Methofill 50 mg/ml, 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml

Substancją czynną leku Methofill jest metotreksat.
Metotreksat jest substancją charakteryzujacą się poniższymi właściwościami:

• Hamuje wzrost niektórych komórek szybko dzielących się;

• Zmniejsza aktywność układu immunologicznego (mechanizmy obronne organizmu);

• Wykazuje działanie przeciwzapalne.

Wskazania do stosowania leku Methofill:

• czynne, reumatoidalne zapalenie stawów u dorosłych pacjentów,

• wielostawowe postacie ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, jeżeli odpowiedź na niesteroidowe leki przeciwzapalne jest niewystarczająca,

• ciężka, oporna na leczenie łuszczyca, w której nie uzyskano zadowalającej odpowiedzi po zastosowaniu fototerapii, terapii PUVA i retinoidów oraz ciężkie łuszczycowe zapalenie stawów u dorosłych pacjentów,

• Choroba Leśniowskiego-Crohna o przebiegu łagodnym do umiarkowanego u pacjentów dorosłych, gdy odpowiednie leczenie innymi lekami nie jest możliwe.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekła choroba zaliczana do kolagenoz, przebiegająca z zapaleniem błon maziowych wyściełających stawy. Błony maziowe wytwarzają płyn, który działa jak smar dla wielu stawów. Stan zapalny wywołuje zgrubienie błon i obrzęk stawów.
Młodzieńcze zapalenie stawów występuje u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Na postać wielostawową wskazuje fakt, że 5 lub więcej stawów zostaje objętych chorobą w ciągu pierwszych 6 miesięcy choroby.
Łuszczycowe zapalenie stawów oznacza zapalenie stawów, szczególnie palców rąk i nóg, ze zmianami łuszczycowymi na skórze i paznokciach.

Łuszczyca, częsta przewlekła choroba skóry, przebiega z czerwonymi plamami pokrytymi grubą, suchą, srebrzystą, ściśle przylegającą łuską.
Lek Methofill modyfikuje i spowalnia postęp choroby.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest rodzajem choroby zapalnej jelit, która może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego wywołując objawy takie jak ból brzucha, biegunka, wymioty lub utrata masy ciała.

Lekarz podejmuje decyzję dotyczącą dawkowania, które dostosowane jest indywidualnie do pacjenta.
Efekty leczenia są zazwyczaj widoczne dopiero po upływie 4 – 8 tygodni.
Lek Methofill jest podawany podskórnie (pod skórę) przez lekarza lub pracownika ochrony zdrowia lub pod ich nadzorem jedynie raz w tygodniu. Dzień wykonania wstrzyknięcia powinien ustalić pacjent wspólnie z lekarzem.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Lekarz podejmuje decyzję dotyczącą właściwej dawki u dzieci i młodzieży z postacią wielostawową młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów.
Lek Methofill nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 3 lat, ze względu na niewystarczające doświadczenie u pacjentów w tej grupie wiekowej.

Sposób i czas podawania
Lek Methofill wstrzykuje się raz w tygodniu!
Czas leczenia ustala lekarz prowadzący. Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, łuszczycy zwykłej oraz łuszczycowego zapalenia stawów i choroby Leśniowskiego-Crohna lekiem Methofill jest leczeniem długotrwałym.
Na początku leczenia lek Methofill może być wstrzykiwany przez personel medyczny. W określonych przypadkach lekarz prowadzący może zdecydować o poinstruowaniu pacjenta, jak samodzielnie wstrzykiwać lek Methofill. Następnie pacjent odbędzie odpowiednie szkolenie.
W żadnym wypadku pacjent nie powinien próbować samodzielnie wstrzykiwać leku Methofill przed odbyciem takiego szkolenia.
Należy zapoznać się z instrukcjami zamieszczonymi na końcu ulotki.
Należy pamietac o wykorzystaniu całej zawartości ampułko-strzykawki.
Sposób postępowania i usuwania musi być analogiczny jak w przypadku innych leków cytostatycznych i zgodny z lokalnymi przepisami. Kobiety w ciąży nie powinny stosować ani (lub) podawać leku Methofill.

