Axura 10 mg, 28 tabletek powlekanych

Lek Axura w postaci tabletek  należy do grupy leków przeciw otępieniu. Utrata pamięci w chorobie Alzheimera spowodowana jest zaburzeniami przekazywania impulsów nerwowych przenoszących informacje w mózgu. W mózgu występują tzw. receptory kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA), które biorą udział w przekazywaniu sygnałów nerwowych istotnych dla procesu uczenia się oraz dla procesów zapamiętywania. Axura należy do grupy leków określanych mianem antagonistów receptorów NMDA. Axura, poprzez wpływ wywierany na receptory NMDA, poprawia przekazywanie impulsów nerwowych i pamięć.

Axura (memantyna) jest stosowana w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.

Zalecana dawka leku Axura dla dorosłych i osób w podeszłym wieku wynosi 20 mg na dobę (2 x 1 tabletka). W celu zredukowania ryzyka wystąpienia działań niepożądanych dawkowanie leku należy zwiększać stopniowo, według następującego schematu:

Zwykle dawkowanie rozpoczyna się od podawania połowy tabletki raz na dobę (1 x 5 mg) przez pierwszy tydzień leczenia.

W drugim tygodniu dawkę zwiększa się podając pół tabletki dwa razy na dobę (2 x 5 mg).

W trzecim tygodniu leczenia w oddzielnych dawkach podaje się jedną tabletkę (1 x 10 mg) i pół tabletki (1 x 5 mg) na dobę.

Począwszy od czwartego tygodnia zwykle zalecane jest podawanie 1 tabletki dwa razy na dobę (2 x 10 mg).

Nie stosować leku Axura:

• jeśli u pacjenta stwierdzono nadwrażliwość (uczulenie) na chlorowodorek memantyny lub którykolwiek z pozostałych składników leku Axura;

• u pacjentów, u których występowały w przeszłości napady padaczkowe; 

• u pacjentów, którzy w ostatnim czasie przebyli zawał mięśnia sercowego (atak serca), lub cierpią na zastoinową niewydolność krążenia lub na niekontrolowane nadciśnienie tętnicze.

W powyższych sytuacjach leczenie lekiem Axura powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza prowadzącego.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Axura należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• u pacjentów, u których występowały w przeszłości napady padaczkowe 

• u pacjentów, którzy w ostatnim czasie przebyli zawał mięśnia sercowego (atak serca), lub cierpią na zastoinową niewydolność krążenia lub na niekontrolowane nadciśnienie tętnicz e (wysokie ciśnienie krwi).

W powyższych sytuacjach leczenie lekiem Axura powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza prowadzącego, który regularnie powinien oceniać efekty prowadzonej terapii.

Podczas podawania memantyny pacjentom z zaburzeniem c zynności nerek (problemami z nerkami), lekarz prowadzący powinien dokładnie monitorować czynność nerek i jeśli to konieczne odpowiednio dostosowywać dawkowanie leku.

Należy unikać jednoczesnego stosowania takich leków jak amantadyna (do leczenia choroby P arkinsona), ketamina (substancja stosowana zazwyczaj jako lek znieczulający), dekstrometorfan (stosowany zazwyczaj do leczenia kaszlu), a także innych leków z grupy antagonistów NMDA.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku . 

Nie zaleca się podawania memantyny kobietom ciężarnym.

Kobiety przyjmujące lek Axura nie powinny karmić piersią.

Lekarz prowadzący powinien poinformować pacjenta, czy choroba pozwala mu na bezpieczne prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Axura może dodatkowo wpływać na szybkość reakcji, w wyniku czego prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn mogą być przeciwwskazane.

Na ogół zażycie zbyt dużej dawki leku Axura nie powoduje zagrożenia dla zdrowia.

W przypadku znacznego przedawkowania leku Axura , należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub innym lekarzem, gdyż może zaistnieć konieczność wdrożenia odpowiedniego postępowania.

Należy powiedzieć lekarzowi lub f armaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. W szczególności stosowanie leku Axura może powodować zmiany w działaniu, oraz powodować konieczność modyfikacji dawkowania przez lekarza prowadzącego, następujących leków:

• amantadyny, ketaminy, dekstrometorfanu

• dantrolenu, baklofenu

• cymetydyny, ranitydyny, prokainamidu, chinidyny, chininy , nikotyny

• hydrochlorotiazydu (oraz wszystkich leków złożonych zawierających hydrochlorotiazyd)

• środków antycholinergicznych (substancji stosowanych zwykle w leczeniu zaburzeń ruchowych lub skurczów jelit) 

• leków przeciwdrgawkowych (substancji stosowanych w zapobieganiu i przerywaniu napadów drgawkowych) 

• barbituranów (substancji stosowanych głównie jako środki nasenne) 

• agonistów dopaminergicznych (substancji takich jak L -dopa, bromokryptyna) 

• neuroleptyków (substancji stosowanych w leczeniu zaburzeń psychiczn ych) 

• doustnych leków przeciwzakrzepowych.

W przypadku przyjęcia do szpitala, należy poinformować lekarza, że pacjent przyjmuje lek Axura .

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Na ogół obse rwowane działania niepożądane mają nasilenie od łagodnego do umiarkowanego.

Często ( mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 10 osób): 

• Ból głowy, senność, zaparcia, podwyższone wyniki stężenia enzymów wątrobowych, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, spłyce nie oddechu, wysokie ciśnienie krwi i nadwrażliwość na lek

Niezbyt często ( mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 100 osób) : 

• Zmęczenie, zakażenia grzybicze, splątanie, omamy, wymioty, nieprawidłowy chód, niewydolność serca i wykrzepianie krwi żylnej (zakr zepica/zakrzepy z zatorami).

Bardzo rzadko ( mogą wystąpić u nie więcej, niż u 1 na 10 000 osób ): 

• Napady padaczkowe.

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Zapalenie trzustki , zapalenie watroby i reakcje psychotyczne Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwem. U pacjentów leczonych lekiem Axura raportowano takie przypadki.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane n iewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V . Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.