Rudotel 10 mg, 20 tabletek

Substancją czynną leku Rudotel 10 mg jest medazepam. Medazepam jest substancją psychotropową z grupy 1,4-benzodiazepin o silnych właściwościach
łagodzenia napięcia emocjonalnego, pobudzenia i lęku oraz o działaniu uspokajającym i nasennym. Ponadto medazepam w większych dawkach zmniejsza napięcie mięśni oraz działa przeciwdrgawkowo.

Po podaniu doustnym medazepam jest szybko wchłaniany. Maksymalne stężenie leku w osoczu krwi występuje po 1 – 2 godzinach.

• Leczenie objawowe ostrych i przewlekłych stanów lękowych.

Uwaga:

Nie wszystkie stany lękowe, napięcia emocjonalnego i pobudzenia wymagają stosowania leku. Często są one objawem chorób psychicznych, a w takich przypadkach należy stosować inne środki lub leczenie choroby podstawowej.

Substancją czynną leku jest medazepam.

Pozostałeskładniki to: skrobia ziemniaczana, żelatyna, talk, stearynian magnezu, laktoza jednowodna, żółcień pomarańczowa (E 110).

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie leku zależy od indywidualnej reakcji na lek, wieku pacjenta, jego płci oraz rodzaju i nasilenia choroby. Obowiązuje zasada, że należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę a leczenie powinno trwać jak najkrócej.

Dawka dobowa leku wynosi na ogół 1 do 3 tabletek (10 do 30 mg medazepamu) podawana w 2 - 3 dawkach podzielonych lub jeden raz na dobę, wieczorem. Jeżeli dawka 30 mg na dobę nie powodujepożądanego wyniku leczenia, lekarz może zalecić stosowanie preparatu w dawce do 6 tabletek na dobę.

Tabletki należy przyjmować w całości (bez rozgryzania), z wystarczającą ilością płynu.

W leczeniu stanów napięcia emocjonalnego, pobudzenia i niepokoju najlepiej preparat stosować wieczorem. Lek należy w takich przypadkach przyjmować około pół godziny przed położeniem się spać i nie bezpośrednio po posiłku, ponieważ wówczas może dojść do opóźnionego wystąpienia działania i w zależności od długości trwania snu - do wystąpienia następnego dnia rano objawów zmęczenia i trudności w koncentracji.

O czasie trwania kuracji decyduje lekarz na podstawie rodzaju i nasilenia choroby.

W leczeniu ostrych stanów napięcia emocjonalnego, pobudzenia lub lęku preparat należy stosować w pojedynczych dawkach lub kilka dni.

W leczeniu przewlekłych stanów napięcia emocjonalnego, pobudzenia lub lęku czas trwania kuracji zależy od przebiegu choroby. Po dwóch tygodniach stosowania codziennie, lekarz powinien stopniowo zmniejszać dawkę w celu stwierdzenia, czy dalsze stosowanie leku jest konieczne. Kuracja nie może trwać dłużej niż 4 tygodnie.

Po dłuższym stosowaniu (powyżej jednego tygodnia) w razie odstawiania leku, należy dawkę zmniejszać stopniowo. Należy przy tym liczyć się z możliwością wystąpienia objawów odstawiennych.

Kiedy nie stosować leku Rudotel

• nadwrażliwość na medazepam, inne benzodiazepiny lub którykolwiek składnik preparatu

• uzależnienie od alkoholu, leków lub narkotyków

• nużliwość mięśni (miastenia)

• ostre zatrucie alkoholem, środkiem nasennym lub przeciwbólowym albo preparatem stosowanym w leczeniu chorób psychicznych (leki neuroleptyczne, przeciwdepresyjne, lit)

• zaburzenia koordynacji grup mięśniowych (ataksje pochodzenia rdzeniowego lub móżdżkowego)

• nagłe zwiększenie ciśnienia śródgałkowego oka (jaskra z zamkniętym kątem przesączania)

• ciężkie uszkodzenie wątroby, np. w związku z żółtaczką cholestatyczną

• zaburzenia oddychania podczas snu (zespół bezdechu sennego)

Lek ten zawiera pochodną benzodiazepiny.

Benzodiazepiny są środkami przeznaczonymi do leczenia stanów chorobowych, przebiegających z objawami lęku, napięcia i pobudzenia.

