Exforge HCT 5 mg + 160 mg + 12,5 mg, 14 tabletek powlekanych

Exforge HCT jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi u dorosłych pacjentów, których ciśnienie krwi jest kontrolowane poprzez przyjmowanie amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu i dla których korzystne może być przyjmowanie jednej tabletki zawierającej wszystkie trzy substancje.

Tabletki Exforge HCT zawierają trzy substancje: amlodypinę, walsartan oraz hydrochlorotiazyd. Wszystkie substancje pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze.

• Amlodypina należy do grupy substancji zwanych „antagonistami wapnia”. Amlodypina powstrzymuje wapń przed przedostaniem się do ścian naczyń krwionośnych, co hamuje skurcz naczyń krwionośnych.

• Walsartan należy do grupy substancji zwanych „antagonistami receptora angiotensyny II”. Angiotensyna II jest wytwarzana w organizmie człowieka i powoduje skurcz naczyń krwionośnych, podwyższając ciśnienie krwi. Walsartan działa poprzez zablokowanie działania angiotensyny II.

• Hydrochlorotiazyd należy do grupy substancji zwanych „tiazydowymi lekami moczopędnymi”. Hydrochlorotiazyd zwiększa ilość moczu, co również obniża ciśnienie tętnicze.

W rezultacie wszystkich trzech mechanizmów, naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie tętnicze zostaje obniżone.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. To pomoże uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych.
Zazwyczaj stosowana dawka leku Exforge HCT to 1 tabletka na dobę.

• Zaleca się zażywać lek codziennie o tej samej porze, najlepiej rano.

• Tabletkę należy połykać w całości popijając szklanką wody.

• Exforge HCT można zażywać z jedzeniem lub bez. Nie należy przyjmować leku Exforge HCT razem z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym.

W zależności od reakcji na leczenie, lekarz może zalecić większą lub mniejszą dawkę leku.
Nie należy przekraczać przepisanej dawki.

Kiedy nie stosować leku Exforge HCT:

• po trzecim miesiącu ciąży (zaleca się również unikać stosowania leku Exforge HCT we wczesnym okresie ciąży;

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na amlodypinę lub inne leki z grupy antagonistów wapnia, walsartan, hydrochlorotiazyd, pochodne sulfonamidów (leki stosowane w leczeniu zakażeń układu oddechowego lub układu moczowego) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

  Jeśli pacjent uważa, że może być uczulony, nie powinien przyjmować leku Exforge HCT i powinien porozmawiać o tym z lekarzem;

• jeśli pacjent ma chorobę wątroby, uszkodzenie małych dróg żółciowych w obrębie wątroby (marskość żółciowa) prowadzące do gromadzenia się żółci w wątrobie (zastój żółci);

• jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności nerek lub jeśli pacjent jest dializowany;

• jeśli pacjent nie może oddawać moczu (bezmocz);

• jeśli u pacjenta występuje za małe stężenie potasu lub sodu we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zwiększenie stężenia potasu lub sodu we krwi;

• jeśli u pacjenta występuje zbyt duże stężenie wapnia we krwi, pomimo leczenia mającego na celu zmniejszenie stężenia wapnia we krwi;

• u pacjentów z dną (kryształy kwasu moczowego w stawach);

• jeśli pacjent ma znacznie obniżone ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie);

• jeśli pacjent ma zwężenie zastawki aorty (stenoza aortalna) lub wstrząs kardiogenny (stan, w którym serce nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości krwi do komórek ciała);

• jeśli pacjent ma niewydolność serca po przebytym zawale mięśnia sercowego;

• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi zawierającym aliskiren.

Jeżeli którykolwiek z powyższych punktów dotyczy pacjenta, nie należy stosować leku Exforge HCT i należy porozmawiać o tym z lekarzem.

Stosowanie leku Exforge HCT z jedzeniem i piciem i alkoholem

Pacjenci, którym przepisano lek Exforge HCT nie powinni jeść grejpfruta ani pić soku grejpfrutowego, gdyż zarówno grejpfrut, jak i sok grejpfrutowy mogą prowadzić do zwiększenia stężenia substancji czynnej - amlodypiny we krwi, co może prowadzić do nieprzewidywalnego nasilenia działania leku Exforge HCT polegającego na obniżeniu ciśnienia krwi. Przed wypiciem alkoholu należy porozmawiać z lekarzem. Alkohol może spowodować zbyt duże obniżenie ciśnienia tętniczego i (lub) zwiększyć ryzyko zawrotów głowy lub omdleń.

