Ertapenem AptaPharma, 1 g, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji, 10 fiolek

Ertapenem AptaPharma zawiera ertapenem, który jest antybiotykiem z grupy beta-laktamów. Jest to lek działający bakteriobójczo na wiele rodzajów bakterii (drobnoustrojów) wywołujących zakażenia w różnych częściach ciała.

Ertapenem AptaPharma może być podawany pacjentom w wieku 3 miesięcy i starszym.
Leczenie:
Lekarz zalecił stosowanie leku Ertapenem AptaPharma, ponieważ stwierdził u dorosłego pacjenta lub dziecka co najmniej jedno z zakażeń wymienionych poniżej:

• zakażenie jamy brzusznej;
• zakażenie w obrębie płuc (zapalenie płuc);
• zakażenie ginekologiczne;
• zakażenia skóry stopy u pacjentów z cukrzycą.

Zapobieganie:

• wystąpienia zakażeń miejsca operowanego u dorosłych pacjentów po zabiegu chirurgicznym okrężnicy lub odbytnicy.

Ertapenem AptaPharma zawsze powinien być przygotowywany i podawany dożylnie przez lekarza lub inną osobę z fachowego personelu medycznego.
Zalecana dawka leku Ertapenem AptaPharma u dorosłych oraz młodzieży w wieku 13 lat i starszych to 1 g raz na dobę. Zalecana dawka u dzieci w wieku od 3 miesięcy do 12 lat wynosi 15 mg/kg mc. podawana dwa razy na dobę (nie należy podawać więcej niż 1 g na dobę). O tym, ile dni należy stosować lek, zdecyduje lekarz.
W celu zapobiegania zakażeniom miejsca operowanego po zabiegu chirurgicznym okrężnicy lub odbytnicy zalecana dawka leku Ertapenem AptaPharma wynosi 1 g i podawana jest w postaci pojedynczej dawki dożylnej 1 godzinę przed zabiegiem chirurgicznym.
Bardzo ważne jest, aby pacjent otrzymywał Ertapenem AptaPharma tak długo, jak zalecił lekarz.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ertapenem AptaPharma
Jeśli istnieje obawa, że zastosowano większą dawkę leku Ertapenem AptaPharma niż zalecana, należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub inną osobę z fachowego personelu medycznego.
Pominięcie zastosowania leku Ertapenem AptaPharma
Jeśli istnieje obawa, że dawka leku została pominięta, należy natychmiast poinformować o tym lekarza lub inną osobę z fachowego personelu medycznego.

Kiedy nie stosować leku Ertapenem AptaPharma

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną (ertapenem) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma uczulenie na antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub karbapenemy (stosowane w leczeniu różnego rodzaju zakażeń).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Ertapenem AptaPharma należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą.

Jeśli podczas leczenia wystąpią reakcje alergiczne (takie jak obrzęk twarzy, języka lub gardła, trudności w oddychaniu lub połykaniu, wysypka skórna), należy natychmiast zwrócić się do lekarza, ponieważ może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna.

Chociaż antybiotyki takie jak Ertapenem AptaPharma zabijają niektóre rodzaje bakterii, inne bakterie i grzyby mogą się nadal nadmiernie namnażać. Zjawisko to nosi nazwę przerastania. Lekarz będzie obserwować pacjenta i w razie potrzeby zastosuje leczenie.

Jeśli przed, podczas terapii z zastosowaniem leku Ertapenem AptaPharma lub po jej zakończeniu pojawi się biegunka, należy koniecznie poinformować o tym lekarza, ponieważ może to świadczyć o występowaniu schorzenia nazywanego zapaleniem okrężnicy (stanu zapalnego jelita grubego). Przed konsultacją z lekarzem nie należy przyjmować żadnych leków przeciw biegunce.
Należy poinformować lekarza o stosowaniu leków zawierających kwas walproinowy lub walproinian sodowy.
Należy poinformować lekarza o przebytych chorobach i aktualnych dolegliwościach, w tym o:

• chorobach nerek. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o istniejących chorobach nerek lub o prowadzonej dializoterapii;
• uczuleniach na jakiekolwiek leki, w tym antybiotyki;
• zaburzeniach ośrodkowego układu nerwowego, takich jak częściowe drżenia lub napady drgawek.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Należy poinformować lekarza, pielęgniarkę lub farmaceutę o stosowaniu leków zawierających kwas walproinowy lub walproinian sodowy (stosowanych w leczeniu padaczki, choroby afektywnej dwubiegunowej, migreny lub schizofrenii), ponieważ Ertapenem AptaPharma może wpływać na sposób działania niektórych innych leków. Lekarz zadecyduje, czy należy stosować Ertapenem AptaPharma jednocześnie z tymi lekami.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Pacjenci dorośli w wieku 18 lat i starsi:
Od czasu wprowadzenia leku do obrotu zgłaszano występowanie ciężkich reakcji alergicznych (reakcji anafilaktycznych) i zespołów nadwrażliwości (reakcji alergicznych objawiających się wysypką, gorączką, nieprawidłowymi wynikami badań krwi). Pierwsze objawy ciężkiej reakcji alergicznej mogą obejmować obrzęk twarzy i (lub) gardła. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast zwrócić się do lekarza, ponieważ może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna.
Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• ból głowy;
• biegunka, nudności, wymioty;
• wysypka, świąd;
• powikłania w obrębie żyły, do której podawano lek (w tym zapalenie, tworzenie się guzków, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia lub wysięk płynu do tkanek i skóry wokół miejsca wstrzyknięcia);
• zwiększenie liczby płytek krwi;
• zmiany wyników badań czynności wątroby.

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• zawroty głowy, senność, bezsenność, splątanie, napad drgawek;
• niskie ciśnienie krwi, zwolniona czynność serca;
• skrócony oddech, ból gardła;
• zaparcie, zakażenia jamy ustnej wywołane przez drożdżaki, biegunka związana z przyjmowaniem antybiotyku, zarzucanie kwaśnego soku żołądkowego, suchość w ustach, niestrawność, utrata apetytu;
• zaczerwienienie skóry;
• upławy i podrażnienie pochwy;
• ból brzucha, zmęczenie, zakażenie grzybicze, gorączka, obrzęk i (lub) obrzmienie, ból w klatce piersiowej, zaburzenia smaku;
• zmiany wyników niektórych badań laboratoryjnych krwi i moczu.

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1000 osób):

• zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek krwi;
• niskie stężenie glukozy we krwi;
• pobudzenie, niepokój, depresja, drżenie;
• zaburzenia rytmu serca, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, krwawienie, przyspieszona czynność serca;
• przekrwienie śluzówki nosa, kaszel, krwawienie z nosa, zapalenie płuc, nieprawidłowe szmery oddechowe, świszczący oddech;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego, trudności w połykaniu, nietrzymanie stolca, żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby;
• zapalenie skóry, zakażenia grzybicze skóry, złuszczanie się skóry, zakażenia rany pooperacyjnej;
• skurcz mięśni, ból barku;
• zakażenie dróg moczowych, zaburzenie czynności nerek;
• poronienie, krwawienie z dróg rodnych;
• uczulenie, ogólne złe samopoczucie, zapalenie otrzewnej w obrębie miednicy mniejszej, zmiany w obrębie białkówki oka, omdlenia;
• skóra w miejscu wstrzyknięcia może stać się twarda;
• obrzęk naczyń krwionośnych skóry.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• omamy;
• zaburzenia świadomości;
• zmiany stanu psychicznego (w tym zachowania agresywne, majaczenie, dezorientacja, inne zmiany psychiczne);
• nieprawidłowe ruchy;
• osłabienie mięśni;
• niestabilny chód;
• przebarwienia zębów.

Odnotowano również przypadki występowania zmian wyników niektórych badań laboratoryjnych krwi.
Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka lub krostki z płynem na skórze na dużej powierzchni ciała, należy natychmiast zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Dzieci i młodzież (w wieku od 3 miesięcy do 17 lat):
Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• biegunka;
• zapalenie pieluszkowe skóry;
• ból w miejscu infuzji;
• zmiany liczby krwinek białych;
• zmiany wyników badań czynności wątroby.

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• ból głowy;
• napadowe zaczerwienienia twarzy, wysokie ciśnienie, czerwone lub purpurowe, płaskie, maleńkie plamki podskórne;
• stolce o zmienionej barwie, smoliste stolce;
• zaczerwienienie skóry, wysypka skórna;
• pieczenie, świąd, zaczerwienienie i ciepło w miejscu infuzji, zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia;
• zwiększenie liczby płytek krwi;
• zmiany wyników niektórych badań laboratoryjnych krwi.