Unikać kontaktu metotreksatu z powierzchnią skóry lub błon śluzowych. W przypadku skażenia, zanieczyszczoną powierzchnię natychmiast obficie spłukać wodą.

Kiedy nie stosować leku Methofill

• jeśli pacjent ma uczulenie na metotreksat lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

• jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby lub nerek lub krwi;

• jeśli pacjent regularnie spożywa duże ilości alkoholu;

• jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zakażenie, np. gruźlicę, zakażenie HIV lub inne zespoły niedoboru odporności;

• jeśli u pacjenta stwierdzono owrzodzenia w jamie ustnej, żołądku lub jelitach;

• jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią;

• jeśli pacjent w tym samym czasie otrzymuje szczepionkę zawierającą żywe drobnoustroje.

Zalecane badania kontrolne i środki ostrożności:
Ciężkie działania niepożądane mogą wystąpić również po podaniu małych dawek leku Methofill. Aby wykryć je na czas, lekarz musi kontrolować pacjenta i wykonywać badania laboratoryjne.
Przed rozpoczęciem leczenia:
Przed rozpoczęciem leczenia pobrane zostaną próbki krwi do badania potwierdzającego wystarczającą liczbę komórek krwi, badań czynności wątroby, stężenia albumin (białka krwi) w osoczu i czynności nerek. Ponadto lekarz skontroluje, czy pacjent nie choruje na gruźlicę (choroba zakaźna przebiegająca z niewielkimi guzkami w zakażonych tkankach). Zostanie wykonane zdjęcie rentgenowskie.
Podczas leczenia:
Należy poddawać się następującym badaniom co najmniej raz w miesiącu w pierwszych sześciu miesiącach leczenia a następnie co najmniej raz na trzy miesiące:

• badanie jamy ustnej i gardła pod kątem zmian błon śluzowych;

• badania krwi;

• badanie czynności wątroby;

• badanie czynności nerek;

• badanie układu oddechowego i w razie konieczności, badanie czynności płuc.

Podczas stosowania leku Methofill należy unikać spożywania alkoholu oraz dużych ilości kawy, napojów zawierających kofeinę i czarnej herbaty.

Metotreksat Accord zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej dawce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Methofill należy omówić z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli pacjent jest osobą w podeszłym wieku, jest osłabiony lub w złym stanie ogólnym;

• jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby;

• jeśli u pacjenta rozpoznano odwodnienie (niedobór wody w organizmie).

dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Nie wolno stosować leku Methofill w okresie ciąży. Istnieje ryzyko uszkodzenia płodu oraz poronienia. Kobiety i mężczyźni powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas stosowania leku Methofill i przez 6 miesięcy po jego zakończeniu.

U kobiet w wieku rozrodczym, należy jednoznacznie wykluczyć ciążę. W tym celu przed rozpoczęciem leczenia wykonuje się np. próby ciążowe.
Metotreksat wykazuje działanie genotoksyczne, dlatego przed rozpoczęciem leczenia wszystkim kobietom planującym ciążę należy zalecić konsultację w poradni genetycznej. Mężczyźni powinni zasięgnąć porady w zakresie konserwacji nasienia przed rozpoczęciem leczenia.
Należy przerwać karmienie piersią przed rozpoczęciem i w trakcie stosowania leku Methofill.

Podczas stosowania leku Methofill mogą wystąpić działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, np. zmęczenie i zawroty głowy. W związku z tym zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i (lub) obsługiwania maszyn może być w niektórych przypadkach zaburzona.
W przypadku uczucia senności lub zmęczenia nie wolno prowadzić pojazdów, ani obsługiwać maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Równoczesne podawanie niektórych leków może wpływać na działanie leku Methofill:

• leki uszkadzające wątrobę lub wpływające na liczbę komórek krwi, np. leflunomid;

• antybiotyki (stosowane w zapobieganiu i leczeniu określonych zakażeń), np.: tetracykliny, chloramfenikol, niewchłanialne antybiotyki o szerokim spektrum działania, penicyliny, glikopeptydy, sulfonamidy (leki zawierające siarkę stosowane w zapobieganiu i leczeniu niektórych zakażeń), cyprofloksacyna i cefalotyna;

