Citabax 20 mg, 30 tabletek powlekanych (import równoległy Inpharm)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Cytalopram należy do grupy leków przeciwdepresyjnych zwanych selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI - Selective Serotonin Reuptake Inhibitors). Leki te pomagają skorygować zaburzenia równowagi chemicznej w mózgu, które powodują objawy choroby.

Lek Citabax 20 zawiera cytalopram i jest stosowany w leczeniu depresji, a gdy pacjent poczuje się lepiej, w zapobieganiu nawrotom jej objawów. Lek Citabax 20 jest również stosowany długofalowo, aby zapobiec nowym epizodom depresji, jeżeli u pacjenta występują zaburzenia depresyjne nawracające.

Lek Citabax 20 również wpływa korzystnie na łagodzenie objawów, gdy u pacjenta występują napady lęku.

Substancją czynną jest cytalopram (w postaci cytalopramu bromowodorku). Jedna tabletka powlekana zawiera 20 mg cytalopramu (w postaci cytalopramu bromowodorku) jako substancję czynną oraz substancje pomocnicze: w skład rdzenia tabletki wchodzą: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, kopowidon, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian. - w skład otoczki (Opadry white 20H 58983) wchodzą: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), glikol propylenowy, hydroksypropyloceluloza, talk.

Jaką dawkę stosować:

• Lek Citabax 20 należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
• W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
• W obrocie dostępny jest lek Citabax 10 (10 mg), lek Citabax 20 (20 mg) i lek Citabax 40 (40 mg).

Dorośli
Leczenie depresji:

• Zwykle stosuje się 20 mg na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnie 40 mg na dobę.

Leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku:

• Dawka początkowa to 10 mg na dobę przez pierwszy tydzień. Następnie zwiększana jest do 20-30 mg na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnie 40 mg na dobę.

Stosowanie leku Citabax 20 u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat):

• Dawka początkowa powinna zostać zmniejszona do połowy dawki zalecanej, np. 10-20 mg na dobę. Pacjenci w podeszłym wieku zwykle nie powinni stosować więcej niż 20 mg na dobę.

Stosowanie leku Citabax 20 u dzieci i młodzieży (poniżej 18 lat):

• Leku Citabax 20 nie należy stosować u dzieci i młodzieży.

Stosowanie leku Citabax 20 u szczególnych grup pacjentów:

• Pacjenci z chorobami wątroby nie powinni przyjmować więcej niż 20 mg na dobę.

Sposób stosowania:

• Lek Citabax 20 przyjmuje się codziennie, w pojedynczej dawce. Lek Citabax 20 można przyjmować o każdej porze dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabletkę należy połknąć, popijając wodą. Nie rozgryzać (tabletki mają gorzki smak).

Czas trwania leczenia:

• Tak jak w przypadku innych leków stosowanych w depresji i zaburzeniu lękowym z napadami lęku, poprawę uzyskuje się po kilku tygodniach leczenia. Należy zatem kontynuować stosowanie leku Citabax 20, nawet jeśli początkowo nie odczuwa się poprawy.
• Czas trwania leczenia jest różny u poszczególnych pacjentów. Terapia zazwyczaj trwa co najmniej 6 miesięcy. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak to zaleci lekarz, nawet jeśli nastąpi poprawa samopoczucia. Choroba może utrzymywać się przez długi czas i jeśli leczenie zostanie przerwane za wcześnie, objawy mogą powrócić.
• U pacjentów z nawracającą depresją, leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom depresyjnym.

• Jeśli pacjent ma uczulenie na cytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Jeśli pacjent przypuszcza, że jest uczulony, powinien skonsultować się z lekarzem;
•  rozpoczęciem przyjmowania leku Citabax 20. Po zakończeniu stosowania moklobemidu musi upłynąć 1 dzień. Po zakończeniu przyjmowania leku Citabax 20 musi upłynąć 1 tydzień zanim zastosuje się jakikolwiek inhibitor MAO;
• jednocześnie z pimozydem (neuroleptykiem);
• jeśli pacjent ma wrodzone zaburzenia rytmu serca lub wystąpił epizod zaburzeń rytmu serca (widoczny w zapisie EKG - badaniu oceniającym czynność serca);
• jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca lub które mogą wpływać na rytm serca.

30 tabletek powlekanych

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta występują inne zaburzenia lub choroby. W szczególności należy poinformować lekarza o:

• zaburzeniach czynności wątroby;
• zaburzeniach czynności nerek;
• cukrzycy (konieczne może być dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych);
• padaczce lub występowaniu drgawek w przeszłości;
• zaburzeniach krzepnięcia krwi lub jeśli kiedykolwiek u pacjenta wystąpiło krwawienie z żołądka czy z jelit, lub jeśli pacjentka jest w ciąży;
• manii lub zaburzeniach lękowych;
• zmniejszonym stężeniu sodu we krwi;
• leczeniu elektrowstrząsami;
• chorobach oczu, takich jak niektóre typy jaskry
• zaburzeniach pracy serca lub jeśli niedawno wystąpił zawał („atak”) serca;
• spowolnionej spoczynkowej czynności serca i (lub) zmniejszonych stężeniach elektrolitów na skutek utrzymującej się ciężkiej biegunki, wymiotów lub przyjmowania diuretyków (leków odwadniających);
• szybkim lub nieregularnym biciu serca, omdleniach, zapaści lub zawrotach głowy przy wstawaniu, które mogą wskazywać na zaburzenia rytmu serca.

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Leki, takie jak lek Citabax 20 (tak zwane SSRI lub SNRI), mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu leczenia.

