Katadolon 100 mg, 10 kapsułek

Katadolon 100 mg jest lekiem przeciwbólowym. Katadolon wolno stosować wyłącznie wtedy, gdy leczenie innymi lekami przeciwbólowymi jest przeciwwskazane.

Leczenie ostrego bólu u osób dorosłych.

Substancją czynną leku jest flupirtyny maleinian (100 mg)

Pozostałe składniki to: wapnia wodorofosforan dwuwodny, kopowidon, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna.

Skład kapsułki żelatynowej: żelatyna, woda oczyszczona, żelaza tlenek czerwony (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), sodu laurylosiarczan.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Flupirtynę należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do osiągnięcia odpowiedniego działania przeciwbólowego. Czas trwania leczenia nie może przekroczyć 2 tygodni.

• Flupirtynę stosuje się zwykle w dawce 100 mg (1 kapsułka leku Katadolon, połykana w całości) 3 do 4 razy na dobę, w możliwie jednakowych odstępach czasu.

• Jeżeli ból jest intensywny, dawkę można zwiększyć do 200 mg (2 kapsułki) 3 razy na dobę. Nie należy przekraczać dawki 600 mg flupirtyny (6 kapsułek) na dobę.

• Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) powinni na początku leczenia przyjmować 100 mg (1 kapsułkę) rano i wieczorem. Dawkę można następnie zwiększyć, w zależności od intensywności bólu i indywidualnej tolerancji leku.

• U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) z zaburzeniami czynności nerek lub hipoalbuminemią konieczne jest odpowiednie dostosowanie dawkowania. Wskazana jest ścisła kontrola w przypadku zastosowania większych dawek.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek albo ze zmniejszoną zawartością białka we krwi nie powinni zażywać więcej niż 300 mg flupirtyny na dobę (3 kapsułki). Jeżeli konieczne jest podawanie większych dawek, lek należy stosować pod ścisłą kontrolą.

W jaki sposób zażywać lek Katadolon?

Kapsułki należy połykać w całości (nie gryźć) i popić płynem. W wyjątkowych przypadkach kapsułkę można otworzyć i zażyć tylko jej zawartość. Bardzo gorzki smak można zneutralizować odpowiednim pokarmem np. bananem.

W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności flupirtyny u dzieci i młodzieży. Leku Katadolon nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

• jeśli pacjent ma uczulenie na flupirtynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;

• u pacjentów z ryzykiem encefalopatii (śpiączki) wątrobowej oraz u pacjentów z zaburzeniami w odpływie żółci, ponieważ może dojść do wystąpienia lub nasilenia się ich objawów;

• u pacjentów z nużliwością mięśni (myastenia gravis), ponieważ maleinian flupirtyny zmniejsza napięcie mięśniowe;

• jeśli u pacjenta występowała choroba wątroby;

• jeśli pacjent choruje na alkoholizm;

• jeśli pacjent stosuje jednocześnie inne leki powodujące polekowe uszkodzenie wątroby;

• w okresie ciąży i karmienia piersią;

• u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

Jak wykazało jedno badanie, u pacjentów ostatnio leczonych z powodu szumów usznych, lub u których występują szumy uszne, Katadolon nie może być stosowany, gdyż może zwiększać ryzyko występowania podwyższonej aktywności enzymów wątrobowych.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Katadolon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• Podczas leczenia lekiem Katadolon lekarz będzie wykonywać co tydzień badania czynności wątroby, ponieważ zgłaszano podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby i niewydolność wątroby w związku z leczeniem flupirtyną. Jeśli wyniki badań czynnościowych wątroby będą niekorzystne lekarz zaleci natychmiastowe zaprzestanie przyjmowania leku Katadolon.

• Jeśli podczas leczenia lekiem Katadolon pacjent zauważy jakiekolwiek objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby (np. utrata łaknienia, nudności, wymioty, bóle brzucha, uczucie zmęczenia, ciemne zabarwienie moczu, żółtaczka, świąd) należy zaprzestać stosowania leku Katadolon i niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek z tych objawów.

• Jeżeli konieczne jest jednoczesne zastosowanie leku Katadolon i leków przeciwzakrzepowych (pochodnych kumaryny), należy kontrolować podawanie tych leków.

