Cefuroxime TZF 1500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji, 1 fiolka

Cefuroxime TZF jest antybiotykiem stosowanym u dorosłych i dzieci. Lek działa niszcząc bakterie wywołujące zakażenia. Należy do grupy leków nazywanych cefalosporynami.

Cefuroxime TZF jest stosowany do leczenia zakażeń:

• płuc lub klatki piersiowej,
• układu moczowego, 
• skóry i tkanek miękkich,
• brzucha.

Cefuroxime TZF jest również stosowany: 

• w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji.

Lekarz może badać, jaki rodzaj bakterii wywołał u pacjenta zakażenie, a także sprawdzać w trakcie leczenia, czy bakterie są wrażliwe na lek Cefuroxime TZF.

Substancją czynną leku jest cefuroksym (w postaci cefuroksymu sodowego). 1 fiolka zawiera 1500 mg cefuroksymu. Lek nie zawiera innych składników.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

• Cefuroxime TZF jest zwykle podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Może być podawany w kroplówce (infuzja dożylna) lub jako wstrzyknięcie podane bezpośrednio do żyły lub domięśniowo.
• Zwykle stosowana dawka Lekarz zdecyduje o odpowiedniej dla pacjenta dawce leku Cefuroxime TZF, biorąc pod uwagę ciężkość i rodzaj zakażenia, przyjmowanie przez pacjenta wszelkich innych antybiotyków, jego masę ciała, wiek oraz prawidłowość pracy nerek.
• Noworodki i niemowlęta (w wieku 0-3 tygodni)
• Na każdy kilogram masy ciała niemowlęcia podaje się dawkę od 30 do 100 mg leku Cefuroxime TZF w ciągu doby, podzieloną na dwie lub trzy dawki.
• Niemowlęta (w wieku powyżej 3 tygodni) i dzieci
• Na każdy kilogram masy ciała niemowlęcia lub dziecka podaje się dawkę od 30 do 100 mg leku Cefuroxime TZF w ciągu doby, podzieloną na trzy lub cztery dawki.
• Dorośli i młodzież
• Od 750 mg do 1,5 g leku Cefuroxime TZF dwa, trzy lub cztery razy na dobę. Nie więcej niż 6 g na dobę.
• Pacjenci z chorymi nerkami
• Jeżeli pacjent ma chore nerki, lekarz może zmienić dawkowanie leku.
• Jeśli pacjenta to dotyczy, powinien powiedzieć o tym lekarzowi.

• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na antybiotyki cefalosporynowe lub którykolwiek z pozostałych składników leku Cefuroxime TZF; 
• jeśli u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono ciężką reakcję uczuleniową (nadwrażliwość) na jakikolwiek inny rodzaj antybiotyków beta-laktamowych (peniciliny, monobaktamy lub karbapenemy).

Jeśli pacjent sądzi, że dotyczą go powyższe okoliczności, powinien o tym powiedzieć lekarzowi przed rozpoczęciem stosowania leku Cefuroxime TZF. Pacjent nie może przyjmować leku Cefuroxime TZF.

Opakowanie: jedna fiolka w tekturowym pudełku.

• Przed rozpoczęciem stosowania leku Cefuroxime TZF należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.
• W trakcie leczenia lekiem Cefuroxime TZF należy zwrócić uwagę, czy nie występują takie dolegliwości, jak reakcje uczuleniowe, wysypki skórne, zaburzenia żołądka i jelit (np. biegunka) lub zakażenia grzybicze.
• Zmniejszy to ryzyko pojawienia się powikłań.
• Jeżeli u pacjenta występowały jakiekolwiek reakcje uczuleniowe na inne antybiotyki, takie jak penicylina, może być on uczulony również na Cefuroxime TZF.

Badania krwi i moczu:

• Cefuroxime TZF może wpływać na wyniki badań wykrywających cukier w moczu lub we krwi oraz badania krwi nazywanego testem Coombs’a.
• Jeśli pacjent ma mieć przeprowadzone takie badania, powinien: powiedzieć osobie pobierającej próbki do badań, że przyjmuje lek Cefuroxime TZF.

Lek Cefuroxime TZF zawiera sód:

• Należy wziąć to pod uwagę, u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Lek zawiera 81,3 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdej fiolce. Odpowiada to 4,06 % maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
• Lekarz oceni, czy korzyści dla pacjentki, wynikające ze stosowania leku Cefuroxime TZF podczas ciąży i karmienia piersią, przeważają nad zagrożeniami dla dziecka.

Pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeżeli nie czuje się dobrze.

• Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków, które wydawane są bez recepty.
• Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Cefuroxime TZF lub mogą zwiększać ryzyko pojawienia się działań niepożądanych.
• Należą do nich: 
• antybiotyki z grupy zwanej aminoglikozydami 
• tabletki moczopędne (diuretyki), np. furosemid, probenecyd, doustne leki przeciwzakrzepowe (antykoagulanty).
• Jeśli dotyczy to pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Podczas stosowania leku Cefuroxime TZF może być konieczne przeprowadzenie u pacjenta dodatkowej kontroli czynności nerek.
• Doustne środki antykoncepcyjne Cefuroxime TZF może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Jeśli podczas stosowania leku Cefuroxime TZF pacjentka przyjmuje doustne środki antykoncepcyjne, należy dodatkowo stosować mechaniczne metody zapobiegania ciąży (np. prezerwatywy). Należy zwrócić się do lekarza o radę.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Dolegliwości, na które należy zwrócić uwagę 

• U niewielkiej liczby osób przyjmujących lek Cefuroxime TZF odnotowano reakcję alergiczną lub potencjalnie ciężką reakcję skórną. Ich objawy mogą być następujące. 
• Ciężka reakcja alergiczna.
• Objawy obejmują: wypukła, swędzącą wysypkę, obrzęk, czasami twarzy lub ust, mogący utrudniać oddychanie. 
• Wysypka na skórze, mogąca przekształcać się w pęcherze i wyglądać jak małe tarcze (ciemna plamka w środku otoczona jaśniejszą obwódką z ciemnym pierścieniem wokół krawędzi). 
• Rozlane zmiany skórne, z pęcherzami i łuszczącym się naskórkiem. (Może być to objaw zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka - choroby Leyella).

Inne dolegliwości, na które należy zwrócić uwagę w trakcie przyjmowania leku Cefuroxime TZF:

• Zakażenia grzybicze. Leki takie, jak Cefuroxime TZF, mogą rzadko powodować nadmierny wzrost drożdżaków (Candida) w organizmie, co może prowadzić do zakażenia grzybiczego (np. pleśniawek). Ryzyko wystąpienia tego działania niepożądanego jest większe, jeśli lek Cefuroxime TZF stosuje się przez długi okres czasu. 
• Ciężka biegunka (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego). Leki takie, jak Cefuroxime TZF, mogą powodować zapalenie okrężnicy (jelita grubego), powodujące ciężką biegunkę, zwykle z krwią i śluzem, bólem brzucha i gorączką.

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką.

Częste działania niepożądane

Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów: 

• ból w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk i zaczerwienienie wzdłuż żyły Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych działań niepożądanych, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Częste działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi: 

• zwiększenie aktywności substancji (enzymów) wytwarzanych w wątrobie 
• zmiana liczby białych krwinek (neutropenia lub eozynofilia) 
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (anemia)

Niezbyt częste działania niepożądane Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów:

• wysypka skórna, pokrzywka, świąd 
• biegunka, nudności, ból brzucha Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych działań niepożądanych, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Niezbyt częste działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi: 

• zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia) 
• zwiększenie stężenia bilirubiny (substancji wytwarzanej przez wątrobę) 
• dodatni wynik testu Coombs’a Inne działania niepożądane

Inne działania niepożądane występują u bardzo małej liczby pacjentów, ale dokładna częstość ich występowania jest nieznana: 

• zakażenie grzybicze 
• wysoka temperatura (gorączka) 
• reakcje alergiczne (nadwrażliwość) 
• zapalenie okrężnicy (jelita grubego), powodujące biegunkę, zwykle z krwią i śluzem, bóle brzucha 
• zapalenie nerek i naczyń krwionośnych 
• zbyt szybki rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna) 
• wysypka skórna, mogąca przekształcać się w pęcherze i wyglądać jak małe tarcze (ciemna plamka w środku otoczona jaśniejszą obwódką z ciemnym pierścieniem wokół krawędzi).

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych działań niepożądanych, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Działania niepożądane mogące ujawnić się w wynikach badań krwi: 

• zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek biorących udział w krzepnięciu krwi – małopłytkowość)
• zwiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny w surowicy krwi.