Mitoxantron Sandoz, 2 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, 1 fiolka

Lek Mitoxantron Sandoz stosuje się w leczeniu:

• zaawansowanego stadium raka piersi (z przerzutami);
• pewnej postaci nowotworu węzłów chłonnych (chłoniaka nieziarniczego);
• nowotworu krwi, w którym szpik kostny (gąbczasta tkanka znajdująca się we wnętrzu dużych kości) produkuje zbyt dużo białych krwinek (ostra białaczka szpikowa);
• nowotworu białych krwinek (przewlekła białaczka szpikowa) w stadium, w którym trudno jest kontrolować liczbę białych krwinek (przełom blastyczny); w tym wskazaniu lek Mitoxantron Sandoz stosowany jest w skojarzeniu z innymi lekami;
• bólu spowodowanego przez raka prostaty w zaawansowanym stadium (w skojarzeniu z kortykosteroidami);
• wysoce aktywnej rzutowej postaci stwardnienia rozsianego i szybko postępującej niepełnosprawności w sytuacji, w której nie ma innych możliwości leczenia.

Lek Mitoxantron Sandoz będzie podawany pacjentowi pod nadzorem lekarza z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu cytotoksycznej chemioterapii. Lek ten musi być zawsze podawany w infuzji (kroplówce) dożylnej i musi być zawsze rozcieńczony przed podaniem. Płyn podawany w infuzji może wydostać się z żyły do okolicznych tkanek (wynaczynienie). W takiej sytuacji infuzja musi być przerwana i podana ponownie do innej żyły. Należy unikać kontaktu leku Mitoxantron Sandoz z ciałem, zwłaszcza ze skórą, błonami śluzowymi (wilgotną wyściółką jam ciała, np. jamy ustnej) i oczami.
Dawka leku Mitoxantron Sandoz zostanie wyliczona przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta. Zalecana dawka wyliczana jest w oparciu o powierzchnię ciała i określona w metrach kwadratowych (m2) na podstawie wzrostu i masy ciała. Ponadto podczas leczenia przeprowadzane będą regularnie badania krwi. Dawkowanie leku będzie dostosowane do wyniku tych badań.
Zazwyczaj stosowana dawka to:
Rak piersi z przerzutami, chłoniak nieziarniczy
Jeśli lek Mitoxantron Sandoz jest stosowany samodzielnie:
Zalecana dawka początkowa leku Mitoxantron Sandoz to 14 mg/m2 powierzchni ciała (pc.) w postaci pojedynczej dawki dożylnej; dawkę tę można powtarzać co 21 dni, jeśli parametry morfologii krwi powrócą do akceptowalnych wartości.
Mniejszą dawkę początkową (12 mg/m2 pc. lub mniejszą) zaleca się u pacjentów z małą rezerwą szpikową, np. z powodu wcześniejszej chemioterapii lub u pacjentów w złym stanie ogólnym.
Kolejne dawki zostaną określone dokładnie przez lekarza.
Przy kolejnych cyklach leczenia zwykle można powtórzyć poprzednią dawkę, jeżeli liczba leukocytów i płytek krwi powróci do wartości prawidłowych w ciągu 21 dni.
Leczenie skojarzone (jeśli lek stosowany jest w skojarzeniu z innym)
Lek Mitoxantron Sandoz podawany jest w ramach leczenia skojarzonego. Wykazano skuteczność połączenia leku Mitoxantron Sandoz z innymi lekami cytotoksycznymi, w tym z cyklofosfamidem
i 5-fluorouracylem lub metotreksatem i mitomycyną C w leczeniu raka piersi z przerzutami.
Lek Mitoxantron Sandoz jest także stosowany w różnych skojarzeniach w leczeniu chłoniaka nieziarniczego, jednak aktualnie dostępne dane są ograniczone i nie można zalecić żadnego konkretnego schematu leczenia.
Generalnie, gdy lek Mitoxantron Sandoz jest stosowany w chemioterapii skojarzonej, jego dawka początkowa powinna być zmniejszona o 2-4 mg/m2 w stosunku do dawki zalecanej przy podawaniu samodzielnym.
Ostra białaczka szpikowa
Jeśli lek jest stosowany samodzielnie w leczeniu wznowy (nawrotu nowotworu):
Dawka zalecana w celu indukcji remisji wynosi 12 mg/m2 powierzchni ciała, podawanych dożylnie raz na dobę przez pięć kolejnych dni (dawka całkowita wynosi łącznie 60 mg/m2 pc. na 5 dni).
W skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu nowotworów:
Wymagana dawka zostanie określona dokładnie przez lekarza. Może być konieczna jej modyfikacja, jeśli:

