Desmopressin Aristo, 120 mikrogramów, 30 tabletek podjęzykowych

Desmopresyna, substancja czynna leku Desmopressin Aristo, działa podobnie jak naturalny hormon - wazopresyna i reguluje zdolność nerek do zagęszczania moczu.

Lek Desmopressin Aristo stosuje się w leczeniu: 

• Moczówki prostej ośrodkowej (zaburzenie przysadki mózgowej prowadzące do silnego pragnienia i wydzielania dużej ilości moczu, który zwykle jest bardzo jasny i przypomina wodę). 
• Moczenia nocnego u dzieci w wieku od 5 lat z prawidłową zdolnością zagęszczania moczu (mimowolne nocne oddawanie moczu podczas snu). 
• Moczenia nocnego (nokturia) (stan, w którym osoba śpiąca często wybudza się w nocy, aby oddać mocz) u pacjentów dorosłych w wieku poniżej 65 lat.

Desmopressin Aristo, 120 mikrogramów, tabletka podjęzykowa
Biała lub prawie biała, ośmiokątna, obustronnie wypukła tabletka z wytłoczeniem „II” po jednej stronie i gładka po drugiej stronie, o długości/szerokości 6,5 mm i grubości 2 mm.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkę ustala lekarz, który dostosuje ją indywidualnie dla pacjenta.
Lek Desmopressin Aristo należy zawsze przyjmować o tej samej porze.

Tabletkę podjęzykową trzeba umieścić pod językiem, gdzie rozpuści się bez konieczności wypicia wody.

Moczówka prosta
Zalecana dawka dla dorosłych i dzieci to 1 do 2 tabletek pod język (tabletka 60 mikrogramów) 3 razy na dobę.

Moczenie nocne
Zalecana dawka to 1 do 2 tabletek (tabletka 120 mikrogramów) pod język na noc. Lek ten należy przyjmować przed snem. Należy ograniczyć przyjmowanie płynów.

Lekarz prowadzący będzie kontrolował co trzy miesiące, aby ocenić, czy leczenie powinno być kontynuowane. Lekarz może zalecić przerwanie podawania leku na okres co najmniej jednego tygodnia.

Moczenie nocne u pacjentów dorosłych
Zalecana dawka to 1 tabletka (tabletka 60 mikrogramów) pod język na noc.
Należy ograniczyć przyjmowanie płynów.

Stosowanie u dzieci
Ten lek jest stosowany w leczeniu moczówki prostej ośrodkowej i moczenia nocnego (patrz dawkowanie dla różnych warunków leczenia powyżej). Dawkowanie u dzieci jest takie samo jak u pacjentów dorosłych.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Desmopressin Aristo
Jeśli pacjent przyjął więcej leku niż powinien lub jeśli na przykład dziecko przypadkowo połknęło lek, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, szpitalem lub farmaceutą w celu oceny ryzyka i uzyskania porady.

Przyjęcie zbyt wielu tabletek leku Desmopressin Aristo może przedłużać działanie tego leku i wpływać na ryzyko zatrzymywania się płynów w organizmie oraz zmniejszenia się stężenia sodu we krwi. Objawy poważnego zatrzymania płynów obejmują drgawki i utratę przytomności.

Pominięcie przyjęcia leku Desmopressin Aristo
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przerwanie przyjmowania leku Desmopressin Aristo
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Stosowanie tego leku u dzieci musi się odbywać pod nadzorem osoby dorosłej.
Nie należy podawać tego leku dzieciom w wieku poniżej 5 lat.

• jeśli pacjent ma uczulenie na desmopresynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; 
• jeśli pacjent ma polidypsję (nadmierne spożycie płynów); choruje na niewydolność serca lub na inne choroby wymagające stosowania leków moczopędnych; 
• jeśli pacjent ma umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek; 
• jeśli pacjent ma niskie stężenie sodu we krwi; 
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia hormonalne (tzw. SIADH, zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego); 
• jeśli pacjent jest w wieku powyżej 65 lat i choruje z powodu nokturii; 
• jeśli pacjentem jest dziecko w wieku poniżej 5 lat, u którego stwierdzono nocną enurezę (moczenie nocne).

30 tabletek podjęzykowych

Leczenie moczenia nocnego (mimowolnego nocnego oddawania moczu) u dzieci należy rozpocząć od zmian w stylu życia oraz alarmu moczenia nocnego (urządzenia, które wydaje dźwięk lub wibruje, kiedy zaczyna być mokro). Jeśli te środki nie pomogą lub wymagane jest leczenie farmakologiczne, można rozpocząć leczenie desmopresyną.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Desmopressin Aristo należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą: 

• jeśli pacjent ma chorobę wieńcową (choroba naczyń krwionośnych zaopatrujących serce) lub wysokie ciśnienie krwi; 
• jeśli pacjent ma chorobę tarczycy (gruczołu w gardle) lub nadnerczy (gruczołu nad nerką); 
• jeśli podczas leczenia wystąpi u pacjenta stan chorobowy z gorączką, wymiotami, biegunką; 
• jeśli podczas leczenia pacjent poczuje ból głowy, wystąpi brak apetytu, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała, dezorientacja (trudności w zrozumieniu słów, trudności w skupieniu uwagi) lub drgawki (gwałtowne i mimowolne skurcze jednej lub kilku kończyn); objawy te mogą być oznakami niebezpiecznego stanu zwanego hiponatremią (niskie stężenie sodu we krwi)

- w leczeniu moczówki prostej ośrodkowej: należy ograniczyć spożycie wody i niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Lekarz zmniejszy dawki lub przerwie leczenie na kilka godzin.
- w leczeniu moczenia nocnego lub nokturii: należy przerwać leczenie, zmniejszyć spożycie wody i natychmiast skonsultować się z lekarzem.