Exforge HCT 5 mg/160 mg/12,5 mg tabletki powlekane są białe i owalne z oznaczeniem “NVR” po jednej stronie i “VCL” po drugiej stronie tabletki.
Opakowanie zawiera 14 tabletek.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Exforge HCT należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą

• jeśli u pacjenta występuje małe stężenie potasu lub magnezu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak osłabienie mięśni, kurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca);

• jeśli u pacjenta występuje małe stężenie sodu we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak zmęczenie, splątanie, drżenie mięśni, drgawki);

• jeśli u pacjenta występuje duże stężenie wapnia we krwi (z objawami lub bez objawów takich jak nudności, wymioty, zaparcia, ból brzucha, częste oddawanie moczu, uczucie pragnienia, osłabienie mięśni i drżenie mięśni);

• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek, jeśli pacjentowi w ostatnim czasie przeszczepiono nerkę lub jeśli u pacjenta stwierdzono zwężenie tętnicy nerkowej;

• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby;

• jeśli u pacjenta występowała niewydolność serca lub choroba niedokrwienna serca, szczególnie jeśli pacjentowi przepisano maksymalną dawkę leku Exforge HCT (10 mg/320 mg/25 mg);

• jeśli pacjent przebył zawał mięśnia sercowego. Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza w odniesieniu do dawki początkowej. Lekarz może również sprawdzić czynność nerek;

• jeśli pacjent został poinformowany przez lekarza, że występuje u niego zwężenie zastawek serca (zwane stenozą aortalną lub mitralną) lub znacznie zwiększona grubość mięśnia sercowego (zwana kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu);

• jeśli u pacjenta stwierdzono hiperaldosteronizm; jest to choroba, w której nadnercza wytwarzają zbyt duże ilości hormonu o nazwie aldosteron. Jeśli ta choroba jest obecna u pacjenta, stosowanie leku Exforge HCT nie jest zalecane;

• jeśli u pacjenta występuje choroba zwana toczniem rumieniowatym układowym (zwana także liszajem rumieniowatym lub SLE);

• jeśli u pacjenta występuje cukrzyca (duże stężenie cukru we krwi);

• jeśli u pacjenta występuje duże stężenie cholesterolu lub trójglicerydów we krwi;

• jeśli u pacjenta wystąpią reakcje skórne, takie jak wysypka po ekspozycji na słońce;

• jeśli u pacjenta w przeszłości występowały reakcje alergiczne po podaniu innych leków obniżających ciśnienie krwi lub leków moczopędnych (zwanych również diuretykami), szczególnie u pacjentów z astmą lub alergią;

• jeśli u pacjenta występują wymioty lub biegunka;

• jeśli u pacjenta wystąpił obrzęk, szczególnie twarzy i gardła w czasie stosowania innych leków (w tym inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę). Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Exforge HCT i skontaktować się z lekarzem. Pacjent nie powinien już nigdy stosować leku Exforge HCT;

• jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy i (lub) omdlenie podczas stosowania leku Exforge HCT, należy o tym powiadomić lekarza tak szybko, jak tylko jest to możliwe;

• jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Objawy te mogą świadczyć o zwiększeniu ciśnienia w oku i mogą wystąpić w ciągu godzin do tygodnia od zastosowania leku Exforge HCT. Nieleczone mogą prowadzić do trwałego uszkodzenia wzroku;

• jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi:

  • inhibitor ACE (na przykład enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą.

  • aliskiren.

Lekarz prowadzący może monitorować czynność nerek, ciśnienie krwi oraz stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu.

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starsi)
Lek Exforge HCT można stosować u pacjentów w wieku 65 lat i starszych w tej samej dawce jak u pozostałych dorosłych pacjentów i w ten sam sposób, w jaki przyjmowali oni trzy substancje zwane amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem. U pacjentów w podeszłym wieku należy regularnie sprawdzać ciśnienie tętnicze krwi, szczególnie jeśli stosują oni maksymalną dawkę leku Exforge HCT (10 mg/320 mg/25 mg).

