Glimorion 1 mg, 30 tabletek

Glimorion w tabletkach jest doustnym lekiem zmniejszającym stężenie cukru we krwi. Działanie leku Glimorion polega na zwiększeniu ilości insuliny wytwarzanej przez trzustkę.

Glimorion jest stosowany w leczeniu pewnego rodzaju cukrzycy (cukrzyca typu 2), gdy za pomocą stosowanej diety, wysiłku fizycznego i zmniejszenia masy ciała nie można wyrównać stężenia cukru we krwi.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Stosowanie leku

• Lek należy przyjmować doustnie, tuż przed lub w trakcie pierwszego posiłku dnia (zazwyczaj śniadanie). Jeśli nie je się śniadania, lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniem lekarza. Jeśli stosuje się lek Glimorion, należy przestrzegać zalecanej diety i nie pomijać żadnego posiłku.

• Tabletkę należy połykać w całości, popijając przynajmniej połową szklanki wody. Nie należy miażdżyć lub żuć tabletek.

Zalecana dawka
Dawka leku Glimorion zależy od potrzeb, stanu pacjenta i wyników oznaczeń stężenia cukru we krwi i moczu i jest określana przez lekarza. Nie należy stosować większej liczby tabletek niż zalecana przez lekarza.

• Dawka początkowa to jedna tabletka 1 mg leku Glimorion raz na dobę.

• Lekarz może zwiększyć dawkę po 1-2 tygodniach terapii w razie konieczności.

• Maksymalna zalecana dawka to 6 mg leku Glimorion na dobę.

• Może być rozpoczęte leczenie glimepirydem w skojarzeniu z metforminą lub z insuliną. W takim przypadku lekarz zaleci odpowiednie, indywidulanie określone dawki glimepirydu, metforminy i insuliny.

• W przypadku zmiany masy ciała, trybu życia lub gdy pacjent jest pod wpływem stresu, należy poinformować o tym lekarza, by mógł on dostosować dawkę leku, jeśli zajdzie taka konieczność.

• Jeśli w opinii pacjenta działanie leku jest zbyt słabe lub zbyt mocne, nie należy zmieniać dawki samodzielnie lecz powiedzieć o tym lekarzowi.

Kiedy nie stosować leku Glimorion:

• jeśli pacjent ma uczulenie na glimepiryd lub inne leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika (leki stosowane w celu zmniejszenia stężenia cukru we krwi, np. glibenklamid) lub sulfonamidów (leki stosowane w przypadku zakażeń bakteryjnych, np. sulfametoksazol) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,

• jeśli pacjent ma cukrzycę insulinozależną (cukrzyca typu 1),

• jeśli pacjent ma kwasicę ketonową (powikłanie cukrzycy powodujące zwiększenie stężenia kwasu w organizmie; mogą wówczas wystąpić następujące objawy: zmęczenie, nudności, częste oddawanie moczu i sztywnienie mięśni),

• jeśli pacjent ma śpiączkę cukrzycową,

• jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek,

• jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby.

Nie należy stosować tego leku w przypadku występowania któregokolwiek z wyżej wymienionych stanów. W przypadku wątpliwości, przed zastosowaniem leku Glimorion należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Spożycie alkoholu może nasilić lub osłabić działanie leku Glimorion w sposób nieprzewidywalny.

Lek Glimorion zawiera laktozę.

Jeśli lekarz poinformował, że u pacjenta występuje nietolerancja niektórych cukrów, przed zastosowaniem leku należy skontaktować się z lekarzem.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Glimorion należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta wystąpił uraz, operacja, zakażenie przebiegające z gorączką lub inna sytuacja związana ze stresem; należy poinformować o tym lekarza, ponieważ niezbędna może być tymczasowa zmiana leczenia

• u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, przed zastosowaniem leku Glimorion należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
U pacjentów z niedoborem enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, może wystąpić zmniejszenie stężenia hemoglobiny i rozpad czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna).

Informacje o stosowaniu leku Glimorion u osób w wieku poniżej 18 lat są ograniczone. Nie zaleca się stosowania leku w tej grupie pacjentów.
Ważne informacje na temat hipoglikemii (małe stężenie cukru we krwi)
Podczas stosowania leku Glimorion u pacjenta może wystąpić hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi). Poniżej znajdują się dodatkowe informacje na temat hipoglikemii, jej objawów i leczenia.
Następujące czynniki mogą zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii:

• niedożywienie, nieregularne spożywanie posiłków, opuszczanie lub opóźnienia w spożywaniu posiłków,

• zmiany w diecie,

• zastosowanie większej dawki leku Glimorion niż to konieczne,

• zaburzenia czynności nerek,

• ciężka choroba wątroby,

• niektóre choroby, szczególne wywołane zaburzeniami hormonalnymi (np. zaburzenia czynności tarczycy, przysadki mózgowej, kory nadnerczy),

• spożywanie alkoholu (zwłaszcza w przypadku pominięcia posiłku),

• przyjmowanie pewnych leków (patrz Glimorion a inne leki, poniżej),

• wykonanie większego niż zwykle wysiłku fizycznego, jeśli posiłek był niedostatecznie obfity lub pożywienie zawierało mniejszą niż zwykle ilość węglowodanów.

Do objawów hipoglikemii należą:

• niepohamowany głód, ból głowy, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, zaburzenia koncentracji, czujności i czasu reakcji, depresja, dezorientacja, zaburzenia mowy i widzenia, zaburzenia zdolności mówienia, drżenie, niedowład części ciała, zaburzenia czucia, zawroty głowy, bezradność.

• mogą wystąpić także następujące objawy: pocenie się, wilgotna skóra, lęk, przyspieszenie czynności serca, podwyższone ciśnienie krwi, kołatanie serca, nagły silny ból w klatce piersiowej, który może promieniować na sąsiadujące części ciała (dusznica bolesna lub nieregularna czynność serca).

Jeśli stężenie cukru we krwi nadal będzie się zmniejszać, mogą wystąpić: stan splątania (delirium), drgawki, utrata samokontroli, płytki oddech i zwolnione tętno i może dojść do utraty przytomności. Kliniczny obraz znacznego zmniejszenia stężenia cukru we krwi może być podobny do udaru.

Leczenie hipoglikemii:
W wielu przypadkach objawy zmniejszonego stężenia cukru we krwi cofają się bardzo szybko po spożyciu niektórych rodzajów cukru, np. kostek cukru, słodkiego soku, posłodzonej herbaty.
Należy zawsze mieć przy sobie cukier (np. kostki cukru).
Należy pamiętać, że sztuczne substancje słodzące nie są skuteczne w leczeniu hipoglikemii. Należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala jeśli spożycie cukru nie spowodowało ustąpienia objawów hipoglikemii.

Badania laboratoryjne
Należy regularnie kontrolować stężenie cukru we krwi lub moczu. Lekarz może również przeprowadzać regularne badania krwi. Jest to konieczne do sprawdzenia czynności wątroby i liczby krwinek.

Nie należy stosować leku Glimorion w okresie ciąży.

Glimorion może przenikać do mleka matki karmiącej. Nie należy stosować leku Glimorion w okresie karmienia piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Zdolność do koncentracji lub szybkiej reakcji może ulec upośledzeniu z powodu zmniejszenia stężenia cukru we krwi (hipoglikemia) lub zwiększenia stężenia cukru we krwi (hiperglikemia), lub jeśli wystąpi pogorszenie widzenia w wyniku tych zaburzeń. Należy mieć na uwadze to, że pacjent może stwarzać zagrożenie dla siebie lub innych (np. podczas prowadzenia samochodu lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu). Pacjent powinien zapytać lekarza i uzyskać poradę, czy prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie urządzeń mechanicznych w ruchu jest wskazane, jeśli u niego:

• hipoglikemia występuje często,

• objawy ostrzegawcze hipoglikemii są osłabione lub nie występują.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Lekarz może podjąć decyzję o zmianie dawki leku Glimorion, jeśli pacjent stosuje inne leki, które mogą osłabiać lub nasilać wpływ leku Glimorion na stężenie cukru we krwi.
Poniższe leki mogą zwiększać działanie leku Glimorion zmniejszające stężenie cukru we krwi, co może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii (małe stężenie cukru we krwi). Do takich leków należą leki stosowane:

• w leczeniu cukrzycy (inne leki niż glimepiryd, np. insulina lub metformina),

• w leczeniu bólu i stanów zapalnych (fenylbutazon, azopropazon, oksyfenbutazon, leki o działaniu podobnym do kwasu acetylosalicylowego),

• w leczeniu zakażeń dróg moczowych (w tym niektóre sulfonamidy o przedłużonym działaniu),

• w leczeniu zakażeń bakteryjnych i grzybiczych (tetracykliny, chloramfenikol, flukonazol, mikonazol, chinolony, klarytromycyna),

• w celu zahamowania tworzenia się zakrzepów (pochodne kumaryny, np. warfaryna),

• w celu wspomożenia rozbudowy masy mięśni (sterydy anaboliczne),

• w terapii uzupełniającej męskie hormony płciowe,

• w leczeniu depresji [fluoksetyna, inhibitory monoaminooksydazy (MAO)],

• w celu zmniejszenia dużego stężenia cholesterolu (fibraty),

• w celu obniżenia wysokiego ciśnienia krwi (inhibitory ACE),

• w zapobieganiu zaburzeniom rytmu serca - leki przeciwarytmiczne (dyzopiramid),

• w leczeniu dny moczanowej (allopurinol, probenecyd, sulfinpirazon),

• w leczeniu raka (cyklofosfamid, ifosfamid, trofosfamid),

• w celu zmniejszenia masy ciała (fenfluramina),

• w celu zwiększenia krążenia, podawane dożylnie w dużej dawce (pentoksyfilina),

• w leczeniu alergii nosa, np. kataru siennego (trytokwalina),

• w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, niewydolności serca lub objawach choroby prostaty - nazywane sympatolitykami.