Po stosowaniu pochodnych benzodiazepiny zachodzi niebezpieczeństwo rozwinięcia się uzależnienia psychicznego i fizycznego. Aby zmniejszyć ryzyko uzależnienia, zaleca się przestrzeganie następujących wskazówek:

• Benzodiazepiny wolno stosować tylko na zalecenie lekarza.

• Należy unikać ciągłego długotrwałego stosowania leku, ponieważ może ono prowadzić do lekozależności. Najpóźniej po 2 tygodniach stosowania leku lekarz powinien zdecydować, czy leczenie należy prowadzić dalej. W przypadku stosowania leku bez zalecenia lekarza, zmniejsza się szansa uzyskania skutecznej pomocy.

• W żadnym wypadku nie należy zwiększać przepisanej przez lekarza dawki, także wtedy gdy działanie leku ulega osłabieniu (co może być pierwszym objawem rozwinięcia się uzależnienia). Samowolne zwiększenie dawki może utrudniać zamierzone leczenie.

• Odstawienie leku po jego długotrwałym przyjmowaniu może powodować – często z kilkudniowym opóźnieniem - wystąpienie niepokoju, stanów lękowych i bezsenności. Objawy te mijają zwykle po kilku dniach lub tygodniach.

• W przypadku aktualnego względnie wcześniejszego uzależnienia od alkoholu, leków lub narkotyków, nie wolno stosować benzodiazepin (z wyjątkiem rzadkich, rozpatrzonych przez lekarza sytuacji). O sytuacji takiej należy poinformować lekarza.

• Nigdy nie należy stosować leków zawierających benzodiazepiny bez konsultacji z lekarzem oraz nie przekazywać ich ani polecać innym osobom.

Zaleca się szczególną ostrożność w razie stosowania preparatu u osób w wieku podeszłym lub w złym stanie ogólnym oraz u pacjentów ze schorzeniami organicznymi mózgu, zaburzeniami czynności układu krążenia lub układu oddechowego (niewydolność oddechowa w przebiegu przewlekłej obturacyjnej
choroby płuc) oraz z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby.

Niepamięć

Pochodne benzodiazepiny mogą wywoływać amnezję następczą. Objawy amnezji następczej występują najczęściej kilka godzin po zażyciu leku. W takim przypadku należy zapewnić choremu 7 do 8 godzin nieprzerwanego snu.

Reakcje psychiczne i paradoksalne

W czasie stosowania benzodiazepin mogą wystąpić następujące reakcje psychiczne i paradoksalne:

niepokój (zwłaszcza ruchowy), rozdrażnienie, zwiększenie agresywności, majaczenia i koszmary nocne, napady wściekłości, halucynacje, psychoza, niestosowne zachowanie oraz inne działania niepożądane.

W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych objawów należy przerwać stosowanie leku.

Prawdopodobieństwo wystąpienia powyższych działań niepożądanych jest większe u dzieci oraz osób w wieku podeszłym.

Zwiększone ryzyko samobójstw i zachowań samobójczych

Nie zaleca się stosowania u pacjentów z pierwotnymi objawami depresji w postaci spowolnienia psychoruchowego, z depresją dwubiegunową i u pacjentów z objawami psychotycznymi.

Nie zaleca się również stosowania pochodnych benzodiazepiny u pacjentów z cięższymi postaciami depresji z myślami samobójczymi. Zwłaszcza w początkowej fazie leczenia, z powodu zwiększonego ryzyka samobójstwa, konieczne jest, aby pacjent z objawami depresji przebywał pod ścisłą kontrolą
lekarską.

Ryzyko uzależnienia

Preparat może wywoływać uzależnienie. Ryzyko takie występuje po stosowaniu leku codziennie przez kilka tygodni. Dotyczy to nie tylko nieprawidłowego przyjmowania szczególnie dużych dawek, lecz także stosowania dawek leczniczych.

Stosowanie pochodnych benzodiazepiny w okresie ciąży może mieć szkodliwy wpływ na płód. Nie zaleca się stosowania produktu Rudotel w okresie ciąży i karmienia piersią. Jeśli pacjentka zajdzie w czasie leczenia w ciążę lub ją podejrzewa, powinna się natychmiast skontaktować z lekarzem.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie u matki jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane.

Po długotrwałym stosowaniu preparatu podczas ciąży może dojść do wystąpienia uzależnienia i objawów odstawiennych u noworodka.

Podanie większych dawek leku przed lub w czasie porodu może spowodować u noworodka obniżenie temperatury ciała, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia oddychania i trudności w przyjmowaniu płynów.

W okresie karmienia piersią nie należy przyjmować preparatu Rudotel, ponieważ medazepam i jego metabolity przenikają do mleka kobiecego. W przypadku, gdy stosowanie leku jest konieczne, należy przerwać karmienie piersią.

Medazepam stosowany w dawkach terapeutycznych może zaburzać szybkość reagowania na bodźce w takim stopniu, że następuje znaczne pogorszenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługi maszyn i wykonywania innych niebezpiecznych czynności. Z tego względu, zwłaszcza w ciągu pierwszych dni stosowania leku należy bezwzględnie zaniechać prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługi maszyn i innych niebezpiecznych czynności. W każdym indywidualnym przypadku lekarz prowadzący powinien podjąć decyzję o dopuszczeniu do wykonywania tych czynności z uwzględnieniem indywidualnej reakcji i stosowanej dawki.

W przypadku przedawkowania należy zgłosić się do lekarza. Niezależnie od tego należy spróbować wywołać wymioty w celu opróżnienia żołądka.

Objawy przedawkowania występują z większym nasileniem po spożyciu alkoholu lub innych środków o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy.

Do objawów niewielkiego przedawkowania należą m.in. oszołomienie, senność, trudności w chodzeniu (ataksja), niewyraźna mowa (dyzartria), obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, osłabienie mięśni. W razie wystąpienia takich objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który określi nasilenie zatrucia i
sposób jego leczenia.

W przypadku ciężkiego zatrucia może dojść do ośrodkowego zaburzenia czynności układu sercowonaczyniowego i oddechowego (zasinienie skóry i błon śluzowych, utrata przytomności aż do zatrzymania oddychania, zatrzymanie akcji serca). W takich przypadkach konieczna jest intensywna terapia!

W okresie ustępowania objawów może wystąpić stan silnego pobudzenia.

W celu zniesienia hamującego wpływu benzodiazepin na ośrodkowy układu nerwowy można zastosować flumazenil – lek z grupy antagonistów benzodiazepin.

Po jednoczesnym stosowaniu preparatu Rudotel z lekami działającymi na układ nerwowy (np. lekami stosowanymi w psychiatrii, lekami nasennymi, częściowo także z lekami przeciwbólowymi, lekami znieczulającymi lub lekami przeciwhistaminowymi (stosowanymi np. w leczeniu alergii lub  przeziębienia) może dojść do wzajemnego nasilania działania leków.

Może wystąpić nasilenie działania leków zmniejszających napięcie mięśni.

Po jednoczesnym przyjmowaniu cymetydyny lub omeprazolu (stosowanych w leczeniu wrzodów żołądka) lub disulfiramu (leku przeznaczonego do kuracji odwykowej w alkoholizmie) działanie preparatu Rudotel może być silniejsze i bardziej długotrwałe.

U osób palących może dojść do przyśpieszenia wydalania medazepamu.

Teofilina (stosowana np. w leczeniu astmy) znosi działanie uspokajające małych dawek medazepamu.

Rudotel może hamować działanie lewodopy (leku stosowanego w chorobie Parkinsona).

W rzadkich przypadkach medazepam może hamować metabolizm fenytoiny (leku stosowanego w leczeniu padaczki) i nasilać jej działanie. Fenobarbital i fenytoina (leki przeciwdrgawkowe) mogą przyśpieszać metabolizm medazepamu.

Nie można przewidzieć rodzaju i nasilenia interakcji w przypadku jednoczesnego długotrwałego stosowania innych leków, np. leków przeciw nadciśnieniu tętniczemu o działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, beta-adrenolityków, leków przeciwcukrzycowych i glikozydów nasercowych. Dlatego zaleca się szczególną ostrożność w razie jednoczesnego stosowania tych leków i medazepamu, zwłaszcza w początkowym okresie jego przyjmowania.

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

Ze względu na to, że medazepam jest wolno usuwany z organizmu należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia interakcji nawet po zakończeniu jego przyjmowania.

Podczas stosowaniu medazepamu nie wolno przyjmować alkoholu, ponieważ może on w nieprzewidywalny sposób zmieniać i nasilać działanie medazepamu.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane medazepamu podano poniżej z częstotliwością występowania, jeżeli była ona dostępna.