Należy poinformować lekarza o podejrzeniu lub planowaniu ciąży. Zazwyczaj lekarz zaleci zaprzestanie stosowania leku Exforge HCT przed planowaną ciążą lub natychmiast po stwierdzeniu ciąży i zaleci inny lek zamiast leku Exforge HCT. Nie zaleca się stosowania leku Exforge HCT we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go stosować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Należy powiedzieć lekarzowi o karmieniu piersią lub zamiarze karmienia piersią. Leku Exforge HCT nie zaleca się podczas karmienia piersią. Lekarz może wybrać inne leczenie w trakcie karmienia piersią, zwłaszcza w okresie karmienia noworodków i wcześniaków.

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Lekarz prowadzący być może będzie musiał zmienić dawkę i (lub) zastosować inne środki ostrożności. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność zaprzestania zażywania jednego z leków. Odnosi się to szczególnie do leków wymienionych poniżej:

Nie należy stosować jednocześnie z:

• litem (lekiem stosowanym w leczeniu niektórych rodzajów depresji);

• lekami lub substancjami zwiększającymi stężenie potasu we krwi. Należą do nich suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparyna;

• inhibitory ACE lub aliskiren;

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania:

• alkoholu, leków nasennych i środków znieczulających (leki stosowane podczas operacji i innych zabiegów);

• amantadyny (lek przeciwko chorobie Parkinsona, stosowany także w leczeniu lub zapobieganiu określonym chorobom wywoływanym przez wirusy);

• leków przeciwcholinergicznych (stosowane w leczeniu różnych zaburzeń, takich jak skurcze żołądka i jelit, skurcze pęcherza moczowego, astma, choroba lokomocyjna, skurcze mięśni, choroba Parkinsona oraz jako środki wspomagające w znieczuleniu);

• leków przeciwdrgawkowych i leków stabilizujących nastrój stosowanych w leczeniu padaczki i zaburzeń dwubiegunowych (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon);

• kolestyraminy, kolestypolu i innych żywic (substancje stosowane głównie w leczeniu dużego stężenia lipidów we krwi);

• symwastatyny (lek stosowany do zmniejszenia nadmiernego stężenia cholesterolu we krwi);

• cyklosporyny (lek stosowany po przeszczepach, zapobiegający odrzuceniu narządu lub w innych chorobach, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i atopowe zapalenie skóry);

• leków cytotoksycznych (stosowane w leczeniu raka), takich jak metotreksat lub cyklofosfamid;

• digoksyny lub innych glikozydów naparstnicy (leki stosowane w schorzeniach serca);

• werapamilu, diltiazemu (leki stosowane w chorobach serca);

• jodowanych środków kontrastowych (leki stosowane do badań obrazowych);

• leków stosowanych w leczeniu cukrzycy (środki doustne takie jak metformina lub insuliny);

• leków stosowanych w leczeniu dny, takich jak allopurynol;

• leków, które mogą zwiększyć stężenie cukru we krwi (leki beta-adrenolityczne, diazoksyd);

• leków, które mogą wywołać „torsades de pointes” (nieregularne bicie serca), takich jak leki przeciwarytmiczne (leki stosowane w chorobach serca) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne;

• leków, które mogą zmniejszać ilość sodu we krwi takich jak leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, przeciwpadaczkowe;

• leków, które mogą zmniejszać ilość potasu we krwi; takich jak diuretyki (leki moczopędne), kortykosteroidy, leki przeczyszczające, amfoterycyna lub penicylina G;

• leków zwiększających ciśnienie tętnicze krwi, takich jak adrenalina lub noradrenalina;

• leków stosowanych w przypadku HIV/AIDS (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir);

• leków stosowanych w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol);

• leków stosowanych w leczeniu owrzodzenia i zapalenia przełyku (karbenoksolon);

• leków stosowanych w łagodzeniu bólu i zapalenia, zwłaszcza niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2 (inhibitorów Cox-2);

• leków zwiotczających mięśnie (leków rozluźniających mięśnie, stosowanych w trakcie zabiegów chirurgicznych);

• nitrogliceryny i innych azotanów, lub innych substancji rozszerzających naczynia krwionośne;

• innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, w tym metylodopy;

• ryfampicyny (stosowana np. w leczeniu gruźlicy);

• ziela dziurawca;

• dantrolenu (wlew stosowany w przypadku ciężkich zaburzeń temperatury ciała);

• witaminy D i soli wapnia.

