Petinimid, 250 mg, 100 kapsułek

Etosuksymid, aktywna substancja leku Petinimid 250 mg, stosowany jest w leczeniu pierwotnie uogólnionej padaczki z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości. Jeśli pacjent cierpi na mieszane typy napadów padaczkowych, lekarz może przepisać lek Petinimid razem z innym lekiem przeciwpadaczkowym.

• Pierwotnie uogólniona padaczka z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawkowanie jest indywidualne i zależy od indywidualnej odpowiedzi na leczenie. Leczenie rozpoczynane jest od niskiej dawki, która następnie jest stopniowo i powoli zwiększana w ciągu kilku tygodni. Schemat dawkowania podany poniżej powinien być traktowany, jako ogólne zalecenie; dawka dla każdego pacjenta zostanie ustalona indywidualnie przez lekarza. Liczba kapsułek na dobę

Tydzień 1   2 kapsułki

Tydzień 2   4 kapsułki

Tydzień 3   6 kapsułek

Tydzień 4   6 -8 kapsułek

Po początkowej fazie leczenia, lekarz ustali odpowiednią dawkę i czas trwania leczenia długoterminowego. Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności nerek, lekarz może zalecić niższą dawkę. Pacjenci dializowani wymagają dodatkowej dawki po każdej dializie lub zmiany schematu dawkowania. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby; może być wskazane zmniejszenie dawki.

 Nie należy stosować leku Petinimid u dzieci poniżej 3 lat z uwagi na brak wystarczającego doświadczenia w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania i czas trwania leczenia

Dawka dobowa zalecona przez lekarza jest zwykle podzielona na dwie dawki w ciągu dnia.

Kapsułki należy połykać w całości popijając wystarczającą ilością płynu w trakcie posiłku. Leczenie padaczki jest zazwyczaj leczeniem długoterminowym i zwykle trwa kilka lat. Lekarz zadecyduje o odpowiednim dawkowaniu, zmianach dawki, czasie trwania leczenia oraz o odpowiednim momencie i sposobie zakończenia leczenia. Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwpadaczkowych, lek Petinimid należy przyjmować regularnie. Każdą zmianę w dawkowaniu lub dodanie innego leku należy przeprowadzać stopniowo, nigdy gwałtownie. Lekarz poinformuje pacjenta o sposobie postępowania.

Nie stosować leku Petinimid: 

• w przypadku alergii na etosuksymid lub inne substancje z tej samej grupy (suksynimidy) oraz na którąkolwiek z substancji pomocniczych

Petinimid zawiera sól sodową hydroksybenzoesanu etylu oraz sól sodową hydroksybenzoesanu propylu.

Lek ten zawiera parabeny (etylu parahydroksybenzoesan sodowy, propylu parahydroksybenzoesan sodowy). Substancje te mogą powodować reakcje alergiczne (również opóźnione).

Opakowanie leku zawiera 100 kapsułek.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Petinimid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. W szczególności należy poinformować lekarza, jeśli: 

• u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerek lub wątroby, lub jeśli pacjent choruje na porfirię (rzadka choroba metaboliczna) 

• pacjent cierpi na chorobę psychiczną lub chorował w przeszłości, stosowanie leku Petinimid może prowadzić do działań niepożądanych jak rozdrażnienie, pobudzenie, stany lękowe, ospałość, agresja, trudności w koncentracji lub inne zmiany psychiczne 

• pacjent zaobserwuje objawy podobne do objawów przeziębienia (np. ból gardła, gorączka), należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. Może to być oznaką poważnych, czasem zagrażających życiu zaburzeń krwi – lekarz zaleci natychmiastowe badania krwi

• wystąpią skórne reakcje alergiczne i zmiany w obrazie krwi,  należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza. Lekarz może włączyć leczenie inną substancją czynną 

• pacjentka planuje ciążę, zajdzie w ciążę lub przypuszcza, że jest w ciąży w trakcie stosowania leku Petinimid, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem .

Lek Petinimid podawany w monoterapii nie jest skuteczny w napadach toniczno-klonicznych, a nawet może zwiększać ich częstość. Może być konieczne włączenie dodatkowego leku przeciwdrgawkowego. Dlatego jest bardzo ważne, aby dokładnie stosować zalecenia lekarza.

Podczas trwania leczenia lekarz zaleci regularne badania krwi, moczu oraz czynności wątroby. Należy upewnić się, że wszystkie testy kliniczne i laboratoryjne zostały przeprowadzone dokładnie z zaleceniami. Leczenie przeciwpadaczkowe jest zazwyczaj leczeniem długoterminowym.

Długookresowe stosowanie leków przeciwpadaczkowych może prowadzić u niektórych pacjentów do zaburzenia sprawności intelektualnej (np. u dzieci i młodzieży mogą wystąpić trudności w nauce). Nie wykazano takiego działania dla leku Petinimid, jednak nie można go wykluczyć. Niewielka liczba pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi wykazywała skłonność do myśli i zachowań samobójczych. Dotychczas nie zaobserwowano takiego działania dla leku Petinimid, jednak nie można go w zupełności wykluczyć. Jeśli u pacjenta wystąpią kiedykolwiek myśli tego typu, należy skontaktować się z lekarzem.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. W czasie ciąży i w okresie karmienia piersią lek Petinimid może być stosowany wyłącznie na wyraźne zalecenie lekarza. 