 zastosowane skojarzenie leków ograniczyło wytwarzanie przez szpik kostny białych i czerwonych krwinek oraz płytek krwi bardziej niż lek Mitoxantron Sandoz stosowany samodzielnie.
 jeśli pacjent ma poważne problemy z nerkami lub wątrobą.
Leczenie fazy przełomu blastycznego (przewlekłej) białaczki szpikowej
Lek stosowany samodzielnie w leczeniu wznowy:
Dawka zalecana w razie wznowy choroby wynosi 10 do 12 mg/m2 pc., podawanych dożylnie raz na dobę przez pięć kolejnych dni (dawka całkowita 50 do 60 mg/m2 pc.).
Zaawansowany rak gruczołu krokowego oporny na kastrację
Zalecane dawkowanie leku Mitoxantron Sandoz to 12 do 14 mg/m2 pc. podawanych w krótkiej infuzji dożylnej co 21 dni w skojarzeniu z małymi doustnymi dawkami kortykosteroidów (leków hormonalnych hamujących działanie układu odpornościowego).
Stwardnienie rozsiane
Lek Mitoxantron Sandoz będzie podawany pod nadzorem lekarza z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu chemioterapii w leczeniu stwardnienia rozsianego.
Zalecane dawkowanie mitoksantronu wynosi 12 mg/m² pc. w krótkotrwałej infuzji dożylnej (około 5 do 15 minut); infuzje takie można powtarzać co 1 do 3 miesięcy. Maksymalna życiowa skumulowana dawka nie powinna być większa niż 72 mg/m² pc.
W razie wielokrotnego podawania mitoksantronu, dawki powinny być dostosowane w oparciu o zakres i czas trwania zmniejszenia liczby białych i czerwonych krwinek oraz płytek we krwi.

Kiedy nie stosować leku Mitoxantron Sandoz

• jeśli pacjent ma uczulenie na mitoksantron lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma uczulenie na siarczyny;
• jeśli pacjent ma pewną postać astmy (astma oskrzelowa) z uczuleniem na siarczyny;
• jeśli pacjentka karmi piersią.

W przypadku stosowania w leczeniu stwardnienia rozsianego:

• jeśli pacjentka jest w ciąży.

Lek Mitoxantron Sandoz powinien być podawany pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych, które są toksyczne dla komórek (chemioterapii cytotoksycznej).
Lek Mitoxantron Sandoz powinien być podawany w powolnej, swobodnie płynącej infuzji (kroplówce) do żyły.
Leku nie wolno podawać podskórnie, domięśniowo ani dotętniczo. W razie wynaczynienia leku Mitoxantron Sandoz podczas podawania może dość do ciężkiego miejscowego uszkodzenia tkanek.
Leku Mitoxantron Sandoz nie wolno także wstrzykiwać w przestrzeń wokół mózgu lub rdzenia kręgowego (wstrzyknięcie dokanałowe), ponieważ może to spowodować ciężkie uszkodzenie z trwałą niepełnosprawnością.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Mitoxantron Sandoz należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

• jeśli pacjent ma problemy z wątrobą;
• jeśli pacjent ma problemy z nerkami;
• jeśli pacjent wcześniej otrzymywał lek Mitoxantron Sandoz;
• jeśli pacjent ma zaburzenia pracy serca;
• jeśli pacjent miał uprzednio radioterapię klatki piersiowej;
• jeśli pacjent stosuje już leki wpływające na pracę serca;
• jeśli pacjent był uprzednio leczony antracyklinami lub antrachinonami, takimi jak daunorubicyna lub doksorubicyna;
• jeśli szpik kostny pacjenta nie pracuje dobrze (jego czynność jest zahamowana) lub pacjent jest w złym stanie ogólnym;
• jeśli pacjent ma zakażenie; zakażenie takie powinno być wyleczone przed rozpoczęciem leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz.
• jeśli pacjent planuje szczepienie lub uodpornienie w trakcie leczenia. Szczepienie i uodpornienie może nie zadziałać, jeśli zastosowane zostanie podczas leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz i przez 3 miesiące od zakończenia leczenia;
• jeśli pacjentka jest w ciąży lub stara się zajść w ciążę/jeśli pacjent stara się spłodzić dziecko;
• jeśli pacjentka karmi piersią. Należy przerwać karmienie piersią przed rozpoczęciem stosowania leku Mitoxantron Sandoz.