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Tak jak w przypadku jakichkolwiek leków złożonych zawierających trzy substancje czynne, nie można wykluczyć działań niepożądanych związanych z każdą poszczególną substancją czynną. Działania niepożądane zgłoszone dla leku Exforge HCT lub jednej z trzech substancji czynnych (amlodypiny, walsartanu i hydrochlotiazydu), przedstawiono poniżej i mogą one wystąpić podczas stosowania leku Exforge HCT.

Niektóre działania niepożądane mogą być poważne i wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej
W razie wystąpienia któregokolwiek z poniższych poważnych działań niepożądanych występujących po zastosowaniu leku, należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem:

Często (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 10 osób):

• zawroty głowy

• niskie ciśnienie tętnicze (uczucie omdlenia, uczucie „pustki” w głowie, nagła utrata przytomności)

Niezbyt często (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 100 osób):

• znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu (osłabiona czynność nerek)

Rzadko (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 1 000 osób):

• krwawienie spontaniczne

• nieregularna czynność serca

• zaburzenia czynności wątroby

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 10 000 osób):

• nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, bólu w klatce piersiowej, skrócenia oddechu lub trudności w oddychaniu

• obrzęk powiek, twarzy oraz ust

• obrzęk języka oraz gardła powodujący znaczne trudności w oddychaniu

• ciężkie reakcje skórne obejmujące intensywną wysypkę, pokrzywkę, zaczerwienienie skóry całego ciała, silny świąd, pęcherze, złuszczanie oraz obrzęk skóry, zapalenie błony śluzowej (zespół Stevensa-Johnsona) lub inne reakcje alergiczne

• zawał serca

• zapalenie trzustki, które może wywołać ostry ból brzucha oraz pleców z towarzyszącym bardzo złym samopoczuciem

• osłabienie, skłonność do powstawania siniaków, gorączka i częste infekcje

• sztywność

Inne działania niepożądane leku mogą obejmować

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):

• małe stężenie potasu we krwi

• zwiększenie stężenia lipidów we krwi

Często (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 10 osób):

• senność

• kołatanie serca (odczuwanie bicia serca)

• zaczerwienienie

• obrzęk kostek (obrzęk)

• ból brzucha

• uczucie dyskomfortu w żołądku po posiłku

• zmęczenie

• ból głowy

• częste oddawanie moczu

• duże stężenie kwasu moczowego we krwi

• małe stężenie magnezu we krwi

• małe stężęnie sodu we krwi

• zawroty głowy, omdlenia przy wstawaniu

• zmniejszony apetyt

• nudności i wymioty

• swędząca wysypka i inne rodzaje wysypki

• niemożność wystąpienia lub utrzymania erekcji

Niezbyt często (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 100 osób):

• szybka czynność serca

• uczucie wirowania

• zaburzenia widzenia

• uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej

• ból w klatce piersiowej

• zwiększenie stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny i kwasu moczowego we krwi

• duże stężenie wapnia, lipidów lub sodu we krwi

• zmniejszenie stężenia potasu we krwi

• nieprzyjemny zapach z ust

• biegunka

• suchość błony śluzowej jamy ustnej

• zwiększenie masy ciała

• utrata apetytu

• zaburzenia odczuwania smaku

• ból pleców

• obrzęk stawów

• skurcze/osłabienie/ból mięśni

• ból kończyn

• trudności w utrzymaniu prawidłowej pozycji podczas stania lub chodzenia

• osłabienie

• zaburzenia koordynacji

• zawroty głowy podczas wstawania lub po wysiłku

• brak energii

• zaburzenia snu

• uczucie mrowienia lub drętwienia

• neuropatia

• nagła przejściowa utrata przytomności

• niskie ciśnienie krwi po wstaniu

• kaszel

• duszność

• podrażnienie gardła

• nadmierne pocenie się

• swędzenie

• obrzęk, zaczerwienienie i ból wzdłuż przebiegu żyły

• zaczerwienienie skóry

• drżenie

• zmiany nastroju

• lęk

• depresja

• bezsenność

• zaburzenia smaku

• omdlenia

• brak odczuwania bólu

• zaburzenia widzenia

• pogorszenie widzenia

• szum uszny

• kichanie/katar spowodowane zapaleniem błony śluzowej nosa (nieżyt nosa)

