Memabix, 10 mg/mL, roztwór doustny, 100 ml

Memabix 10 mg/ml należy do grupy leków przeciw otępieniu. Utrata pamięci w chorobie Alzheimera spowodowana jest zaburzeniami przekazywania impulsów nerwowych, przenoszących informacje w mózgu. W mózgu występują tzw. receptory kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA), które biorą udział w przekazywaniu sygnałów nerwowych istotnych dla procesu uczenia się oraz dla procesów zapamiętywania. Memabix należy do grupy leków określanych mianem antagonistów receptorów NMDA. Memabix poprzez wpływ wywierany na receptory NMDA, poprawia przekazywanie impulsów nerwowych i pamięć.

• Memabix jest stosowany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do dużego.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawkowanie 0,5 ml roztworu zawiera 5 mg chlorowodorku memantyny.

Zalecana dawka leku Memabix dla dorosłych i osób w podeszłym wieku to 2 ml, co odpowiada 20 mg raz na dobę. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, dawkowanie leku należy zwiększać stopniowo, według następującego schematu:

1. tydzień 0,5 ml

2. tydzień 1 ml

3. tydzień 1,5 ml

4. tydzień i kolejne 2 ml

Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 0,5 ml (1 x 5 mg) raz na dobę przez pierwszy tydzień leczenia. W drugim tygodniu dawkę zwiększa się do 1 ml na dobę (1 x 10 mg), a w trzecim tygodniu leczenia podaje się 1,5 ml (1 x 15 mg) raz na dobę. Począwszy od czwartego tygodnia zalecaną dawką są 2 ml raz na dobę (1 x 20 mg). Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, odpowiednie dawkowanie leku ustala lekarz prowadzący. W takim przypadku konieczne jest stałe monitorowanie czynności nerek, w określonych odstępach czasu, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Sposób podawania Memabix należy przyjmować doustnie, raz na dobę. Aby leczenie było skuteczne, lek należy przyjmować regularnie codziennie o tej samej porze każdego dnia. Roztwór powinno się przyjmować z niewielką ilością wody. Roztwór można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Dokładna instrukcja przygotowania i stosowania leku - patrz koniec tej ulotki.

Czas trwania leczenia

Leczenie lekiem Memabix należy kontynuować tak długo dopóki będzie ono przynosiło pozytywne efekty. Lekarz prowadzący powinien regularnie oceniać przebieg leczenia.

Nie stosować leku Memabix: 

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrazliwość) na memantynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Memabix zawiera sorbitol

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem tego leku.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Memabix należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli u pacjenta występowały w przeszłości napady padaczkowe; 

• jeśli pacjent przebył w ostatnim czasie zawał mięśnia sercowego (atak serca), lub choruje na zastoinową niewydolność serca lub na niekontrolowane nadciśnienie tętnicze (wysokie ciśnienie krwi). 

W powyższych sytuacjach leczenie lekiem Memabix powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza prowadzącego, który regularnie powinien oceniać efekty prowadzonej terapii. Podczas podawania memantyny pacjentom z zaburzeniem czynności nerek (problemy z nerkami), lekarz prowadzący powinien dokładnie kontrolować czynność nerek i jeśli to konieczne odpowiednio dostosowywać dawkowanie leku.

Należy unikać jednoczesnego stosowania takich leków jak amantadyna (do leczenia choroby Parkinsona), ketamina (substancja stosowana zazwyczaj jako środek znieczulający), dekstrometorfan (stosowany zazwyczaj do leczenia kaszlu), a także innych leków z grupy antagonistów NMDA.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Nie zaleca się podawania memantyny kobietom w ciąży. 

Kobiety przyjmujące Memabix nie powinny karmić piersią.

Lekarz powinien poinformować pacjenta, czy choroba pozwala mu na bezpieczne prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.

Memabix może dodatkowo wpływać na szybkość reakcji, w wyniku czego prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn mogą być przeciwwskazane.

Na ogół przyjęcie zbyt dużej dawki leku Memabix nie powoduje zagrożenia dla zdrowia. 

W przypadku znacznego przedawkowania leku Memabix, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub innym lekarzem, gdyż może zaistnieć konieczność wdrożenia odpowiedniego postępowania medycznego.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. W szczególności stosowanie leku Memabix może powodować zmiany w działaniu oraz powodować konieczność modyfikacji dawkowania przez lekarza prowadzącego, następujących leków: 

• amantadyny, ketaminy, dekstrometorfanu; 

• dantrolenu, baklofenu; 

• cymetydyny, ranitydyny, prokainamidu, chinidyny, chininy, nikotyny; 

• hydrochlorotiazydu (oraz wszystkich leków złożonych zawierających hydrochlorotiazyd); 

• leków przeciwcholinergicznych (substancji stosowanych zwykle w leczeniu zaburzeń ruchowych lub skurczów jelit); 

• leków przeciwdrgawkowych (substancji stosowanych w zapobieganiu i przerywaniu napadów drgawkowych); 

• barbituranów (substancji stosowanych głównie jako leki nasenne); 

• agonistów dopaminergicznych (substancji takich jak L-dopa, bromokryptyna); 

• neuroleptyków (substancji stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych); 

• doustnych leków przeciwzakrzepowych.

W przypadku przyjęcia do szpitala, należy poinformować lekarza, że pacjent przyjmuje Memabix.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Na ogół obserwowane działania niepożądane mają nasilenie od małego do umiarkowanego.

Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów): 

• ból głowy, senność, zaparcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, spłycenie oddechu, wysokie ciśnienie krwi i nadwrażliwość na lek.

Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 pacjentów): 

• uczucie zmęczenia, zakażenia grzybicze, splątanie, omamy, wymioty, nieprawidłowy chód, niewydolność serca i powstawanie zakrzepów krwi żylnej (zakrzepica/choroba zakrzepowo - zatorowa).

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów): 

• drgawki.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych); 

• zapalenie trzustki, zapalenie wątroby i reakcje psychotyczne.

• Choroba Alzheimera wiąże się z depresją, myślami samobójczymi i samobójstwem.

U pacjentów leczonych memantyną zgłaszano takie przypadki.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do: Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu}e-mail: adr@urpl.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.