Lexotan 3 mg, 30 tabletek (import równoległy)

Produkt pochodzi z importu równoległego. Dowiedz się więcej o imporcie równoległym.

Lek Lexotan 3 mg zawiera bromazepam, który jest lekiem przeciwlękowym, należącym do grupy benzodiazepin.

Lexotan jest wskazany w wymagających leczenia farmakologicznego:

• zaburzeniach lękowych uogólnionych

• dysfunkcjach autonomicznych występujących pod postacią somatyczną m.in. z objawami skórnymi, ze strony układu pokarmowego, układu krążenia, układu moczowo-płciowego

• stanach lękowych występujących w przebiegu przewlekłych chorób organicznych ośrodkowego układu nerwowego

• zaburzeniach stresowych pourazowych, z objawami lęku

• zaburzeniach adaptacyjnych.

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się lekarzem. W każdym przypadku Lexotan powinien być stosowany pod nadzorem lekarza.

Zazwyczaj stosowane dawkowanie Średnie dawki dla pacjentów leczonych ambulatoryjnie: 1,5 mg do 3 mg do trzech razy na dobę.

Ciężkie przypadki, zwłaszcza w lecznictwie szpitalnym: 6 mg do 12 mg dwa lub trzy razy na dobę. Podane dawkowanie lekarz powinien traktować jako ogólne wytyczne i dobierać dawkę indywidualnie dla danego pacjenta.

Leczenie ambulatoryjne pacjentów należy rozpoczynać od podawania małych dawek, stopniowo zwiększając je do optymalnej wielkości. Leczenie powinno trwać tak krótko, jak to tylko możliwe. Pacjent powinien zgłaszać się do lekarza regularnie, w celu oceny konieczności dalszego podawania leku, szczególnie w sytuacjach, w których nie obserwuje się objawów choroby.

Całkowity czas terapii nie powinien wynosić więcej niż 8 do 12 tygodni, wliczając w to okres stopniowego odstawiania leku. W niektórych przypadkach terapia może trwać dłużej, pod warunkiem przeprowadzenia specjalistycznej oceny stanu pacjenta przez lekarza. Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby wymagają mniejszych dawek. W przypadku wrażenia, że działanie leku Lexotan jest za silne lub za słabe, należy skontaktować się z lekarzem.

Nie stosować leku Lexotan:

• jeśli u pacjenta stwierdzono wcześniej nadwrażliwość na benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą

• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność oddechowa

• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność wątroby (benzodiazepiny nie są wskazane do leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ze względu na ryzyko wystąpienia uszkodzenia mózgu)

• jeśli u pacjenta występuje nużliwość mięśni (miastenia)

• jeśli u pacjenta występuje zespół bezdechu sennego.

Pacjent powinien znajdować się przez cały czas trwania leczenia pod kontrolą lekarza - na początku leczenia w celu ustalenia minimalnej skutecznej dawki oraz ustalenia częstości podawania leku, w trakcie trwania leczenia - w celu zapobiegania przedawkowaniu leku.

• Niepamięć

Benzodiazepiny mogą wywoływać niepamięć następczą. Stan ten występuje najczęściej kilka godzin po przyjęciu leku. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia niepamięci następczej, pacjent powinien mieć zapewniony nieprzerwany sen przez kilka godzin. Efekt niepamięci następczej może wiązać się z nietypowym zachowaniem.

• Reakcje psychiczne

Przy stosowaniu benzodiazepin mogą wystąpić reakcje takie jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, fałszywe przekonanie na temat otoczenia zewnętrznego lub własnego stanu, wybuchy złości, koszmary senne, omamy, psychozy, nietypowe zachowania i inne niepożądane zachowania. Jeśli takie objawy wystąpią, niezwłocznie należy skontaktować się z lekarzem. Wyżej wymienione objawy mogą z większym prawdopodobieństwem wystąpić u dzieci i u osób w podeszłym wieku.

• Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia jest ograniczony, a dawkę leku należy stopniowo zmniejszać pod kontrolą lekarza. W trakcie odstawiania leku może wystąpić zjawisko „z odbicia”. Spożywanie alkoholu lub stosowanie leków hamujących czynność ośrodkowego układu nerwowego Podczas stosowania leku Lexotan nie należy pić alkoholu ani przyjmować leków hamujących czynność ośrodkowego układu nerwowego. Alkohol może nasilić działanie leku Lexotan i wywołać ciężkie objawy uspokojenia oraz spowodować zahamowanie oddychania lub krążenia.

• Tolerancja

W przypadku wielokrotnego przyjmowania leku Lexotan przez dłuższy czas, może dojść do zmniejszenia jego skuteczności. W trakcie leczenia benzodiazepinami, objawy zespołu odstawiennego mogą rozwinąć się w przypadku zamiany stosowanego leku na benzodiazepinę o znacznie krótszym okresie półtrwania. Benzodiazepiny nie powinny być stosowane jako jedyne leki w terapii depresji czy stanów lękowych związanych z depresją (w przypadku tych chorób mogą występować większe tendencje samobójcze). Benzodiazepiny nie powinny być stosowane jako leki pierwszego wyboru w leczeniu zaburzeń psychotycznych. Podczas stosowania leku, ze względu na działanie zwiotczające mięśnie istnieje ryzyko upadków i złamań kości w stawie biodrowym, szczególnie u starszych pacjentów, gdy wstają w nocy. Nadużywanie alkoholu, leków lub narkotyków w przeszłości Lek należy stosować szczególnie ostrożnie, ściśle według zaleceń lekarza.

