Apotiapina 25 mg, 30 tabletek powlekanych

Lek ApoTiapina 25 mg, w postaci tabletek zawiera substancję zwaną kwetiapiną, która należy do grupy leków przeciwpsychotycznych.

Lek ApoTiapina może być stosowany w leczeniu takich chorób, jak:

• Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej: kiedy pacjent odczuwa głęboki smutek. Może odczuwać przygnębienie, poczucie winy, brak energii i apetytu lub mieć trudności z zasypianiem.
• Mania: pacjent może być bardzo podekscytowany, uradowany, pobudzony, rozentuzjazmowany lub nadmiernie aktywny; może też mieć niewłaściwą ocenę sytuacji, w tym przejawiać zachowania agresywne lub destrukcyjne.
• Schizofrenia: pacjent może słyszeć lub odczuwać rzeczy, które w rzeczywistości nie mają miejsca, ma sprzeczne z rzeczywistością przekonania lub jest niezwykle podejrzliwy, zalękniony, zdezorientowany, ma poczucie winy, odczuwa napięcie lub przygnębienie.

Każdatabletka powlekana 25 mg zawiera 25 mg kwetiapiny (w postaci kwetiapiny fumaranu).

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna i żółcień pomarańczowa (E110).

Każda tabletka powlekana 25 mg zawiera 7,00 mg laktozy jednowodnej i 0,003 mg żółcieni pomarańczowej (E110).

Lekarz zdecyduje o wielkości dawki początkowej. Wielkość dawki podtrzymującej (dawki dobowej) zależy od rodzaju choroby oraz indywidualnych potrzeb pacjenta, ale zazwyczaj wynosi od 150 mg do 800 mg.

• Tabletki przyjmuje się raz na dobę przed snem lub dwa razy na dobę, w zależności od choroby pacjenta.
• Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.
• Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od niego.
• Podczas stosowania tego leku nie należy pić soku grejpfrutowego, gdyż może on zaburzać jego działanie.
• Nie należy przerywać leczenia bez porozumienia z lekarzem, nawet jeśli pacjent czuje się lepiej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP 3A4 cytochromu P450, takimi jak inhibitory proteazy HIV, produkty przeciwgrzybicze z grupy pochodnych azolu, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Lek ApoTiapina zawiera laktozę jednowodną

ApoTiapina zawiera laktozę jednowodną, która jest rodzajem cukru. Jeżeli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, powinien przed zastosowaniem tego leku skontaktować się z lekarzem.

Wpływ na wyniki badań moczu na obecność leków

U pacjentów stosujących lek ApoTiapina badania moczu na obecność leków przeprowadzone niektórymi metodami mogą wykazywać obecność metadonu lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, choć pacjent ich nie stosuje. W takim przypadku zaleca się wykonanie innych, dokładnych badań.

Przed rozpoczęciem stosowania leku ApoTiapina należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeżeli:

• pacjent lub ktoś z rodziny pacjenta ma lub miał jakiekolwiek problemy z sercem, np. zaburzenia rytmu serca, osłabienie mięśnia sercowego lub zapalenie mięśnia sercowego lub jeśli pacjent przyjmuje albo przyjmował jakiekolwiek leki, które mogą wpływać na czynność serca
• pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze krwi
• pacjent przebył udar mózgu, szczególnie, jeżeli pacjent jest w podeszłym wieku
• pacjent ma problemy z wątrobą
• pacjent kiedykolwiek miał napad drgawek (padaczkę)
• pacjent ma cukrzycę lub jest zagrożony rozwojem cukrzycy. W takich sytuacjach lekarz może sprawdzać stężenie cukru we krwi pacjenta podczas leczenia lekiem ApoTiapina
• pacjent miał w przeszłości zmniejszoną liczbę krwinek białych (co mogło być lub nie spowodowane działaniem innych leków)
• pacjent jest w podeszłym wieku i występuje u niego otępienie (zaburzenia czynności mózgu). U tych pacjentów nie należy stosować leku ApoTiapina, gdyż leki z grupy, do której on należy, mogą u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nasilać ryzyko udaru, a niekiedy ryzyko zgonu.
• u pacjenta lub u kogokolwiek z jego rodziny występowała choroba zakrzepowa, ponieważ stosowanie leków z grupy, do której należy ApoTiapina, może powodować powstawanie zakrzepów.
• u pacjenta podczas prawidłowego snu nocnego występuje lub występowało krótkotrwałe zatrzymanie oddychania (zwane "bezdechem sennym") i stosuje leki, które spowalniają normalną czynność mózgu („depresanty”)
• u pacjenta występuje lub występował stan, kiedy nie może całkowicie opróżnić pęcherza (zatrzymanie moczu), ma powiększoną prostatę, niedrożność jelit lub zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Stany te są niekiedy powodowane przez leki (zwane "lekami antycholinergicznymi"), które wpływają na sposób funkcjonowania komórek nerwowych, w celu leczenia pewnych schorzeń.

Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują:

• gorączka, sztywność mięśni o znacznym nasileniu, nadmierna potliwość lub zaburzenia świadomości (tzw. „złośliwy zespół neuroleptyczny”). Może być konieczna niezwłoczna pomoc lekarska.
• mimowolne ruchy mięśni, głównie twarzy i języka
• zawroty głowy lub wyjątkowe nasilenie senności; zmiany te u pacjentów w podeszłym wieku mogą zwiększać ryzyko przypadkowego urazu (upadku)
• napady drgawek (padaczka)
• długotrwały bolesny wzwód (priapizm).

Takie działania mogą wystąpić podczas stosowania tego typu leku.

Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta wystąpi:

• gorączka, objawy grypopodobne, ból gardła lub jakiekolwiek inne zakażenie jako następstwo bardzo małej liczby białych krwinek. Może być konieczne przerwanie stosowania leku ApoTiapina i (lub) zastosowanie odpowiedniego leczenia.

• Zaparcie wraz z utrzymującym się bólem z okolic brzucha lub zaparcie, które nie ustępuje mimo zastosowanego leczenia, co może doprowadzić do ciężkiej niedrożności jelit.

Myśli samobójcze i nasilenie depresji

Jeśli pacjent ma depresję, mogą niekiedy wystąpić myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Myśli te mogą się szczególnie nasilać na początku stosowania leku, ponieważ wszystkie leki z tej grupy zaczynają działać dopiero po pewnym okresie stosowania; zwykle po około 2 tygodniach, a niekiedy czas ten może być dłuższy. Ryzyko wystąpienia u pacjenta takich myśli jest także większe, jeśli nagle przerwie on stosowanie leku. Ponadto ryzyko to nasila się, gdy pacjent jest młodą, dorosłą osobą. Dane z badań klinicznych wykazały nasilone ryzyko występowania myśli i (lub) zachowań samobójczych u młodych dorosłych w wieku poniżej 25 lat z depresją.

Jeśli u pacjenta występują myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie, powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać do najbliższego szpitala. Pomocne może być poinformowanie rodziny lub przyjaciół o występującej depresji oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Można także poprosić te osoby, aby w razie zaobserwowania u pacjenta nasilenia objawów depresji lub innych niepokojących zmian zachowania powiedziały o tym pacjentowi.

Zwiększenie masy ciała

Informowano o zwiększeniu masy ciała u pacjentów stosujących lek ApoTiapina. Pacjent sam bądź z lekarzem powinien regularnie kontrolować masę ciała.

Dzieci i młodzież:

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat nie powinny stosować leku ApoTiapina.

Lek ApoTiapina zawiera laktozę jednowodną:

ApoTiapina zawiera laktozę jednowodną, która jest rodzajem cukru. Jeżeli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, powinien przed zastosowaniem tego leku skontaktować się z lekarzem.

Wpływ na wyniki badań moczu na obecność leków:

U pacjentów stosujących lek ApoTiapina badania moczu na obecność leków przeprowadzone niektórymi metodami mogą wykazywać obecność metadonu lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, choć pacjent ich nie stosuje. W takim przypadku zaleca się wykonanie innych, dokładnych badań.

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem leku ApoTiapina należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Nie należy stosować leku ApoTiapina podczas ciąży bez porozumienia się z lekarzem prowadzącym. Leku ApoTiapina nie należy przyjmować podczas karmienia piersią.