Jeśli podczas stosowania leku Mitoxantron Sandoz wystąpi u pacjenta którykolwiek z następujących objawów, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce:

• gorączka, zakażenie, niewyjaśnione krwawienie lub powstawanie siniaków, osłabienie i łatwe męczenie się;
• duszność (także w ciągu nocy), kaszel, zatrzymanie płynów (obrzęk kostek lub nóg), trzepotanie serca (nieregularne bicie serca). Objawy takie mogą wystąpić w trakcie leczenia lub miesiące, a nawet lata po zakończeniu stosowania leku Mitoxantron Sandoz.

Być może lekarz będzie musiał dostosować dawkowanie lub wstrzymać albo przerwać na stałe leczenie lekiem Mitoxantron Sandoz.
Testy krwi przed i podczas leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz
Lek Mitoxantron Sandoz może zmienić wyniki morfologii krwi. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz lekarz będzie wykonywać testy krwi w celu oznaczenia morfologii krwi. Lekarz będzie przeprowadzać testy krwi częściej, zwracając szczególną uwagę na liczbę białych krwinek (neutrofili) we krwi:

• jeśli pacjent ma małą liczbę pewnego typu białych krwinek (neutrofili) (mniej niż 1500 krwinek/mm3);
• jeśli pacjent otrzymuje lek Mitoxantron Sandoz w dużych dawkach (>14 mg/m2 powierzchni ciała przez 3 dni).

Testy czynności serca przed i podczas leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz
Lek Mitoxantron Sandoz może uszkodzić serce i spowodować zaburzenie czynności serca lub, w cięższych przypadkach, niewydolność serca. Ryzyko takich działań niepożądanych jest większe, jeśli pacjent otrzymuje większe dawki leku Mitoxantron Sandoz lub:

• ma zaburzenia pracy serca;
• miał uprzednio radioterapię klatki piersiowej;
• stosuje już leki wpływające na pracę serca;
• był uprzednio leczony antracyklinami lub antrachinonami, takimi jak daunorubicyna lub doksorubicyna;

Lekarz przeprowadzi testy czynności serca przed rozpoczęciem stosowania leku Mitoxantron Sandoz i będzie je regularnie powtarzał podczas leczenia. W razie stosowania leku Mitoxantron Sandoz w leczeniu stwardnienia rozsianego lekarz będzie badał czynność serca przed rozpoczęciem leczenia, przed podaniem każdej kolejnej dawki oraz raz na rok przez 5 lat od zakończenia leczenia.
Ostra białaczka szpikowa (AML) i zespół mielodysplastyczny
Pewna klasa leków przeciwnowotworowych (inhibitory topoizomerazy II), obejmująca też lek Mitoxantron Sandoz, może wywołać następujące choroby, gdy stosowane są samodzielnie, a zwłaszcza w skojarzeniu z chemioterapią i (lub) radioterapią:

• nowotwór krwinek białych (ostra białaczka szpikowa)
• zaburzenie szpiku kostnego powodujące wytwarzanie nieprawidłowych krwinek i prowadzące do białaczki (zespół mielodysplastyczny).

Przebarwienie moczu i tkanek
Mitoksantron może spowodować niebiesko-zielone zabarwienie moczu utrzymujące się przez 24 godziny po podaniu. Może także wystąpić niebieskawe przebarwienie białek oczu, skóry i paznokci.
Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet
Mężczyznom nie wolno spłodzić dziecka i muszą stosować środki antykoncepcyjne przez cały okres leczenia i co najmniej przez 6 miesięcy po jego zakończeniu. Kobiety zdolne do zajścia w ciążę muszą mieć ujemny wynik testu ciążowego przed podaniem każdej dawki i stosować skuteczną metodę antykoncepcji przez cały okres leczenia i co najmniej 4 miesiące po jego zakończeniu. Jeżeli ten lek zostanie zastosowany w okresie ciąży lub pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania tego leku, należy poinformować lekarza ze względu na zagrożenie dla płodu.
Płodność
Ten lek związany jest z ryzykiem przemijającego lub trwałego zatrzymania krwawień miesiączkowych u kobiet zdolnych do zajścia w ciążę.
Dzieci i młodzież
Dostępne jest tylko bardzo małe doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży. Nie wolno stosować tego leku u dzieci i młodzieży w okresie od urodzenia do 18. roku życia, bowiem nie określono bezpieczeństwa jego stosowania i skuteczności u dzieci i młodzieży.