•  jeśli u pacjenta występuje ryzyko zwiększonego ciśnienia w czaszce.

Podczas leczenia pierwotnego izolowanego moczenia nocnego i moczenia nocnego przyjmowanie płynów należy ograniczyć do minimum w czasie od 1 godziny przed przyjęciem leku do 8 godzin po jego przyjęciu.
Lek Desmopressin Aristo należy stosować z ostrożnością u pacjentów z zaburzeniem równowagi płynów i (lub) elektrolitów.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Doświadczenie dotyczące stosowania desmopresyny w czasie ciąży jest ograniczone.
Lek Desmopressin Aristo przenika do mleka, ale jest mało prawdopodobne, aby miało to wpływ na dziecko karmione piersią.

Desmopressin Aristo nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym lekach wydawanych bez recepty.

Działanie leku Desmopressin Aristo może być nasilone, z większym ryzykiem nadmiernego zatrzymania płynów w organizmie, jeśli lek jest przyjmowany jednocześnie z niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu:

• depresji (takie jak: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) 
• psychozy (takie jak chlorpromazyna) 
• padaczki (takie jak karbamazepina) 
• cukrzycy (tzw. pochodne sulfonylomocznika np. chloropropramid) 
• biegunki (taki jak loperamid) 
• bólu i stanów zapalnych (tzw. niesteroidowe leki przeciwzapalne, NLPZ)

Działanie leku Desmopressin Aristo może być osłabione, jeśli lek jest przyjmowany jednocześnie z niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu: 

• gazów w żołądku (takie jak symetykon).

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli przyjmowanie płynów nie jest ograniczone zgodnie z powyższymi zaleceniami, nieprawidłowe ilości płynów mogą gromadzić się w organizmie, co może prowadzić do: bólów głowy, bólów brzucha, nudności lub wymiotów, zwiększenia masy ciała, zawrotów głowy, dezorientacji, złego samopoczucia, uczucia wirowania, a w ciężkich przypadkach do drgawek i śpiączki.
Objawy te mogą odzwierciedlać mniej lub bardziej znaczące zatrzymanie wody. Pojawiają się one zwykle przy dużych dawkach leku Desmopressin Aristo i ustępują po zmniejszeniu dawki.

Dorośli

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów): 

• Ból glowy.

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): 

• Niskie stężenie sodu we krwi 
• Zawroty głowy 
• Wysokie ciśnienie krwi 
• Ból brzucha 
• Nudności 
• Biegunka 
• Zaparcia 
• Wymioty
• Dyskomfort w obrębie pęcherza i cewki moczowej 
• Obrzęk dłoni, ramion, stóp lub nóg 
• Zmęczenie.

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 pacjentów): 

• Trudności w zasypianiu 
• Senność 
• Mrowienie 
• Zaburzenia widzenia 
• Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (uczucie wirowania) 
• Kołatanie serca 
• Niskie ciśnienie krwi przy wstawaniu z pozycji leżącej do stojącej 
• Duszność 
• Problemy żołądkowe (niestrawność, gazy, wzdęcia) 
• Pocenie się 
• Świąd 
• Wysypka 
• Pokrzywka 
• Kurcze mięśni 
• Ból mięśni 
• Ból w klatce piersiowej 
• Objawy grypopodobne 
• Zwiększenie masy ciała 
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych 
• Niskie stężenie potasu we krwi.

Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów) 

• Dezorientacja 
• Alergiczne zapalenie skóry.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): 

• Reakcja anafilaktyczna (ciężka reakcja alergiczna) 
• Odwodnienie 
• Wysokie stężenie sodu we krwi 
• Drgawki 
• Osłabienie
• Śpiączka.

Dzieci

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów): 

• Ból głowy.

Niezbyt często (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 100 pacjentów): 

• Chwiejność emocjonalna 
• Agresja 
• Mdłości 
• Ból brzucha 
• Wymioty 
• Biegunka 
• Dyskomfort w pęcherzu i cewce moczowej 
• Obrzęk dłoni i stóp 
• Zmęczenie.

Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów) 

• Lęk
• Koszmary senne 
• Zmiany nastroju 
• Senność -
• Wysokie ciśnienie krwi -
• Rozdrażnienie.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): 

• Reakcja anafilaktyczna (ciężka reakcja alergiczna) 
• Niskie stężenie sodu we krwi 
• Nietypowe zachowanie 
• Zaburzenia emocjonalne 
• Depresja 
• Omamy 
• Zaburzenia snu 
• Zaburzenie uwagi 
• Wzmożone ruchy mięśni 
• Skurcze 
• Krwawienia z nosa 
• Wysypka 
• Alergiczne zapalenie skóry 
• Pocenie się 
• Pokrzywka.