nacisnąć tłok, aby powoli uwolnić lek. Po użyciu należy zakręcić butelkę korkiem. Przemyć strzykawkę w ciepłej wodzie i pozostawić do wyschnięcia. Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Stosowanie u dorosłych:
Zazwyczaj stosowana dawka dobowa u dorosłych wynosi 2250 mg w dawkach podzielonych (15 mL syropu, 3 razy na dobę). Po wystąpieniu działania mukolitycznego (rozrzedzającego wydzielinę), dawkę można zmniejszyć do 1500 mg na dobę (10 mL syropu, 3 razy na dobę).

Stosowanie u dzieci i młodzieży:
Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Od 2 do 5 lat: 125 mg – 250 mg (od 2,5 mL do 5 mL syropu) 2 razy na dobę.
Od 6 do 12 lat: 250 mg (5 mL syropu) 3 razy na dobę.
Po użyciu syropu należy dokładnie zamknąć butelkę.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na karbocysteinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta występuje czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy.

200 ml

Przed rozpoczęciem stosowania leku PULNOZIN należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek PULNOZIN:

• u pacjentów z astmą oskrzelową ze skurczem oskrzeli w wywiadzie;
• u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową;
• u pacjentów osłabionych. Przez zmniejszenie odruchu kaszlowego, istnieje ryzyko niedrożności dróg oddechowych w wyniku zwiększenia ilości wydzielin.

Zastosowanie leku PULNOZIN powoduje zmniejszenie lepkości i usunięcie śluzu, poprzez aktywność rzęskową nabłonka, lub przez odruch kaszlowy. Dlatego należy spodziewać się wzmożonego kaszlu i plwociny. Jednoczesne stosowanie leku PULNOZIN z lekami przeciwkaszlowymi nie jest zalecane.
Ponieważ mukolityki mogą uszkadzać błonę śluzową żołądka, należy zachować ostrożność u osób ze skłonnością do powstawania wrzodów żołądka i dwunastnicy. Należy zachować ostrożność u osób starszych oraz stosujących inne leki, które mogą spowodować krwawienie z przewodu pokarmowego.

Lek PULNOZIN zawiera 2,9 g sacharozy w dawce 5 mL, oraz odpowiednio 5,8 g i 8,7 g w dawkach 10 mL i 15 mL. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Lek zawiera metylu parahydroksybenzoesan, który może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
Lek zawiera do 7 mg sodu w 1 mL, co odpowiada 0,35% zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża:
Nie zaleca się stosowania u kobiet w ciąży, zwłaszcza w ciągu pierwszego trymestru, nawet jeśli nie wykazano działania teratogennego karbocysteiny.

Karmienie piersią:
Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią, ponieważ nie wiadomo, czy karbocysteina przenika do mleka matki.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Podczas stosowania leku PULNOZIN nie należy stosować leków przeciwkaszlowych ani leków zmniejszających wydzielanie śluzu oskrzelowego, ponieważ mają one działanie przeciwne do działania karbocysteiny.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 osób):

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, wymioty i biegunka.

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

• Reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka i skurcz oskrzeli. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentów chorych na astmę ze względu na ryzyko wystąpienia zwężenia oskrzeli (skurcz mięśnia ściany oskrzeli prowadzi do zmniejszenia przepływu powietrza). W takich przypadkach leczenie należy przerwać.

• Ból głowy, ból mięśni, zawroty głowy, nietrzymanie moczu, kołatanie serca i duszność.

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• Reakcje alergiczne, takie jak wysypka skórna, krwawienie z przewodu pokarmowego.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Niedoczynność tarczycy, dyskomfort w jamie brzusznej, ból mięśni, śluzotok oskrzelowy, zespół Stevensa-Johnsona (pęcherze przechodzące w nadżerki, na błonach śluzowych jamy ustnej, spojówek, narządów płciowych), rumień wielopostaciowy.

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy.