Hydrochlorothiazidum Polpharma 12,5 mg, 30 tabletek

Hydrochlorothiazidum Polpharma 12,5 mg jest lekiem o umiarkowanym działaniu moczopędnym. Zwiększa objętość moczu oraz wydalanego z nim sodu, potasu, magnezu, fosforanów i chlorków, zmniejsza natomiast wydalanie z moczem wapnia. Lek obniża ciśnienie tętnicze krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

Działanie moczopędne rozpoczyna się po 2 godzinach od chwili podania, a maksymalne działanie występuje po 3 do 6 godzinach. Czas działania moczopędnego po pojedynczej dawce leku wynosi 6 do 12 godzin.

W obrzękach:

• w zastoinowej niewydolności serca

• w marskości wątroby

• w zaburzeniach czynności nerek (np. w zespole nerczycowym, w ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek).

W nadciśnieniu tętniczym:

• Hydrochlorothiazidum Polpharma stosowany jest razem z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas lub z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniem lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Niemowlęta i dzieci

• Nie zaleca się stosowania leku u niemowląt i dzieci.

Dorośli

• W obrzękach

  Początkowo od 25 mg do 75 mg na dobę jednorazowo lub w 2 mniejszych dawkach. Po uzyskaniu poprawy, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki, aż do dawki podtrzymującej, którą podaje się co drugą dobę.

  Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.

• W nadciśnieniu tętniczym

  Od 12,5 mg do 25 mg na dobę jednorazowo lub w 2 dawkach podzielonych (w monoterapii lub z innym lekiem przeciwnadciśnieniowym). Nie należy przekraczać dawki 50 mg na dobę.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)

Dawka leku u tych pacjentów powinna być odpowiednia do stanu czynnościowego nerek i reakcji pacjenta na lek.

Kiedy nie stosować leku Hydrochlorothiazidum Polpharma:

• jeśli pacjent ma uczulenie na hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

• jeśli pacjent ma bezmocz;

• jeśli pacjent ma ciężką niewydolnością nerek lub wątroby;

• jeśli pacjent ma chorobę Addisona;

• jeśli pacjent ma podwyższone stężenie wapnia w surowicy;

• jeśli pacjentka jest w ciąży;

• jeśli pacjent jednocześnie przyjmuje sole litu.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Hydrochlorothiazidum Polpharma należy omówić to z lekarzem.

• Hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową, dlatego podczas dłuższego stosowania tego leku zaleca się kontrolę stężenia elektrolitów (sodu, potasu, magnezu, chlorków). Wskazana jest także dieta bogata w potas, co zapobiega obniżeniu się poziomu potasu w surowicy krwi (hipokaliemia). Na hipokaliemię narażeni są szczególnie pacjenci z marskością wątroby.

  Hipokaliemia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy zwiększa toksyczność tych leków.

  Następujące objawy wskazują na zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej: suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, stan letargiczny, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, przyspieszone bicie serca, nudności i wymioty.

• Hydrochlorotiazyd może przyspieszyć wystąpienie lub nasilić objawy mocznicy u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Konieczne jest wówczas odstawienie leku.

• Hydrochlorotiazyd może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i zwiększyć stężenie cholesterolu.

• U pacjentów z cukrzycą utajoną leczenie hydrochlorotiazydem może spowodować ujawnienie się cukrzycy.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni stosować lek ostrożnie, ponieważ nawet nieznaczne zaburzenia elektrolitowe mogą wywołać śpiączkę wątrobową.

• Hydrochlorotiazyd może zwiększyć stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i wywołać dnę moczanową.

• Hydrochlorotiazyd może zaostrzyć objawy układowego tocznia rumieniowatego.

Lek Hydrochlorothiazidum Polpharma zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

• Leku nie należy stosować w okresie ciąży.

• Kobiety muszą powiedzieć lekarzowi, jeśli są lub przypuszczają, że są w ciąży. Lekarz zaleci stosowanie innego leku zamiast Hydrochlorothiazidum Polpharma.

• Hydrochlorotiazyd przenika przez barierę łożyskową i jego stosowanie po 3 miesiącu ciąży może spowodować uszkodzenia u płodu i noworodka.

Karmienie piersią

• Hydrochlorotiazyd w małych ilościach przenika do mleka kobiecego. Stosowanie tiazydów w dużych dawkach działa moczopędnie i może hamować wytwarzanie mleka.

• Stosowanie hydrochlorotiazydu w okresie karmienia piersią nie jest zalecane, a przyjmowane dawki powinny być najmniejszymi dawkami skutecznymi.

Lek może wywołać objawy niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego (jak zawroty głowy i zaburzenia widzenia), dlatego istnieje niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn.

Nie ma swoistej odtrutki w zatruciach hydrochlorotiazydem.

W razie zatrucia należy spowodować wymioty, ewentualnie wykonać płukanie żołądka z dodatkiem węgla aktywnego. Należy stosować leczenie objawowe. W razie konieczności zastosować tlen lub oddychanie wspomagane.

Pacjenta z niedociśnieniem lub we wstrząsie należy ułożyć w odpowiedniej pozycji (nogi uniesione w stosunku do tułowia), podać płyny i elektrolity, zwłaszcza potas, sód.

Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą do chwili ustąpienia zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

• Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z kortykosteroidami, kortykotropiną i amfoterycyną B, może się nasilić hipokaliemia.

• U pacjentów z cukrzycą, stosujących hydrochlorotiazyd, może wystąpić zwiększone zapotrzebowanie na insulinę i doustne leki przeciwcukrzycowe.

• U pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy hydrochlorotiazyd zwiększa toksyczność tych leków.

• Hydrochlorotiazyd zwiększa toksyczność soli litu.

• Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych zwiększa się ryzyko wystąpienia niewydolności nerek.

  Leki te mogą również zmniejszać moczopędne, sodopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie hydrochlorotiazydu.

• Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z niektórymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, np. z guanetydyną, metylodopą lub lekami blokującymi zwoje, może wystąpić ciężka postać niedociśnienia ortostatycznego.

• Kolestyramina i kolestypol mogą wiązać hydrochlorotiazyd i zmniejszać jego wchłanianie z przewodu pokarmowego (hydrochlorotiazyd należy stosować na 2 godziny przed zastosowaniem tych leków).

• Hydrochlorotiazyd nasila zwiotczające mięśnie działanie tubokuraryny.

• W testach laboratoryjnych wykonywanych podczas leczenia hydrochlorotiazydem można uzyskiwać fałszywie ujemne wyniki w oznaczeniach tyraminy i fentolaminy oraz w teście histaminowym guza chromochłonnego nadnerczy.

• Hydrochlorotiazyd należy odstawić przed wykonaniem prób czynnościowych przytarczyc, ponieważ lek wpływa na metabolizm wapnia.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Długotrwałe stosowanie leku może doprowadzić do wystąpienia zaburzeń elektrolitowych, takich jak: spadek stężenia potasu, sodu i magnezu w surowicy krwi oraz alkaloza metaboliczna.

Hydrochlorothiazidum Polpharma może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych:

• brak apetytu, podrażnienie błony śluzowej żołądka, nudności, wymioty, skurcze, biegunka lub zaparcia;

• żółtaczka, zapalenie trzustki i ślinianek;

• zawroty i bóle głowy, parestezje (uczucie kłucia, palenia i mrowienia w kończynach);

• nadwrażliwość na światło, wysypka, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, gorączka, plamice, guzkowe zapalenie okołotętnicze, alergiczne zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka;

• zaburzenia czynności nerek oraz śródmiąższowe zapalenie nerek;

• zmniejszenie liczby krwinek białych, płytek krwi, a także niedokrwistość;

• zaburzenia czynności serca będące następstwem niedoboru potasu, objawiające się zaburzeniami w EKG oraz zmianami rytmu serca. Zaburzenia te mogą być groźne dla życia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy.

• niedociśnienie ortostatyczne (związane ze zmianą pozycji ciała na stojącą);

• hiperglikemia (podwyższone stężenie glukozy we krwi), glikozuria (obecność glukozy w moczu), hiperurykemia (podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi), zaburzenia równowagi elektrolitowej;

• kurcze mięśni;

• osłabienie, niepokój ruchowy;

• impotencja;

• zaburzenia widzenia (widzenie w żółtym kolorze), niewyraźne widzenie (przemijające).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.