Jeśli pacjentka przyjmowała lek Petinimid jeszcze przed zajściem w ciążę, nie powinna przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ nagłe odstawienie leku może stanowić zagrożenie dla pacjentki i dla dziecka. Po dokładnym rozważeniu ryzyka, lekarz może zalecić dalsze stosowanie leku Petinimid również podczas ciąży, ponieważ napady padaczkowe mogą stanowić duże zagrożenie dla  dziecka i matki. Z drugiej strony, jeśli matka podczas ciąży przyjmuje lek przeciwdrgawkowy, szczególnie gdy stosuje połączenie kilku leków przeciwpadaczkowych, zwiększa się ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dziecka. W związku z tym lekarz ze specjalną dokładnością dobierze dawkę leku (najmniejszą z możliwych), zaleci odpowiednie badania i, jeśli konieczne, zaleci przyjmowanie kwasu foliowego i witaminy K w celu zminimalizowania zagrożenia. 

Lek Petinimid przenika do mleka ludzkiego i z nim do organizmu dziecka. Lekarz zadecyduje, czy pacjentka będzie przyjmowała lek Petinimid w okresie karmienia piersią.

Lek Petinimid może upośledzać zdolność prowadzenia samochodu i obsługiwania maszyn. Na początku leczenia należy więc powstrzymać się od prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn i angażowania się w inne działania mogące stanowić zagrożenie. W zależności od odpowiedzi na leczenie, lekarz zadecyduje, czy pacjent może prowadzić samochód i obsługiwać maszyny.

Przedawkowanie leku Petinimid objawia się następująco: nasilone zmęczenie, otępienie, zmiany nastroju lub pobudzenie, czasami również rozdrażnienie. Dodatkowo występują nudności, wymioty i zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (czasami prowadzące do śpiączki oraz wystąpienia płytkiego oddechu lub porażenia oddechowego). W takim przypadku konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Leki i inne substancje mogą wzajemnie na siebie działać. Dotyczy to również innych leków przeciwpadaczkowych stosowanych razem z lekiem Petinimid. W razie występowania u pacjenta napadów mieszanych, może być konieczne jednoczesne stosowanie dodatkowego leku przeciwpadaczkowego.

Lekarz będzie dokładnie monitorował przebieg leczenia i może zalecić regularne badania laboratoryjne w przypadku niektórych kombinacji leków. Kwas walproinowy lub walproinian sodu mogą prowadzić do nasilenia lub osłabienia działania leku Petinimid.

Karbamazepina może osłabić działanie leku Petinimid. Stosowanie leku Petinimid może prowadzić do nasilenia działania fenytoiny. Należy unikać stosowania leków nasennych lub uspokajających podczas stosowania leku Petinimid, ponieważ może to nasilić działania uspokajające. Z tego samego powodu, w trakcie stosowania leku Petinimid nie wolno spożywać alkoholu. Lek Petinimid może zmniejszać działanie antykoncepcji hormonalnej (pigułka, plastry naskórne). Dlatego należy zastosować inne metody antykoncepcji.

Jak wszystkie leki, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem jeśli wystąpią ciężkie zaburzenia połączone z gorączką, wysypką skórną, obrzękiem błony śluzowej, pęcherzami w jamie ustnej i (lub) w obrębie narządów płciowych.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów): 

• Senność, ból głowy, zawroty głowy, nadmierna aktywność, euforia, rozdrażnienie, zaburzenia ruchu lub chodzenia, senność lub zaburzenia snu.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Zaburzenia w obrazie krwi, które czasami mogą mieć ciężki przebieg. Zmiany te mogą wiązać się z następującymi objawami: podwyższenie temperatury ciała, objawy grypopodobne, zmiany w obrębie skóry i błony śluzowej. 

• Reakcje alergiczne, pokrzywka i inne reakcje skórne w tym wysypka, świąd i toczeń układowy. 

• Przy zastosowaniu dużych dawek zmniejszenie apetytu i utrata wagi.

• Rozdrażnienie, pobudzenie, niepokój, niepokój ruchowy, agresja, niezdolność do koncentracji lub inne zmiany psychiczne (szczególnie u pacjentów, u których w przeszłości występowały podobne zmiany).

• Zwiększenie popędu seksualnego, psychoza paranoidalna oraz pogłębienie depresji z ewentualnymi zachowaniami samobójczymi. 

• Objawy podobne do choroby Parkinsona i nadwrażliwość na światło.

• Krótkowzroczność. 

• W przypadku dużych dawek lub u pacjentów z wrażliwym żołądkiem mogą wystąpić takie dolegliwości jak ból żołądka lub brzucha, nudności, wymioty, czkawka, skurcze i biegunka, obrzęk języka i podniebienia. Objawy te są zazwyczaj przejściowe, rzadko o ciężkim przebiegu i zazwyczaj nie wymagają konieczności przerwania leczenia. 

• Zmiany aktywności enzymów wątrobowych, porfiria (rzadka choroba metaboliczna, która w ciężkich przypadkach może prowadzić do uszkodzenia wątroby). • Odbarwienie skóry, twardzina (zgrubienie skóry), nadmierne owłosienie twarzy lub ciała. 

• Zaburzenia czynności nerek. 

• Krwawienie z pochwy. 

• Zmiany w obrazie krwi, zaburzenia czynności wątroby i nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.