Sindronat, 400 mg, 100 kapsułek twardych

Lek Sindronat 400 mg należy do grupy leków zwanych bisfosfonianami, które zmniejszają ubytek wapnia z kości. Substancją czynną leku Sindronat jest disodu klodronian.

Leczenie hiperkalcemii w chorobach nowotworowych.

Leczenie osteolizy spowodowanej chorobą nowotworową.

Kapsułka zawiera 400 mg klodronianu sodu (Dinatrii clodronas) w postaci czterowodnego klodronianu sodowego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Klodronian jest wydalany głównie przez nerki, dlatego w czasie leczenia klodronianem należy zapewnić właściwą podaż płynów.

Stosowanie u dzieci

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania produktu leczniczego w tej grupie pacjentów. W badaniach klinicznych brali udział pacjenci powyżej 65 lat i nie odnotowano u nich zwiększonej częstości występowania działań niepożądanych lub ich nasilenia.

Sposób podawania

Kapsułki produktu leczniczego SINDRONAT należy połykać w całości.

Zalecana dawka jednorazowa wynosi 1600 mg na dobę. W przypadku stosowania większych dawek, część dawki większą niż 1600 mg należy przyjąć oddzielnie (druga dawka), tak jak podano poniżej. Jednorazową dawkę dobową oraz pierwszą dawkę (w przypadku dawki podzielonej) należy przyjąć na czczo, popijając szklanką wody. Nie należy nic jeść ani pić (oprócz zwykłej wody), jak również nie należy przyjmować innych leków doustnych przez godzinę po przyjęciu produktu leczniczego.

W przypadku stosowania produktu leczniczego w dawkach podzielonych – dwa razy na dobę, pierwszą dawkę należy przyjąć według zaleceń podanych powyżej. Drugą dawkę należy przyjąć pomiędzy posiłkami, co najmniej dwie godziny przed jedzeniem, piciem (oprócz zwykłej wody) oraz zażywaniem innych leków doustnych.

Nie należy przyjmować klodronianu z mlekiem, posiłkami i lekami zawierającymi wapń lub inne kationy dwuwartościowe, gdyż zaburzają one wchłanianie klodronianu.

Dawkowanie u dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek:

♦ Leczenie hiperkalcemii w chorobie nowotworowej.

Najwyższa dawka początkowa w leczeniu doustnym wynosi 2400 mg lub 3200 mg na dobę i w zależności od indywidualnej reakcji na leczenie dawkę można stopniowo zmniejszyć do 1600 mg na dobę, po osiągnięciu prawidłowego stężenia wapnia.

♦ Leczenie osteolizy spowodowanej chorobą nowotworową.

W leczeniu doustnym zwiększonej resorpcji kostnej bez hiperkalcemii, dawkowanie ustala się indywidualnie.

Zalecana dawka początkowa wynosi 1600 mg na dobę. W razie klinicznej konieczności, dawkę można zwiększyć, ale nie zaleca się stosowania dawki większej niż 3200 mg na dobę.

Pacjenci z niewydolnością nerek:

Klodronian jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego też, SINDRONAT należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek; nie należy stosować długotrwale dawki większej niż 1600 mg na dobę.

Zalecane jest następujące zmniejszenie dawkowania:

* Brak dostępnych danych farmakokinetycznych dla doustnego podawania klodronianiu u pacjentów z niewydolnością nerek i klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min. W takich sytuacjach należy unikać stosowania produktu leczniczego, z wyjątkiem krótkotrwałego podawania w przypadku występowania niewydolności nerek w postaci wyłącznie funkcjonalnej spowodowanej podwyższonym stężeniem wapnia.

Nie należy stosować leku Sindronat u dzieci, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku w tej grupie wiekowej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Współistniejące leczenie innymi bisfosfonianami.

Krańcowa niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min). Nie należy stosować u dzieci, kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Podczas stosowania klodronianu należy przyjmować odpowiednią ilość płynów. Jest to szczególnie istotne, jeśli klodronian jest stosowany dożylnie oraz u pacjentów z hiperkalcemią lub niewydolnością nerek.

Przed rozpoczęciem leczenia oraz podczas leczenia należy monitorować czynność nerek z oznaczeniem kreatyniny, wapnia i fosforanów w surowicy.

W badaniach klinicznych występowały bezobjawowe, odwracalne zwiększenia aktywności transaminaz bez zmian w innych badaniach czynności wątroby. Zaleca się monitorowanie aktywności transaminaz w surowicy (patrz także punkt 4.8).

Należy zachować ostrożność, stosując klodronian u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2).

Wśród pacjentów z rozpoznanym rakiem, leczonych według schematu złożonego z podawanych jednocześnie doustnych i dożylnych bisfosfonianów, zgłaszano przypadki martwicy kości żuchwy, zwykle związanej z ekstrakcją zęba lub miejscowym zakażeniem (włącznie z zapaleniem kości i szpiku kostnego). Wielu z tych pacjentów otrzymywało również leczenie chemioterapeutyczne i kortykosteroidy.

