Eleveon 50 mg, 30 tabletek powlekanych

Eleveon należy do grupy leków nazywanych selektywnymi antagonistami aldosteronu. Leki te blokują działanie aldosteronu, substancji produkowanej w organizmie, która kontroluje ciśnienie krwi i czynność serca. Duże stężenie aldosteronu może powodować w organizmie zmiany prowadzące do niewydolności serca.

Lek Eleveon, jest stosowany w leczeniu niewydolności serca aby zapobiec pogarszaniu się niewydolności serca oraz zredukować ryzyko hospitalizacji pacjenta jeśli:

• przebył on niedawno zawał serca, w połączeniu z innymi lekami zwykle stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, lub
• posiada on trwałe, łagodne objawy pomimo dotychczasowego leczenia.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Tabletki leku Eleveon można przyjmować z posiłkiem lub na czczo. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody.
Lek Eleveon jest zwykle podawany razem z innymi lekami stosowanymi w niewydolności serca, np. z lekami beta-adrenolitycznymi. Zwykle stosowana dawka początkowa to jedna tabletka 25 mg raz na dobę, zwiększana po około 4 tygodniach do 50 mg raz na dobę (jedna tabletka 50 mg lub dwie tabletki 25 mg). Maksymalna dawka dobowa to 50 mg.
Należy oznaczyć stężenie potasu we krwi przed rozpoczęciem stosowania leku Eleveon, w ciągu pierwszego tygodnia leczenia i po miesiącu od rozpoczęcia leczenia lub po zmianie dawki. Lekarz może dostosować dawkę w zależności od stężenia potasu we krwi.

Kiedy nie przyjmować leku Eleveon:

• jeśli pacjent ma uczulenie na eplerenon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli pacjent ma duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia),
• jeśli pacjent przyjmuje leki wspomagające wydalanie nadmiaru płynów z organizmu (leki moczopędne oszczędzające potas) lub „tabletki soli” (suplementy potasu),
• jeśli pacjent ma ciężką chorobę nerek,
• jeśli pacjent ma ciężką chorobę wątroby,
• jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (ketokonazol lub itrakonazol),
• jeśli pacjent przyjmuje leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu zakażeń wirusem HIV (nelfinawir lub rytonawir),
• jeśli pacjent przyjmuje antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (klarytromycyna lub telitromycyna),
• jeśli pacjent przyjmuje nefazodon stosowany w leczeniu depresji, jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie leki stosowane w leczeniu niektórych chorób serca lub nadciśnienia tętniczego (tzw. inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE inhibitor) i antagonista receptora angiotensynowego (ARB).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Eleveon należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli pacjent ma chorobę nerek lub wątroby,
• jeśli pacjent przyjmuje lit (stosowany zwykle w leczeniu zaburzeń maniakalno–depresyjnych nazywanych również zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi),
• jeśli pacjent przyjmuje takrolimus lub cyklosporynę (stosowane w leczeniu chorób skóry, takich jak łuszczyca lub wyprysk oraz zapobieganiu odrzuceniu narządu po przeszczepie).

Lek Eleveon zawiera laktozę jednowodną (rodzaj cukru) i sód.
Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, przed zastosowaniem leku należy skontaktować się z lekarzem.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