Poniższe objawy mogą wystąpić u nowonarodzonych dzieci, których matki stosowały kwetiapinę w ostatnim trymestrze ciąży (ostatnie trzy miesiące ciąży): drżenie, sztywność mięśni i (lub) osłabienie, senność, pobudzenie, zaburzenia oddychania i trudności podczas karmienia. Jeśli u dziecka pacjentki wystąpią którekolwiek z tych objawów, może to wymagać kontaktu z lekarzem.

Ze względu na działanie kwetiapiny głównie na ośrodkowy układ nerwowy, może ona zaburzać czynności wymagające koncentracji. Z tego powodu należy doradzić pacjentom, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn do czasu ustalenia indywidualnej reakcji na kwetiapinę.

W badaniach klinicznych zgłaszano zgony po doraźnym przedawkowaniu (dawka 13,6 gramów), a po wprowadzeniu produktu do obrotu - w dawkach wynoszących zaledwie 6 gramów kwetiapiny stosowanej w monoterapii. Zgłaszano jednak również przeżywalność po doraźnym przedawkowaniu dawkami do 30 gramów. Po wprowadzeniu produktu do obrotu bardzo rzadko zgłaszano przypadki przedawkowania kwetiapiną stosowaną w monoterapii, prowadzące do zgonu lub śpiączki. Ponadto w przypadkach przedawkowania kwetiapiny stosowanej w monoterapii raportowano występowanie następujących zdarzeń niepożądanych: wydłużenie odstępu QT, napady drgawek, stan padaczkowy, rabdomioliza, depresja oddechowa, zatrzymanie moczu, stan splątania, urojenia ( delirium ) i (lub) pobudzenie. 

U pacjentów z obecną wcześniej ciężką chorobą układu krążenia może występować nasilone ryzyko skutków przedawkowania (patrz punkt 4.4 Choroby układu krążenia).

Zgłaszano objawy przedmiotowe i podmiotowe, tj. senność i uspokojenie, tachykardię i hipotonię, które na ogół były wywołane nasileniem znanego działania farmakologicznego produktu.

Postępowanie po przedawkowaniu

Brak swoistego antidotum dla kwetiapiny. W przypadku ciężkiego zatrucia należy uwzględnić możliwość zażycia kilku produktów. Zaleca się stosowanie procedur intensywnej opieki medycznej: uzyskanie i utrzymanie drożności dróg oddechowych dla zapewnienia właściwego natlenowania i wentylacji oraz monitorowanie i wspieranie czynności układu krążenia. Mimo że nie prowadzono badań dotyczących przeciwdziałania wchłanianiu produktu po przedawkowaniu, to jednak gdy podejrzewane jest ciężkie przedawkowanie, może być wskazane płukanie żołądka, najlepiej w ciągu godziny od zażycia leku. Należy również rozważyć podanie węgla aktywowanego.

W przypadkach hipotonii opornej na leczenie, występującej po przedawkowaniu kwetiapiny, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie, takie jak podanie płynów dożylnych i (lub) sympatykomimetyków. Nie należy stosować epinefryny ani dopaminy, ponieważ pobudzenie βreceptorów w połączeniu z zahamowaniem receptorów α, wywołanym przez kwetiapinę, może nasilić hipotonię.

Dopóki pacjent nie powróci do zdrowia, należy prowadzić ścisłą kontrolę lekarską oraz monitorowanie.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Nie należy stosować leku ApoTiapina, jeśli pacjent zażywa którykolwiek z następujących leków:

• Niektóre leki stosowane w zakażeniu HIV.
• Pochodne azolu (stosowane w zakażeniach grzybiczych).
• Erytromycynę lub klarytromycynę (stosowane w zakażeniach bakteryjnych).
• Nefazodon (stosowany w depresji).

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:

• Leki przeciwpadaczkowe (takie, jak fenytoina lub karbamazepina).
• Leki stosowane w nadciśnieniu tętniczym.
• Barbiturany (stosowane w bezsenności).
• Tiorydazynę (inny lek przeciwpsychotyczny).
• Leki wpływające na rytm serca, np. leki mogące powodować zaburzenia elektrolitowe (zmniejszone stężenie potasu lub magnezu), takie jak leki moczopędne (odwadniające) lub niektóre antybiotyki (stosowane w leczeniu zakażeń).
• Leki, które mogą powodować zaparcie.
• Leki (zwane "lekami antycholinergicznymi"), które wpływają na sposób funkcjonowania komórek nerwowych, stosowane w celu leczenia pewnych stanów chorobowych.Przed przerwaniem stosowania jakiegokolwiek leku pacjent powinien porozmawiać o tym z lekarzem.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli nasili się którekolwiek z działań niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane nie wymienione w ulotce należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.