Przed wdrożeniem leczenia bisfosfonianami u chorych ze współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy rozważyć wykonanie profilaktycznych zabiegów dentystycznych, a w trakcie terapii z użyciem bisfosfonianów należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych.

Wykonywanie chirurgicznych zabiegów stomatologicznych u pacjentów z martwicą kości żuchwy powstałą w trakcie terapii bisfosfonianami, może prowadzić do zaostrzenia tej jednostki chorobowej. Nie wiadomo, czy odstawienie bisfosfonianów zmniejsza ryzyko martwicy kości żuchwy u pacjentów wymagających wykonania zabiegów dentystycznych.

Ocena kliniczna dokonana przez lekarza powinna być podstawą do ustalenia planu leczenia u każdego pacjenta w oparciu o indywidualną ocenę korzyści/ryzyka.

Nietypowe złamania kości udowej

Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.

Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Płodność:

W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, klodronian nie powodował uszkodzenia płodu, ale wysokie dawki powodowały zmniejszenie płodności u osobników płci męskiej.

Brak danych klinicznych dotyczących wpływu klodronianu na płodność u ludzi. Stosowanie klodronianu podczas ciąży i karmienia piersią, patrz poniżej.

Ciąża: Chociaż badania prowadzone u zwierząt potwierdziły, że klodronian przenika przez barierę łożyskową nadal nie wiadomo, czy produkt leczniczy przenika do krążenia płodowego u ludzi. Co więcej nie wiadomo również, czy klodronian może powodować uszkodzenie płodu i czy wpływa na płodność u ludzi. Istnieją jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania klodronianu u kobiet w ciąży. Nie zaleca się stosowania klodronianu u kobiet w ciąży i kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy klodronian jest wydzielany do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt karmionych piersią. Podczas leczenia klodronianem należy przerwać karmienie piersią.

Nie jest znany wpływ klodronianu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Hipokalcemia może wystąpić po 2 lub 3 dniach od przedawkowania.

• Leczenie

Należy zastosować leczenie objawowe. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjenta oraz kontrolować czynność nerek i stężenie wapnia we krwi.

Jednoczesne stosowanie klodronianu z innymi bisfosfonianami jest przeciwwskazane.

Istnieją doniesienia o szkodliwym wpływie na nerki podczas jednoczesnego stosowania klodronianu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), najczęściej diklofenaku.

Szczególną ostrożność należy zachować podczas równoczesnego stosowania klodronianu i antybiotyków z grupy aminoglikozydów, ponieważ zwiększa to ryzyko powstania hipokalcemii.

Odnotowano zwiększenie stężenia fosforanu estramustyny w osoczu maksymalnie o 80% podczas jednoczesnego przyjmowania klodronianu z fosforanem estramustyny.

Klodronian źle rozpuszcza się w obecności jonów dwuwartościowych. Nie należy przyjmować produktu leczniczego równocześnie z pokarmami lub lekami zawierającymi jony dwuwartościowe

(np. leki zobojętniające kwas żołądkowy lub preparaty żelaza).

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym jest biegunka, zwykle o niewielkim nasileniu, występująca zazwyczaj po zastosowaniu dużych dawek produktu leczniczego.

Wymienione działania niepożądane mogą wystąpić zarówno podczas leczenia doustnego jak i dożylnego, jedynie częstość działań niepożądanych może się różnić.

* u pacjentów z chorobą przerzutową, może również wynikać z przerzutów do wątroby i kości ** zwykle łagodnie

Do opisania każdego działania i jego objawów oraz towarzyszących chorób użyto odpowiedniej nomenklatury, zgodnie ze słownikiem terminologii medycznej MedDRA (Medical Dictionary for Regulatory Activities).

Działania niepożądane, które opisano po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu

• Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

Zaburzenia parametrów oddechowych u pacjentów z astmą aspirynową, reakcje nadwrażliwości przebiegające jako zaburzenia oddychania.

• Zaburzenie nerek i dróg moczowych:

Zaburzenie czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu i białkomocz). Zgłaszano pojedyncze przypadki niewydolności nerek prowadzące do zgonu, zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, najczęściej diklofenaku.

• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

Zgłaszano pojedyncze przypadki martwicy kości żuchwy, głównie u pacjentów wcześniej leczonych aminobisfosfonianami, takimi jak zoledronian i pamidronian (patrz punkt. 4.4.). U pacjentów przyjmujących klodronian występowały silne bóle kości, stawów i (lub) mięśni. Zgłoszenia te nie były częste, a w badaniach randomizowanych, kontrolowanych placebo bez widocznych znacznych różnic miedzy pacjentami, którym podawano placebo a pacjentami leczonymi klodronianem. Różnorodne objawy ujawniały się od kilku dni do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia klodronianem.

W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do klasy bisfosfonianów).