Uwaga:

• U niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wystąpić może faza maniakalna. Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną. Jeśli wystąpią te objawy, należy zwrócić się do lekarza.
• W pierwszych tygodniach leczenia mogą również wystąpić takie objawy, jak niepokój lub trudności w spokojnym siedzeniu lub staniu w miejscu. W razie pojawienia się takich objawów, należy natychmiast poinformować o tym lekarza.

Dodatkowe informacje dotyczące choroby:

• Tak jak w przypadku innych leków stosowanych w leczeniu depresji lub związanych z nią zaburzeń, poprawa nie następuje natychmiast. Pacjent może ją odczuć dopiero po kilku tygodniach stosowania leku Citabax 20. W początkowym okresie leczenia u niektórych pacjentów występuje nasilenie lęku, który ustępuje podczas leczenia. Jest zatem bardzo ważne, aby pacjent dokładnie wypełniał zalecenia lekarza oraz nie przerywał leczenia, ani nie zmieniał dawki bez zasięgnięcia porady lekarza.

Myśli samobójcze oraz pogorszenie depresji lub zaburzeń lękowych:

• U pacjentów z depresją i (lub) zaburzeniami lękowymi mogą czasami występować myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze. Mogą się one nasilić po rozpoczęciu stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać dopiero po pewnym czasie – na ogół po dwóch tygodniach, a nawet później.
• Większa skłonność do takich myśli może wystąpić:
• u pacjentów, u których wcześniej występowały myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu,
• u młodych dorosłych. Dane z badań klinicznych wykazały podwyższone ryzyko zachowań samobójczych u osób dorosłych w wieku poniżej 25 lat z chorobą psychiczną, którzy przyjmowali leki przeciwdepresyjne.

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Należy pamiętać, że niektóre z tych działań mogą być również objawami choroby i ustąpią wraz z poprawą samopoczucia.
Ciężkie działania niepożądane
W razie wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy natychmiast zaprzestać stosowania leku Citabax 20 i powiadomić lekarza:

• trudności w oddychaniu,
• obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła powodujący trudności w połykaniu lub w oddychaniu,
• nasilone swędzenie (z wypukłymi grudkami na skórze),
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia, które mogą być objawami zaburzeń rytmu serca zagrażającym życiu (znanym jako torsade de pointes).

Jeśli wystąpią którekolwiek z wymienionych objawów należy natychmiast powiadomić lekarza, ponieważ konieczne może być zmniejszenie dawki lub odstawienie leku:

• drgawki (po raz pierwszy w życiu) lub zwiększenie ich częstości,
• zmiany zachowania, polegające na odczuwaniu podniecenia lub nadmiernego podekscytowania,
• wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenia lub nagłe skurcze mięśni. Objawy te mogą być oznaką rzadkiego stanu zwanego zespołem serotoninowym,
• zmęczenie, dezorientacja i drżenie mięśni, które mogą wynikać ze zmniejszonego stężenia sodu we krwi (hiponatremii).

Jeżeli u pacjenta wystąpią myśli samobójcze lub myśli dotyczące samookaleczenia, powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
Poniższe działania niepożądane mają często łagodne nasilenie i zazwyczaj ustępują po kilku dniach leczenia.

Bardzo częste działania niepożądane (występujące u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• senność;
• trudności w zasypianiu;
• bóle głowy;
• zaburzenia snu;
• osłabienie;
• nasilone pocenie się;
• suchość w ustach (zwiększa zagrożenie próchnicą, dlatego należy myć zęby częściej niż zazwyczaj);
• nudności.

Częste działania niepożądane (mogą dotyczyć mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• zmniejszenie łaknienia;
• pobudzenie;
• zmniejszony popęd płciowy;
• lęk;
• nerwowość;
• zaburzenia orientacji co do miejsca i czasu (stan splątania);
• niezwykłe sny;
• zmniejszone odczuwanie emocji, uczucie obojętności (apatia);
• drżenia;
• uczucie mrowienia lub drętwienia dłoni lub stóp;
• zawroty głowy;
• zaburzenia uwagi;
• migrena;
• utrata pamięci;
• dzwonienie w uszach (szumy uszne);
• odczucie nierównego bicia serca (kołatanie);
• ziewanie;
• zatkany nos lub katar (zapalenie błony śluzowej nosa);
• biegunka;
• wymioty;
• zaparcia;
• niestrawność;
• bóle brzucha;
• wzdęcia (wiatry);
• zwiększone wydzielanie śliny;
• swędzenie;
• bóle mięśni i stawów;
• u mężczyzn - problemy z wytryskiem i wzwodem;
• krwawieniu z nosa;
• krwawieniach, w tym wybroczynach na skórze i błonach śluzowych;
• nagle występującym obrzęku skóry lub błon śluzowych;
• drgawkach;
• wysokiej gorączce, pobudzeniu, splątaniu, drżeniu lub nagłych skurczach mięśni (zespół serotoninowy);
• bolesnym wzwodzie prącia u mężczyzn;
• wydzielaniu mleka (mlekotoku) u mężczyzn oraz u kobiet, które nie karmią piersią;
• nieregularnych miesiączkach;
• krwotoku macicznym, nieprawidłowych wynikach prób czynnościowych wątroby;
• u pacjentów przyjmujących leki z tej grupy stwierdzono zwiększone ryzyko złamań kości;
• zaburzeniach rytmu serca;
• ciężkim krwotoku z pochwy, występującym krótko po porodzie (krwotok poporodowy).

W bardzo rzadkich przypadkach leki z grupy SSRI mogą zwiększać ryzyko krwawień, w tym krwawień z żołądka lub jelit. Należy powiadomić lekarza o wystąpieniu wymiotów z krwią, czarnych stolców lub stolców z krwią.
Należy również powiadomić lekarza o utrzymywaniu się innych objawów związanych z depresją. Mogą one obejmować omamy, lęk, manię lub splątanie.
Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po kilku dniach.