• Uzależnienie od leku

Przyjmowanie leków z grupy benzodiazepin, w tym leku Lexotan, lub podobnie działających leków może prowadzić do rozwinięcia się uzależnienia zarówno fizycznego, jak i psychicznego od tych leków. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką oraz czasem trwania leczenia. Zwiększone ryzyko dotyczy także pacjentów, którzy nadużywali alkoholu, leków i pacjentów z zaburzeniami osobowości.

• Ostrzeżenia dotyczące szczególnych grup pacjentów

Należy otoczyć szczególną opieką pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń oddychania. Benzodiazepin nie należy podawać dzieciom bez starannej oceny zasadności ich stosowania; czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy.

Osobom w podeszłym wieku lek należy podawać w zmniejszonej dawce.

Lek Lexotan zawiera laktozę. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Lexotan.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Choć nie ma specyficznych danych klinicznych dotyczących bromazepamu, duża ilość danych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w pierwszym trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem istotnych wad wrodzonych. Jednakże niektóre wczesne badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu w obrębie jamy ustnej. Dlatego też nie należy stosować bromazepamu w ciąży, chyba że w szczególnie uzasadnionych przypadkach i przy ścisłym przestrzeganiu schematu dawkowania. Pacjentka powinna skontaktować się z lekarzem w sprawie przerwania leczenia w przypadku zamiaru zajścia w ciążę lub podejrzenia, że jest w ciąży. Podawanie bromazepamu w trzecim trymestrze ciąży i podczas porodu jest dozwolone jedynie w przypadkach bezwzględnych wskazań, ponieważ można spodziewać się wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, takich jak hipotermia (obniżenie temperatury ciała), zmniejszenie napięcia mięśni, mogące objawiać się problemami z ssaniem, które powodują słabe przybieranie na wadze) i umiarkowana depresja oddechowa lub bezdech. Ponadto obserwowano objawy odstawienne u noworodka, wyrażające się nadmierną pobudliwością, niepokojem i drżeniem. U dzieci matek, które długotrwale przyjmowały benzodiazepiny w ostatnim okresie ciąży, może wystąpić uzależnienie fizyczne od leku oraz ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych w okresie po urodzeniu.

Benzodiazepiny przenikają do mleka kobiecego, dlatego też kobiety karmiące piersią nie powinny stosować leku Lexotan.

Nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać maszyn, ponieważ lek Lexotan może powodować nadmierne uspokojenie i niepamięć, zaburzać koncentrację i czynność mięśni. W przypadku niedoboru snu może wzrastać prawdopodobieństwo obniżenia czujności. Działanie to może nasilić się szczególnie wtedy, gdy dodatkowo pacjent spożywał alkohol.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty.

Jednoczesne przyjmowanie leku Lexotan z jakimikolwiek lekami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (jak np. leki przeciwdepresyjne, nasenne, narkotyczne leki przeciwbólowe neuroleptyki, leki przeciwlękowe i uspokajające, leki przeciwdrgawkowe, nasenne, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, leki znieczulające) i alkoholem, może powodować nasilenie działania uspokajającego leku oraz zwiększenie jego wpływu hamującego na układ oddechowy i na układ krążenia.

W przypadku zastosowania opioidowych leków przeciwbólowych może pojawić się stan euforii prowadzący do wzrostu ryzyka uzależnienia psychicznego. Substancje, które hamują aktywność niektórych enzymów wątrobowych, mogą wpływać na benzodiazepiny, które są metabolizowane przez te enzymy. Jednoczesne podawanie leku z cymetydyną, fluwoksaminą lub (prawdopodobnie) propranololem może powodować wydłużenie okresu półtrwania bromazepamu.

Jak każdy lek, Lexotan może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Może wystąpić:

• stan splątania, zaburzenia emocjonalne

• objawy te występują najczęściej na początku leczenia i zazwyczaj ustępują po kolejnym zażyciu leku

• obserwowano występowanie zaburzeń libido

• może dojść do depresji

• mogą występować reakcje paradoksalne, takie jak: niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, złość, koszmary senne, omamy, psychoza, nietypowe zachowanie i inne zaburzenia zachowania

• większe prawdopodobieństwo wystąpienia tego typu działań występuje u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku niż u pozostałych pacjentów. W przypadku pojawienia się reakcji paradoksalnych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

• senność, ból głowy, zawroty głowy, zmniejszenie czujności, trudność w kontrolowaniu ruchów

• objawy te występują najczęściej na początku leczenia i zazwyczaj ustępują po kolejnym zażyciu leku

• objawy niepamięci, które mogą powodować również niewłaściwe zachowanie

• podwójne widzenie

• objaw ten występuje najczęściej na początku leczenia i zazwyczaj ustępuje po kolejnych podaniach leku

• mogą pojawić się zaparcia i zatrzymanie moczu

• nudności i wymioty

• zwykle występują na początku leczenia i zwykle ustępują przy powtarzającym się podawaniu leku

• może wystąpić wysypka, świąd skóry i pokrzywka, a także nadwrażliwość, wstrząs anafilaktyczny i obrzęk naczynioruchowy

• osłabienie mięśniowe, zmęczenie

• objawy te występują najczęściej na początku leczenia i zazwyczaj ustępują po kolejnych podaniach leku

• upadki i złamania – ich ryzyko wzrasta przy jednoczesnym przyjmowaniu innych środków uspokajających (w tym alkoholu) i u osób w podeszłym wieku

• niewydolność oddechowa, w tym zahamowanie czynności układu oddechowego

• niewydolność serca, w tym zatrzymanie krążenia.

Uzależnienie: Długotrwałe stosowanie leku (nawet w dawkach leczniczych) może prowadzić do rozwoju psychicznego i fizycznego uzależnienia od leku, a przerwanie leczenia może doprowadzić do wystąpienia objawów zespołu odstawiennego lub „efektu z odbicia” .Zgłaszano przypadki nadużywania benzodiazepin.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,

tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.