Bardzo często (występują częściej niż u 1 pacjenta na 10):

• Zawroty głowy (mogą prowadzić do upadków), ból głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
• Uczucie senności (może ustępować podczas stosowania leku ApoTiapina) (może prowadzić do upadków).
• Objawy odstawienia (objawy występujące po przerwaniu stosowania leku ApoTiapina) to: trudności w zasypianiu (bezsenność), nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez co najmniej 1 do 2 tygodni.
• Zwiększenie masy ciała.
• Nieprawidłowe skurcze mięśni. Są to trudności z zapoczątkowaniem ruchu mięśni, drżenia, niepokój mięśniowy lub sztywność mięśni bez jednoczesnego odczuwania bólu.

Zmiany stężenia substancji tłuszczowych we krwi (stężenia takich lipidów, jak triglicerydy i cholesterol).

Często (występują rzadziej niż u 1 pacjenta na 10):

• Przyspieszenie czynności serca.
• Mocne bicie serca, kołatanie serca, przerwy w rytmie pracy serca.
• Zaparcie, podrażnienie żołądka (niestrawność).
• Osłabienie.
• Obrzęki rąk lub nóg.
• Zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi podczas wstawania, które może powodować zawroty głowy lub omdlenia (mogą prowadzić do upadków).
• Zwiększenie stężenia cukru we krwi.
• Niewyraźne widzenie.
• Zaburzenia snu i koszmary senne.
• Zwiększenie apetytu.
• Rozdrażnienie.
• Zaburzenia mowy i treści wypowiedzi.
• Myśli o samobójstwie i nasilenie depresji.
• Duszność.
• Wymioty (głównie u osób w podeszłym wieku).
• Gorączka.
• Zmiany stężeń hormonów tarczycy we krwi.
• Zmniejszenie we krwi liczby niektórych rodzajów krwinek.
• Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi.
• Zwiększenia stężenia hormonu zwanego prolaktyną we krwi. Może to powodować:
• powiększenie piersi zarówno u mężczyzn i kobiet oraz niespodziewany wyciek mleka z brodawek piersiowych
• brak lub nieregularne miesiączkowanie u kobiet.

Niezbyt często (występują rzadziej niż u 1 pacjenta na 100):

• Drgawki lub napady drgawek.
• Reakcje alergiczne w tym krostki (bąble), obrzęk skóry i obrzęk wokół ust.
• Nieprzyjemne objawy ze strony nóg (zespół niespokojnych nóg).
• Utrudnione połykanie.
• Niekontrolowane ruchy mięśni, głównie twarzy i języka.
• Zaburzenia seksualne.
• Cukrzyca.
• Zmiana czynności elektrycznej serca widoczna w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT).
• Wolniejsze niż normalnie bicie serca, które może występować podczas rozpoczynania leczenia i może być związane z obniżenia ciśnienia tętniczego i omdleniami.
• Utrudnione oddawanie moczu
• Omdlenia (mogą prowadzić do upadków)
• Zatkany nos
• Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych we krwi
• Zmniejszenie stężenia sodu we krwi
• Nasilenie istniejącej cukrzycy.

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 pacjenta na 1000):