Mitoxantron Sandoz zawiera sód
Fiolka 10 mg/5 ml:

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w fiolce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Fiolka 20 mg/10 ml:
Ten lek zawiera 34,14 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to
1,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Ciąża
Lek Mitoxantron Sandoz może spowodować uszkodzenie nienarodzonego dziecka.
W związku z tym należy unikać zajścia w ciążę. Nie wolno stosować Mitoxantron Sandoz w leczeniu stwardnienia rozsianego, jeśli pacjentka jest w ciąży (zwłaszcza w ciągu pierwszych trzech miesięcy ciąży). Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania leku Mitoxantron Sandoz, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi i przerwać leczenie lekiem Mitoxantron Sandoz.
Pacjentka musi unikać zajścia w ciążę. Mężczyźni muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Kobiety zdolne do zajścia w ciążę muszą mieć ujemny wynik testu ciążowego przed podaniem każdej dawki leku i muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia i przez co najmniej 4 miesiące po zakończeniu leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz.
Karmienie piersią
Lek Mitoxantron Sandoz przenika do mleka matki i może spowodować poważne działania niepożądane u karmionego dziecka. Nie wolno karmić piersią podczas leczenia mitoksantronem i przez jeden miesiąc po zakończeniu leczenia.
Płodność
Lek Mitoxantron Sandoz związany jest z ryzykiem przemijającego lub trwałego zatrzymania krwawień miesiączkowych u kobiet zdolnych do zajścia w ciążę. W związku tym pacjentka powinna porozmawiać z lekarzem, jeśli planuje w przyszłości zajście w ciążę; możliwe będzie zamrożenie komórek jajowych. Nie ma dostępnych danych na temat mężczyzn. Jednak u samców zwierząt obserwowano uszkodzenia jąder i zmniejszenie liczby plemników w nasieniu.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Jest szczególnie istotne w przypadku któregokolwiek z poniższych leków.
Leki zwiększające ryzyko działań niepożądanych leku Mitoxantron Sandoz:

• leki, które mogą spowodować uszkodzenie serca (np. antracykliny);
• leki, które hamują wytwarzanie krwinek (w tym płytek krwi) przez szpik kostny (leki mielosupresyjne);
• leki hamujące działanie układu odpornościowego (leki immunosupresyjne);
• antagoniści witaminy K, zwłaszcza jeśli pacjent otrzymuje lek Mitoxantron Sandoz z powodu nowotworu;
• inhibitory topoizomerazy II (grupa leków przeciwnowotworowych obejmująca także mitoksantron) stosowane w skojarzeniu z innymi lekami w chemioterapii i (lub) z radioterapią. Mogą one spowodować:
• nowotwór białych krwinek (ostra białaczka szpikowa);
• zaburzenie szpiku kostnego powodujące wytwarzanie nieprawidłowych krwinek i prowadzące do białaczki (zespół mielodysplastyczny).

W razie braku pewności, czy pacjent przyjmuje którykolwiek z wyżej wymienionych leków, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Leki takie należy stosować z ostrożnością lub też odstawić je podczas leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz. Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z tych leków, lekarz może przepisać mu zamiast niego lek alternatywny.
Należy także powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent otrzymuje już lek Mitoxantron Sandoz, a lekarz przepisze mu nowy lek, którego pacjent jeszcze nie przyjmował w tym samym czasie, co lek Mitoxantron Sandoz.
Szczepienie i uodpornienie (szczepionki) może nie zadziałać podczas leczenia lekiem Mitoxantron Sandoz i przez trzy miesiące od zakończenia leczenia.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Najpoważniejsze działania niepożądane to uszkodzenie serca (toksyczne działanie na mięsień sercowy) i mielosupresja (osłabienie aktywności szpiku kostnego).
Niektóre działania niepożądane mogą być poważne.
Jeżeli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie powiadomić lekarza:

• skóra stanie się blada, a pacjent będzie odczuwać osłabienie lub nagłą duszność (mogą to być objawy zmniejszonej liczby czerwonych krwinek);
• nietypowa tendencja do powstawania siniaków lub krwawienia, takie jak odkrztuszanie krwi, obecność krwi w wymiotach lub moczu albo czarne stolce (możliwe objawy zmniejszenia liczby płytek krwi);
• wystąpienie lub nasilenie trudności w oddychaniu;
• ból w klatce piersiowej, duszność, zmiany rytmu serca (przyspieszenie lub spowolnienie), zatrzymanie płynów objawiające się obrzękiem kostek lub nóg (możliwe objawy choroby serca);
• ciężka swędząca wysypka (pokrzywka), obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (który może powodować trudności w oddychaniu lub przełykaniu) lub uczucie zbliżającego się omdlenia (mogą to być objawy ciężkiej reakcji alergicznej);
• gorączka lub zakażenia.

W przypadku pacjentów leczonych z powodu nowotworu:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• Zakażenia
• Mała liczba czerwonych krwinek, co może powodować uczucie zmęczenia i duszność (niedokrwistość). Może być konieczne przetoczenie krwi.
• Mała liczba pewnych typów białych krwinek (neutrofilów).
• Nudności (mdłości)
• Wymioty
• Utrata włosów

Często (mogą występować u maksymalnie 1 na 10 pacjentów)

• Mała liczba płytek krwi - co może powodować powstawanie siniaków lub krwawienia.
• Mała liczba pewnego typu białych krwinek (granulocytów)
• Zmęczenie, osłabienie i brak energii
• Utrata apetytu
• Zawał serca
• Duszność
• Zaparcie
• Biegunka
• Zapalenie jamy ustnej i warg
• Gorączka
• Zastoinowa niewydolność serca (ciężki stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi)

Niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)

• Osłabienie aktywności szpiku kostnego - może być większe lub trwać dłużej, jeśli pacjent był uprzednio leczony chemioterapią lub radioterapią
• Niewystarczająca produkcja krwinek przez szpik kostny (niewydolność szpiku kostnego)
• Nieprawidłowa liczba białych krwinek
• Ciężkie reakcje alergiczne (reakcja anafilaktyczna, w tym wstrząs anafilaktyczny) - nagła swędząca wysypka (pokrzywka), obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (który może powodować trudności w oddychaniu lub przełykaniu) lub uczucie zbliżającego się omdlenia

• Zakażenia górnych dróg oddechowych
• Zakażenia dróg moczowych
• Zatrucie krwi (posocznica)
• Zakażenia powodowane przez mikroorganizmy, które normalnie nie powodują chorób osób ze zdrowym układem odpornościowym (zakażenia oportunistyczne)
• Nowotwór białych krwinek (ostra białaczka szpikowa, AML)
• Zaburzenie szpiku kostnego powodujące wytwarzanie nieprawidłowych krwinek, co prowadzi do białaczki (zespół mielodysplastyczny, MDS)
• Zmiany masy ciała
• Zaburzenia metaboliczne (zespół rozpadu guza nowotworowego)
• Niepokój
• Splątanie
• Ból głowy
• Uczucie mrowienia
• Nieregularna lub spowolniona praca serca
• Nieprawidłowy zapis EKG (elektrokardiogramu)
• Zmniejszenie objętości krwi pompowanej przez lewą komorę serca, niepowodujące objawów
• Powstawanie siniaków
• Obfite krwawienie
• Niskie ciśnienie krwi
• Ból brzucha
• Krwawienie w obrębie żołądka lub jelit, które może powodować obecność krwi w wymiocinach, krwawienie podczas wypróżniania się lub czarne smoliste stolce
• Zapalenie błon śluzowych Zapalenie trzustki
• Zaburzenia czynności wątroby
• Zapalenie skóry (rumień)
• Zaburzenia paznokci (np. oddzielenie się paznokcia od łożyska, zmiany wyglądu i struktury paznokci)
• Wysypka
• Zmiana koloru białek oczu
• Przebarwienie skóry
• Wyciek roztworu leku do otaczających tkanek (wynaczynienie):
• zaczerwienienie (rumień)
• obrzęk
• ból
• uczucie pieczenia i (lub) przybarwienie skóry
• martwica fragmentów tkanek, wymagająca ich usunięcie i przeszczepienie skóry
• Nieprawidłowe wyniki badań krwi oceniających czynność wątroby i nerek (zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększone stężenia kreatyniny i azotu mocznikowego we krwi)
• Uszkodzenie nerek, powodujące obrzęki i osłabienie (nefropatia)
• Zmiana koloru moczu
• Opuchlizna (obrzęk)
• Zaburzenia smaku
• Patologiczny brak krwawień miesiączkowych

Rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)

• Uszkodzenie mięśnia sercowego uniemożliwiające mu prawidłowe pompowanie krwi (kardiomiopatia)
• Zapalenie płuc

W przypadku pacjentów leczonych z powodu stwardnienia rozsianego:
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• Zakażenia, w tym zakażenia górnych dróg oddechowych i dróg moczowych
• Nudności (mdłości)
• Utrata włosów
• Patologiczny brak krwawień miesiączkowych

Często (mogą występować u maksymalnie 1 na 10 pacjentów)

• Mała liczba krwinek czerwonych, co może powodować uczucie zmęczenia i duszność (niedokrwistość). Pacjent może wymagać przetoczenia krwi.
• Mała liczba pewnych typów białych krwinek (granulocytów)
• Zaparcie
• Wymioty
• Biegunka
• Zapalenie jamy ustnej i warg
• Nieprawidłowa liczba białych krwinek
• Ból głowy
• Nieregularna praca serca
• Nieprawidłowy zapis EKG (elektrokardiogramu)
• Zmniejszenie objętości krwi pompowanej przez lewą komorę serca, niepowodujące objawów
• Nieprawidłowe wyniki testów krwi oceniających czynność wątroby (zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej)

Niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów)

• Zapalenie płuc
• Zatrucie krwi (posocznica)
• Zakażenia powodowane przez mikroorganizmy, które normalnie nie powodują chorób u osób ze zdrowym układem odpornościowym (zakażenia oportunistyczne) Nowotwór białych krwinek (ostra białaczka szpikowa, AML)
• Zaburzenie szpiku kostnego powodujące wytwarzanie nieprawidłowych krwinek, co prowadzi do białaczki (zespół mielodysplastyczny, MDS)
• Niewystarczająca produkcja krwinek przez szpik kostny (niewydolność szpiku kostnego)
• Osłabienie aktywności szpiku kostnego - może być większe lub trwać dłużej, jeśli pacjent był uprzednio leczony chemioterapią lub radioterapią
• Mała liczba płytek krwi, co może powodować powstawanie siniaków lub krwawienia
• Mała liczba pewnego typu białych krwinek (neutrofilów)
• Ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna w tym wstrząs anafilaktyczny) - nagła swędząca wysypka (pokrzywka), obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła (który może powodować trudności w oddychaniu lub przełykaniu) lub uczucie zbliżającego się omdlenia

• Utrata apetytu
• Zmiany masy ciała
• Niepokój
• Splątanie
• Uczucie mrowienia
• Zmęczenie, osłabienie i brak energii
• Ciężki stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi (zastoinowa niewydolność serca)
• Uszkodzenie mięśnia sercowego uniemożliwiające mu prawidłowe pompowanie krwi (kardiomiopatia)
• Powolna akcja serca
• Zawał serca
• Nietypowa skłonność do powstawania siniaków
• Obfite krwawienie
• Niskie ciśnienie krwi
• Duszność
• Ból brzucha
• Krwawienie w obrębie żołądka lub jelit, które może powodować obecność krwi w wymiocinach, krwawienie podczas wypróżniania się lub czarne smoliste stolce
• Zapalenie błon śluzowych
• Zapalenie trzustki
• Zaburzenia czynności wątroby
• Zaburzenia paznokci (np. oddzielenie się paznokcia od łożyska, zmiany wyglądu i struktury paznokci)
• Wysypka
• Zmiana koloru białek oczu
• Przebarwienie skóry
• Wyciek roztworu leku do otaczających tkanek (wynaczynienie):
• zaczerwienienie (rumień)
• obrzęk
• ból
• uczucie pieczenia i (lub) przybarwienie skóry
• martwica fragmentów tkanek, wymagająca ich usunięcie i przeszczepienie skóry

• Nieprawidłowe wyniki badań krwi oceniających czynność nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny i azotu mocznikowego we krwi)
• Uszkodzenie nerek, powodujące obrzęki i osłabienie (nefropatia)
• Zmiana koloru moczu
• Opuchlizna (obrzęk)
• Gorączka
• Nagły zgon

Rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów)
Brak danych