• niesteroidowe leki przeciwzapalne lub salicylany (leki przeciwbólowe i(lub) przeciwzapalne);

• probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej);

• słabe kwasy organiczne takie jak diuretyki pętlowe (leki moczopędne) lub niektóre leki stosowane w terapii bólu lub stanów zapalnych (np. kwas acetylosalicylowy, diklofenak i ibuprofen) oraz pirazole (np. metamizol stosowany w leczeniu bólu);

• produkty lecznicze, które mogą szkodliwie wpływać na czynność szpiku kostnego, np. trymetoprymsulfametoksazol (substancja bakteriobójcza) czy pirymetamina;

• sulfasalazyna (lek przeciwreumatyczny);

• azatiopryna (lek o działaniu immunosupresyjnym, czasami stosowany w ciężkich przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów);

• merkaptopuryna (lek o działaniu cytostatycznym);

• retinoidy (leki przeciwko łuszczycy i innym chorobom skóry);

• teofilina (lek przeciwko astmie oskrzelowej i innym chorobom płuc);

• inhibitory pompy protonowej (stosowane w chorobach żołądka);

• leki hipoglikemizujące (zmniejszające stężenie cukru we krwi).

Produkty witaminowe zawierające kwas foliowy należy stosować wyłącznie, gdy są zalecone przez lekarza, ponieważ mogą osłabiać działanie metotreksatu.
Należy unikać szczepień z wykorzystaniem żywych szczepionek.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależy od wielkości dawki i częstości podawania leku. Ponieważ ciężkie działania niepożądane mogą wystąpić już po podaniu małych dawek, konieczne jest regularne wykonywanie badań lekarskich. Lekarz prowadzący powinien zlecić wykonanie badań w celu wykluczenia nieprawidłowości parametrów krwi (np. mała liczba białych krwinek, płytek krwi, chłoniak) oraz zmian w wątrobie i nerkach.
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek następujące objawy, gdyż mogą one wskazywać na ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu działania niepożądane, które wymagają pilnego podjęcia określonego leczenia:

• uporczywy, nieproduktywny suchy kaszel, duszność i gorączka; mogą to być objawy zapalenia płuc [często - mogą występować nie więcej niż u 1 na 10 osób]

• objawy uszkodzenia wątroby takie jak zażółcenie skóry i białkówek oczu; metotreksat może powodować przewlekłe uszkodzenie wątroby (marskość wątroby), tworzenie się tkanki bliznowatej (zwłóknienie wątroby), tłuszczowe zwyrodnienie wątroby [wszystkie niezbyt często – mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 100 osób], zapalenie wątroby (ostre zapalenie wątroby) [rzadko – może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób] oraz niewydolność wątroby [bardzo rzadko – może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób]

• objawy uczulenia takie jak wysypka skórna, w tym zaczerwieniona, swędząca skóra, obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, ust, jamy ustnej lub gardła (który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu i uczucie zbliżającego się omdlenia; mogą to być objawy ciężkich reakcji uczuleniowych lub wstrząsu anafilaktycznego [rzadko – mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób]

• objawy uszkodzenia nerek takie jak obrzęk dłoni, kostek, lub stóp lub zmiana częstości oddawania moczu lub zmniejszenie objętości lub brak moczu; mogą to być objawy niewydolności nerek [rzadko – mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób]

• objawy zakażenia np. gorączka, dreszcze, obolałość, ból gardła; metotreksat może zwiększać podatność na zakażenia. Rzadko [może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób] mogą wystąpić ciężkie zakażenia takie jak określony rodzaj zapalenia płuc (zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii) lub zatrucie krwi  posocznica)

• ciężka biegunka, krwawe wymioty i czarne lub smoliste stolce; objawy te mogą wskazywać na rzadkie [mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób] ciężkie powikłanie ze strony przewodu pokarmowego, spowodowane przez metotreksat np. owrzodzenie przewodu pokarmowego

• objawy związane z zamknięciem światła naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi (zdarzenia zakrzepowo-zatorowe) takie jak: osłabienie jednej strony ciała (udar mózgu) lub ból, obrzęk, zaczerwienienie i odczuwanie ciepła w jednej z nóg (zakrzepica żył głebokich); metotreksat może powodować zdarzenia zakrzepowo-zatorowe [rzadko – może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób]