Częstotliwość działań niepożądanych określa się następująco:

Bardzo często (występujące częściej niż u 1 na 10 osób)

Często (występujące częściej niż u 1 do 10 na 100 osób)

Niezbyt często (występujące częściej niż u 1 do 10 na 1000 osób)

Rzadko (występujące częściej niż u 1 do 10 na 10 000 osób)

Bardzo rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 osób), w tym pojedyncze przypadki.

Często: senność, uczucie pustki w głowie, zawroty głowy, uczucie zmęczenia

Niezbyt często: ból głowy, depresja, drżenie, zmiana masy ciała, zaburzenia pamięci, niepamięć, zaburzenia koncentracji uwagi, dezorientacja, zaburzenia koordynacji, objawy wegetatywne (ból, zaburzenia snu, zaburzenia łaknienia, zaburzenia seksualne).

Rzadko: reakcje paradoksalne, takie jak drażliwość, pobudzenie, gniew, zachowania agresywne lub wrogie, zwiększone pobudzenie psychoruchowe, nerwowość, lęk, bezsenność, omamy, skłonność do samobójstwa, skurcze mięśni. W przypadku wystąpienia reakcji paradoksalnych należy przerwać stosowanie leku (w porozumieniu z lekarzem).

W wielu przypadkach pacjenci wykazujący wymienione objawy przyjmowali też inne leki o działaniu ośrodkowym i(lub) występowały u nich zaburzenia psychiczne. W jednym przypadku wysunięto hipotezę, iż pacjenci z zaburzeniami osobowości typu „borderline”, zachowaniami agresywnymi w wywiadzie, nadużywaniem alkoholu lub leków, pacjenci cierpiący na zespół stresu pourazowego są najprawdopodobniej narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia powyższych działań niepożądanych.

Rzadko:

• zmniejszenie częstości akcji serca poniżej 50 razy na minutę (bradykardia), niedociśnienie

• zmiany w obrazie krwi (niedobór krwinek białych – granulocytów obojętnochłonnych)

• zaburzenia widzenia (podwójne widzenie, oczopląs, nieostre widzenie), podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe

• ból w klatce piersiowej, zahamowanie czynność ośrodka oddechowego (szczególnie u pacjentów ze zwężeniem dróg oddechowych oraz u pacjentów z uszkodzeniem mózgu), skurcz głośni.

Należy pamiętać o ryzyku tego działania niepożądanego w razie jednoczesnego stosowania medazepamu z innymi lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy

• zaburzenia czynności żołądka i jelit, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, biegunka, suchość jamy ustnej

• nietrzymanie lub zatrzymanie moczu.

• skórne reakcje alergiczne (świąd, zaczerwienienie skóry, wysypka)

• zwiększone stężenie hormonu prolaktyny we krwi (hiperprolaktynemia).

• zwiększenie apetytu, jadłowstręt

• reakcje alergiczne, reakcja alergiczna typu natychmiastowego (anafilaksja)

• zaburzenia czynności wątroby, zastój żółci (cholestaza), żółtaczka.

• zaburzenia czynności płciowych, obniżenie libido, zaburzenia miesiączkowania i owulacji, przerost gruczołów piersiowych u mężczyzn (ginekomastia), bóle piersi.

Bardzo rzadko: mimowolne skręcanie i wyginanie różnych części ciała (dystonia), zaburzenia koordynacji ruchowej ciała (ataksja), osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia motoryki, padaczka, zaburzenia mowy, objawy paranoi, depersonalizacja, zbyt silne działanie uspokajające podczas dnia.

U pacjentów z występującą wcześniej depresją może dojść do jej nasilenia.

Po dłuższym lub wielokrotnym stosowaniu preparatu jego działanie może być słabsze.

Podczas stosowania leku Rudotel codziennie przez kilka tygodni występuje ryzyko rozwoju uzależnienia. Dotyczy to nie tylko nieprawidłowego przyjmowania zbyt dużych dawek, lecz także stosowania dawek leczniczych.

Opisywano przypadki nadużywania benzodiazepin.

Ze względu na działanie preparatu polegające na rozluźnianiu mięśni, może wystąpić, szczególnie u osób w wieku podeszłym, ryzyko upadku.

Po dłuższym lub wielokrotnym stosowaniu preparatu jego działanie może być słabsze.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.