• Itrakonazol lub ketokonazol (stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych), rytonawir, nelfinawir (leki przeciwwirusowe stosowanie w leczeniu zakażenia wirusem HIV), klarytromycyna, telitromycyna (stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych) lub nefazodon (stosowany w leczeniu depresji), ponieważ leki hamują rozkład leku Eleveon, a tym samym przedłużają jego działanie na organizm.
• Leki moczopędne oszczędzające potas (leki pomagające wydalić nadmiar płynu z organizmu) i suplementy potasu, ponieważ leki te zwiększają ryzyko wystąpienia dużego stężenia potasu we krwi.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE inhibitorów) i antagonistów receptora angiotensynowego (ARB) (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi, chorób serca lub określonych chorób nerek) ponieważ te leki mogą zwiększać ryzyko zbyt wysokiego stężenia potasu we krwi.
• Lit (stosowany zwykle w leczeniu zaburzeń maniakalno – depresyjnych, nazywanych również zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi). Wykazano, że w przypadku jednoczesnego przyjmowania litu i leków moczopędnych oraz inhibitorów ACE (stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi i chorób serca) stężenie litu we krwi nadmiernie wzrasta, co może powodować następujące działania niepożądane: utrata apetytu, zaburzenia widzenia, zmęczenie, osłabienie siły mięśni, drżenie mięśni.
• Cyklosporyna lub takrolimus (stosowane w leczeniu chorób skóry, takich jak łuszczyca lub wyprysk oraz w zapobieganiu odrzuceniu narządu po przeszczepie). Leki te mogą powodować zaburzenia czynności nerek a tym samym zwiększać ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia potasu we krwi.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ - niektóre leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen, stosowane w leczeniu bólu, sztywności mięśni i zapalenia). Leki te mogą powodować zaburzenia czynności nerek a tym samym zwiększać ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia potasu we krwi.
• Trimetoprym (stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych) może zwiększyć ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia potasu we krwi.
• Alfa-1-adrenolityki, takie jak prazosyna lub alfuzosyna (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi i niektórych chorób prostaty), mogą powodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i zawroty głowy po zmianie pozycji ciała na stojącą.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina lub amoksapina (stosowane w leczeniu depresji), leki przeciwpsychotyczne (nazywane również neuroleptykami), takie jak chloropromazyna lub haloperydol (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych), amifostyna (stosowana w chemioterapii nowotworów) i baklofen (stosowany w leczeniu zwiększonego napięcia mięśni). Leki te mogą powodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i zawroty głowy po zmianie pozycji ciała na stojącą. 
• Glikokortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon lub prednizon (stosowane w leczeniu stanów zapalnych i niektórych chorób skóry) oraz tetrakozaktyd (stosowany głównie w rozpoznawaniu i leczeniu zaburzeń kory nadnerczy), mogą zmniejszyć działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi leku Eleveon.
• Digoksyna (stosowana w leczeniu chorób serca). Stężenie digoksyny we krwi może się zwiększyć w przypadku jednoczesnego stosowania z lekiem Eleveon.
• Warfaryna (lek przeciwzakrzepowy): Należy zachować ostrożność podczas stosowania warfaryny, ponieważ zwiększone stężenie warfaryny we krwi może spowodować zmiany działania leku Eleveon na organizm.
• Erytromycyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych), sakwinawir (lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu zakażeń wirusem HIV), flukonazol (stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych), amiodaron, diltiazem oraz werapamil (stosowane w leczeniu chorób serca i wysokiego ciśnienia tętniczego krwi), hamują rozkład leku Eleveon, a tym samym przedłużają jego działanie na organizm.
• Ziele dziurawca zwyczajnego (lek ziołowy), ryfampicyna (stosowana w leczeniu zakażeń bakteryjnych), karbamazepina, fenytoina i fenobarbital (stosowane między innymi w leczeniu padaczki) mogą zwiększać rozkład leku Eleveon, a tym samym zmniejszać jego działanie.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną:

• obrzęk twarzy, języka lub gardła,
• trudności z przełykaniem,
• pokrzywka i trudności z oddychaniem.

Są to objawy obrzęku naczynioruchowego, który jest niezbyt często występującym działaniem niepożądanym (występuje u mniej niż 1 na 100 pacjentów).

Inne zgłoszone działania niepożądane obejmują:
Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• zwiększone stężenie potasu we krwi (objawy obejmują skurcze mięśni, biegunkę, nudności, zawroty głowy lub ból głowy),
• zawroty głowy,
• omdlenie,
• zwiększone stężenie cholesterolu we krwi,
• bezsenność (trudności w zasypianiu),
• ból głowy,
• dolegliwości ze strony serca np. uczucie nierównego bicia serca oraz niewydolność serca,
• kaszel,
• zaparcia,
• niskie ciśnienie tętnicze krwi,
• biegunka,
• nudności,
• wymioty,
• nieprawidłowa czynność nerek,
• wysypka, swędzenie,
• ból pleców,
• osłabienie,
• skurcze mięśni,
• zwiększone stężenie mocznika we krwi,
• zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, które może wskazywać na zaburzenia czynności nerek

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• zakażenia,
• eozynofila (zwiększenie liczby niektórych białych krwinek),
• odwodnienie,
• zwiększone stężenie trójglicerydów (tłuszczów) we krwi,
• zmniejszone stężenie sodu we krwi,
• szybkie bicie serca,
• zapalenie pęcherzyka żółciowego,
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, które może powodować zawroty głowy po zmianie pozycji ciała na stojącą,
• zakrzepica (zakrzep krwi) kończyn dolnych,
• ból gardła,
• wzdęcia,
• niedoczynność tarczycy,
• zwiększenie stężenia glukozy we krwi,
• niedoczulica,
• zwiększona potliwość,
• ból mięśniowo-szkieletowy,
• złe ogólne samopoczucie,
• zapalenie nerek,
• powiększenie gruczołów piersiowych u mężczyzn,
• zmiany niektórych wyników badania krwi.