• U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek należy kontrolować klirens (wydalanie) kreatyniny.

• U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) lub z zaburzeniami czynności nerek, lub hipoalbuminemią konieczne jest odpowiednie dostosowanie dawkowania.

• Podczas leczenia Katadolonem mogą ulegać zafałszowaniu wyniki oznaczeń bilirubiny, urobilinogenu i białka w moczu, wykonywanych przy użyciu testów paskowych.Również wyniki oznaczeń stężenia bilirubiny we krwi mogą nie być miarodajne. Wyższe dawki mogą powodować zielone zabarwienie moczu, nie ma to jednak znaczenia klinicznego.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Flupirtyny nie należy stosować w okresie ciąży oraz u kobiet w okresie reprodukcyjnym nie stosujących środków antykoncepcyjnych. Bezpieczeństwo stosowania flupirtyny u kobiet w ciąży nie zostało zbadane. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję w zakresie dawek toksycznych dla matki, jakkolwiek nie wykazały działania teratogennego. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane.

Jeżeli istnieje konieczność podania flupirtyny kobietom karmiącym, należy przerwać karmienie piersią. Badania wykazały, że niewielka ilość maleinianu flupirtyny przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Z tego powodu flupirtyny nie należy stosować przez kobiety karmiące.

Nawet podczas stosowania leku zgodnie z zaleceniami, może on wpływać na reakcje pacjenta. Jeżeli pacjent odczuwa senność lub zawroty głowy, nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Należy pamiętać, że spożycie alkoholu dodatkowo nasila niekorzystny wpływ na reakcje pacjenta.

Zanotowano pojedyncze przypadki przedawkowania. Dawka do 5 g flupirtyny powoduje nudności, wyczerpanie, szybkie bicie serca, kompulsywny płacz, zaburzenia świadomości, suchość błon śluzowych jamy ustnej.

Zwykle po sprowokowaniu wymiotów, zastosowaniu wymuszonej diurezy, podaniu węgla aktywowanego i uzupełnieniu elektrolitów, pacjent wraca do zdrowia w ciągu 6 do 12 godzin. Nie obserwowano stanów zagrażających życiu.

Badania na zwierzętach wykazały, że przedawkowanie lub zatrucie flupirtyną może wywołać objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego i potencjalne działanie toksyczne na wątrobę.

Brak specyficznej odtrutki. W razie przedawkowania stosuje się leczenie objawowe. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty.

• Katadolon może nasilać działanie alkoholu, leków uspokajających i leków zmniejszających napięcie mięśniowe.

• Działanie leków przeciwzakrzepowych (takich jak warfaryna) może być prawdopodobnie nasilone podczas jednoczesnego stosowania z lekiem Katadolon. U takich pacjentów należy regularnie kontrolować wartości czasu protrombinowego (test Quick’a).

• Nie można wykluczyć nasilenia działania diazepamu, jeżeli stosowany jest w skojarzeniu z lekiem Katadolon.

• Należy unikać jednoczesnego podawania flupirtyny z lekami zawierającymi paracetamol lub karbamazepinę.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poniżej podano możliwe działania niepożądane związane ze stosowaniem leku Katadolon w zależności od częstości występowania:

bardzo często (u co najmniej 1 na 10 pacjentów), często (u 1 do 10 na 100 pacjentów), niezbyt często (u 1 do 10 na 1 000 pacjentów), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

• Bardzo często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych , zmęczenie (ok. 15 % pacjentów), zwłaszcza na początku leczenia.

• Często: brak apetytu, zaburzenia snu, depresja, niepokój i (lub) nerwowość, zawroty głowy, drżenia, bóle głowy, niestrawność, nudności, wymioty, dolegliwości żołądkowe, zaparcia, ból brzucha, suchość błon śluzowych jamy ustnej, wzdęcia, biegunka, pocenie się.

• Niezbyt często: nadwrażliwość, reakcje alergiczne, w pojedynczych przypadkach towarzyszy im podwyższona temperatura ciała, wysypka skórna, pokrzywka oraz świąd, dezorientacja, zaburzenia widzenia.

• Częstość nieznana: zapalenie wątroby, niewydolność wątroby.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych;

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309,

e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.