• zmiana rytmu wypróżnień

• niestrawność

• utrata włosów

• swędzenie skóry

• zmiana koloru skóry

• zaburzenia oddawania moczu

• wzmożona potrzeba oddawania moczu w nocy

• zwiększona częstość oddawania moczu

• dyskomfort lub powiększenie piersi u mężczyzn

• ból

• złe samopoczucie

• zmniejszenie masy ciała

Rzadko (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 1 000 osób):

• mała liczba płytek krwi (niekiedy z towarzyszącym krwawieniem lub powstawaniem siniaków pod skórą)

• obecność cukru w moczu

• duże stężenie cukru we krwi

• pogorszenie cukrzycowej równowagi metabolicznej

• uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej

• zaparcie

• zaburzenia czynności wątroby, którym może towarzyszyć zażółcenie skóry i oczu lub ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna)

• zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne

• fioletowe plamy na skórze

• zaburzenia czynności nerek

• dezorientacja

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć maksymalnie 1 na 10 000 osób):

• zmniejszenie liczby białych krwinek

• zmniejszenie liczby płytek krwi, co może prowadzić do wystąpienia nietypowych sinień oraz łatwiejszego krwawienia (uszkodzenie czerwonych krwinek)

• obrzęk dziąseł

• wzdęcia brzucha (nieżyt żołądka)

• zapalenie wątroby

• zażółcenie skóry (żółtaczka)

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, które mogą mieć wpływ na niektóre wyniki badań

• zwiększenie napięcia mięśniowego

• zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną

• wrażliwość na światło

• zaburzenia obejmujące sztywność, drżenie i (lub) trudności w poruszaniu się

• gorączka, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej, częstsze występowanie infekcji (brak lub mała liczba krwinek białych)

• bladość skóry, zmęczenie, brak tchu, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych w naczyniach krwionośnych lub w innych częściach ciała)

• stan splątania, zmęczenie, drżenie mięśni i skurcze mięśni, przyspieszony oddech (zasadowica hipochloremiczna)

• ostry ból w górnej okolicy brzucha (zapalenie trzustki)

• wysypka, świąd, pokrzywka, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, zawroty głowy (rekacje nadwrażliwości)

• trudności w oddychaniu z gorączką, kaszlem, świszczącym oddechem, dusznością (zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płucny, zapalenie płuc);

• wysypka na twarzy, ból stawów, choroby mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty)

• zapalenie naczyń krwionośnych z objawami takimi jak wysypka, purpurowo-czerwone plamy, gorączka (zapalenie naczyń)

• ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zmiany w wynikach testów czynnościowych nerek, zwiększenie stężenia potasu we krwi, mała liczba krwinek czerwonych

• nieprawidłowe parametry dotyczące krwinek czerwonych

• mała liczba pewnego rodzaju krwinek białych i płytek krwi

• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi

• nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby

• znaczne zmniejszenie ilości wydalanego moczu

• zapalenie naczyń krwionośnych

• osłabienie, łatwe powstawanie siniaków i częste infekcje (niedokrwistość aplastyczna)

• osłabienie widzenia lub ból oka związane z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi (możliwe objawy jaskry ostrej zamykającego się kąta)

• brak tchu

• znacznie zmniejszona ilość wydalanego moczu (możliwe objawy zaburzeń czynności nerek lub niewydolności nerek)

• ciężka choroba skóry powodująca wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (rumień wielopostaciowy)

• kurcz mięśni

• gorączka

• pęcherze skórne (objaw choroby zwanej pęcherzowym zapaleniem skóry)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309,
e-mail: ndl@urpl.gov.pl.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.