• gorączka i ciężkie pogorszenie ogólnego stanu zdrowia lub nagła gorączka, której towarzyszy ból gardła lub jamy ustnej lub zaburzenia oddawania moczu; metotreksat może bardzo rzadko [może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób] powodować ostre zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytozę) i ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego

• nieoczekiwane krwawienie np. krwawienie z dziąseł, krew w moczu, w wymiotach lub pojawienie się krwawych wybroczyn; mogą to być objawy znacznego zmniejszenia liczby płytek krwi w przebiegu ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego [bardzo rzadko – może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób]

• ciężka wysypka skórna lub pęcherze na skórze (mogą występować również w jamie ustnej, oczach i narządach płciowych); mogą to być objawy bardzo rzadkich [mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 000 osób] stanów zwanych zespołem Stevensa-Johnsona lub zespołem oparzonej skóry (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)

Poniżej znajdują się inne działania niepożądane, które mogą wystąpić:
Bardzo często: może wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób

• zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nudności, utrata apetytu

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Często: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób

• owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, biegunka

• wysypka, zaczerwienienie skóry, świąd

• ból głowy, zmęczenie, senność

• zmniejszone wytwarzanie krwinek prowadzące do zmniejszenia liczby krwinek białych i (lub) czerwonych i (lub) płytek krwi (leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość)

Niezbyt często: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób

• zapalenie gardła, zapalenie jelit, wymioty

• zwiększona wrażliwość na światło, wypadanie włosów, zwiększenie liczby guzków reumatoidalnych, półpasiec, zapalenie naczyń krwionośnych, wysypka podobna do opryszczki, pokrzywka

• ujawnienie się cukrzycy

• zawroty głowy, splątanie, depresja

• zmniejszenie stężenia albuminy w osoczu

• zmniejszenie liczby krwinek, w tym płytek krwi

• stan zapalny i owrzodzenie pęcherza moczowego lub pochwy, zaburzenie czynności nerek, zaburzenia oddawania moczu

• ból stawów, ból mięśni, osteoporoza (zmniejszenie masy kostnej)

Rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób

• nasilona pigmentacja skóry, trądzik, niebieskie plamki na skutek krwawień z naczyń krwionośnych

• uczuleniowe zapalenie naczyń krwionośnych, gorączka, zaczerwienienie oczu, zakażenie, zaburzone gojenie ran, zmniejszenie stężenia przeciwciał we krwi

• zaburzenia widzenia

• zapalenie osierdzia, nagromadzenie płynu w osierdziu

• niskie ciśnienie krwi

• zwłóknienie płuc, duszność i astma oskrzelowa, nagromadzenie płynu w opłucnej

• zaburzenia elektrolitowe

Bardzo rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób

• silne krwawienia, toksyczne rozdęcie okrężnicy (ostre toksyczne rozdęcie jelita grubego)

• nasilenie pigmentacji paznokci, zapalenie naskórka, czyraczność (głębokie zakażenie mieszków włosowych), widoczne powiększenie niewielkich naczyń krwionośnych

• osłabienie widzenia, ból, utrata siły mięśniowej lub uczucie drętwienia lub mrowienia w rękach i nogach, zmiany smaku (metaliczny posmak), drgawki, porażenie, silny ból głowy z gorączką

• retinopatia (niezapalna choroba oka)

• zmniejszenie popędu płciowego, impotencja, powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), zaburzenia wytwarzania nasienia, zaburzenia miesiączkowania, upławy

• powiększenie węzłów chłonnych (chłoniak)

Czestość nieznana: nie może zostać okreslona na podstawie dostępnych danych

• leukoencefalopatia (choroba obszaru mózgu zwanego istotą białą)

Podskórnie podawane dawki metotreksatu są miejscowo dobrze tolerowane. Obserwowano jedynie łagodne, miejscowe reakcje skórne (takie jak: uczucie pieczenia, rumień, obrzęk, przebarwienia, świąd, silne swędzenie, ból) malejące w trakcie leczenia.