• jednoczesne występowanie wysokiej temperatury ciała (gorączki), pocenia się, sztywności mięśni, nasilonej senności lub omdleń (zaburzenie określane mianem „złośliwego zespołu neuroleptycznego”)
• zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka),
• zapalenie wątroby,
• długotrwały i bolesny wzwód prącia (priapizm),
• obrzmienie piersi i nieoczekiwane wydzielanie mleka (mlekotok),
• zaburzenia cyklu miesiączkowego,
• powstawanie zakrzepów w żyłach, szczególnie nóg (objawy to obrzmienie, ból i zaczerwienienie nóg); fragment zakrzepu może przemieścić się ze strumieniem krwi do płuc powodując ból w klatce piersiowej i utrudnienie oddychania; jeżeli pacjent zauważy którekolwiek z wymienionych objawów, powinien niezwłocznie udać się do lekarza lub szpitala,
• chodzenie, mówienie, jedzenie lub wykonywanie innych czynności przez sen,
• zmniejszenie temperatury ciała (hipotermia),
• zapalenie trzustki,
• stan (określany jako „zespół metaboliczny”) w którym jednocześnie występują 3 lub więcej następujących objawów: zwiększona ilość tłuszczu brzusznego, zmniejszenie „dobrego cholesterolu” (HDL-C), zwiększenie zawartości pewnych substancji tłuszczowych we krwi (triglicerydów), wysokie ciśnienie tętnicze oraz zwiększenie stężenia cukru we krwi,
• jednoczesne występowanie gorączki, objawów grypopodobnych, bólu gardła, lub obecność jakiegokolwiek innego zakażenia z bardzo małą liczbą krwinek białych we krwi (stan określany jako agranulocytoza),
• niedrożność jelit,
• zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej we krwi (substancja pochodząca z mięśni).

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 pacjenta na 10 000):

• ciężka wysypka, pęcherze lub czerwone plamy na skórze,
• ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) objawiające się trudnościami w oddychaniu lub wstrząsem,
• szybko pojawiający się obrzęk skóry, zazwyczaj dookoła oczu, ust i gardła (obrzęk naczynioruchowy),
• ciężkie zaburzenie z powstawaniem pęcherzy na skórze, ustach, oczach i narządach płciowych (zespół Stevensa-Johnsona),
• nieadekwatne wydzielanie hormonu, który reguluje objętość wydalanego moczu,
• rozpad włókien mięśni i ból mięśni (rabdomioliza).

Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych)

• wysypka skórna z powstawaniem nieregularnych czerwonych plam (rumień wielopostaciowy)
• ciężka, nagła reakcja alergiczna z objawami takimi jak gorączka i powstawanie pęcherzy na skórze i złuszczanie skóry (toksyczna martwica rozpływna naskórka)
• objawy odstawienia mogą wystąpić u noworodków matek, które przyjmowały lek ApoTiapina podczas ciąży.

Leki z grupy, do której należy również ApoTiapina mogą powodować zaburzenia rytmu serca, co może być niebezpieczne, a w ciężkich przypadkach może prowadzić do zgonu.

Niektóre działania niepożądane można stwierdzić wyłącznie po zbadaniu krwi w laboratorium. Należą do nich zmiany zawartości niektórych substancji tłuszczowych (triglicerydów i cholesterolu całkowitego) lub cukru we krwi, zmiany stężeń hormonów tarczycy we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi, zmniejszenie liczby niektórych rodzajów krwinek, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych we krwi, zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej we krwi (substancja pochodząca z mięśni), zmniejszenie zawartości sodu we krwi oraz zwiększenie stężenia we krwi jednego z hormonów - prolaktyny. Zwiększenie stężenia tego hormonu może prowadzić do:

• nabrzmienia piersi zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, oraz nieoczekiwanego wycieku mleka z brodawek piersiowych
• braku lub nieregularnego miesiączkowania u kobiet.

Lekarz może zalecić okresowe wykonanie badań kontrolnych.

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży

U dzieci i młodzieży mogą wystąpić takie same działania niepożądane, jak u dorosłych.

Poniżej wymienione działanie niepożądane obserwowano częściej lub wyłącznie u dzieci i młodzieży:

Bardzo często (występują częściej niż u 1 pacjenta na 10):

• Zwiększenie we krwi stężenia hormonu zwanego prolaktyną. Zwiększenie stężenia prolaktyny może rzadko powodować:
  • U chłopców i dziewcząt – powiększenie piersi i wyciek mleka z brodawek piersiowych.
  • U dziewcząt – zanik miesiączki lub nieregularne cykle miesiączkowe.
• zwiększenie łaknienia,
• wymioty,
• nieprawidłowe skurcze mięśni, w tym trudności w rozpoczęciu zamierzonego ruchu, drżenia, niepokój lub sztywności mięśni bez jednoczesnego uczucia bólu,
• zwiększenie ciśnienia krwi.

Często (występują rzadziej niż u 1 pacjenta na 10):

• uczucie osłabienia, omdlenie (może prowadzić do upadków)
• zatkany nos
• uczucie rozdrażnienia.