Poniższe leki mogą osłabiać działanie leku Glimorion zmniejszające stężenie cukru we krwi, co może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii (duże stężenie cukru we krwi). Do takich leków należą leki:

• zawierające żeńskie hormony płciowe (estrogeny, progestageny),

• stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, zwane diuretykami tiazydowymi (moczopędne),

• stosowane w celu stymulacji tarczycy (np. lewotyroksyna),

• stosowane w leczeniu alergii i stanów zapalnych (glikokortykoidy),

• stosowane w leczeniu ciężkich zaburzeń psychicznych (chlorpromazyna i inne pochodne fenotiazyny),

• stosowane w przyspieszonej akcji serca, w leczeniu astmy lub przekrwienia błony śluzowej nosa, kaszlu i przeziębieniu, w celu zmniejszenia masy ciała lub stosowane w nagłych przypadkach zagrożenia życia (adrenalina i leki sympatykomimetyczne),

• stosowane w leczeniu dużego stężenia cholesterolu (kwas nikotynowy),

• stosowane w leczeniu zaparć, stosowane długotrwale (środki przeczyszczające),

• stosowane w leczeniu napadów padaczki (fenytoina),

• stosowane w leczeniu nerwowości i zaburzeń snu (barbiturany),

• stosowane w leczeniu zwiększonego ciśnienia w oku (acetazolamid),

• stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i małego stężenia cukru we krwi (diazoksyd),

• stosowane w leczeniu zakażeń, gruźlicy (ryfampicyna),

• stosowane w leczeniu groźnego dla życia bardzo małego stężenia cukru we krwi (glukagon).

Poniższe leki mogą zwiększać lub zmniejszać działanie leku Glimorion na stężenie cukru we krwi:

• leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka (nazywane antagonistami H2)

• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub niewydolności serca, np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne, klonidyna, guanetydyna i rezerpina. Leki te mogą również osłabiać objawy hipoglikemii, dlatego podczas ich stosowania należy zachować ostrożność.

Glimorion może zwiększać lub zmniejszać działanie następujących leków:

• leki hamujące tworzenie się zakrzepów (pochodne kumaryny, np. warfaryna).

Kolesewelam (lek wiążący kwasy żółciowe) stosowany w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu wiąże się z lekiem Glimorion i zmniejsza jego wchłanianie. Aby tego uniknąć lek Glimorion należy podawać co najmniej 4 godziny przed zastosowaniem kolesewelamu.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi jeśli wystąpią następujące objawy:

• Rekacje alergiczne (w tym zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką), które mogą rozwijać się w ciężkie reakcje z utrudnionym oddychaniem, spadkiem ciśnienia krwi, a nawet wstrząsem.

• Zaburzona czynność wątroby, w tym zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka), zaburzenia przepływu żółci (cholestaza), zapalenie lub niewydolność wątroby.

• Alergia (nadwrażliwość) skóry, objawiająca się świądem, wysypką, pokrzywką i zwiększoną wrażliwością na promieniowanie słoneczne. Niektóre łagodne reakcje alergiczne mogą rozwijać się w ciężkie reakcje.

• Ciężka hipoglikemia, w tym z utratą przytomności, napadami drgawek lub śpiączką.

U niektórych pacjentów podczas stosowania leku Glimorion wystąpiły następujące działania niepożądane:

Rzadkie działania niepożądane (występujące u 1 do 10 pacjentów na 10 000):

Mniejsze niż zazwyczaj stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)

Zmniejszenie liczby komórek krwi:

• płytki krwi (co zwiększa ryzyko krwawienia lub sińców),

• białe krwinki (co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia zakażeń),

• czerwone krwinki (co może powodować bladość skóry i osłabienie lub brak tchu).

Zaburzenia te zazwyczaj ustępują po przerwaniu stosowania leku Glimorion.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (występujące u mniej niż 1 pacjenta na 10 000):
Reakcje alergiczne (w tym zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką), które mogą rozwijać się w ciężkie reakcje z utrudnionym oddychaniem, spadkiem ciśnienia krwi, a nawet wstrząsem. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.
Zaburzona czynność wątroby, w tym zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka), zaburzenia przepływu żółci (cholestaza), zapalenie lub niewydolność wątroby. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.
Nudności lub wymioty, biegunka, uczucie pełności lub wzdęcia, ból brzucha.
Zmniejszenie stężenia sodu we krwi (wykazany w badaniach krwi).

Inne działania niepożądane:
Alergia (nadwrażliwość) skóry ze świądem, wysypką, pokrzywką i zwiększoną wrażliwością na promieniowanie słoneczne. Niektóre łagodne reakcje alergiczne mogą rozwijać się w ciężkie reakcje z utrudnionym połykaniem i oddychaniem, obrzmieniem warg, gardła lub języka. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.
Mogą wystąpić reakcje alergiczne na leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, sulfonamidy, lub leki pokrewne.
Na początku terapii lekiem Glimorion wystąpić mogą zaburzenia widzenia. Jest to spowodowane zmianami stężenia cukru we krwi i objawy te powinny szybko ustąpić.
Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Ciężkie nietypowe krwawienia lub krwiaki podskórne.