Duoramix 10 mg + 5 mg, 30 kapsułek twardych

Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób, u których ciśnienie tętnicze jest skutecznie kontrolowane przy pomocy ramiprylu i amlodypiny stosowanych jednocześnie w postaci dwóch odrębnych preparatów, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym.

Każda kapsułka zawiera 10 mg ramiprylu i amlodypiny bezylan w ilości odpowiadającej 5 mg amlodypiny.

Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, wapnia wodorofosforan bezwodny, skrobia żelowana, kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), sodu stearylofumaran, żelaza tlenek czerwony (E 172), tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna, żelaza tlenek żółty (E 172) (dla mocy: 10 mg + 10 mg), żelaza tlenek czarny (E 172) (dla mocy: 10 mg + 10 mg).

Preparat ma postać kapsułek twardych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, o tej samej porze dnia, popijając wodą; można przyjmować niezależnie od posiłków. Kapsułki należy połykać w całości, nie należy rozgryzać ani żuć kapsułek. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Nie możesz stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:

• wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy lub kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy
• istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne w przypadku jedynej czynnej nerki
• niedociśnienie tętnicze lub stan niestabilny hemodynamicznie
• ciężkie niedociśnienie tętnicze
• wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny
• zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej)
• niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po zawale serca a także, jeżeli:
• stosowane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży.

Należy zachować ostrożność u pacjentów, którym podaje się jednocześnie leki moczopędne, ponieważ może u nich wystąpić odwodnienie lub niedobór sodu. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy.

Związane z ramiprylem

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin-Aldosterone-system, RAAS):

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.

U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Jednoczesne stosowanie produktu Duoramix i aliskirenu jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą i niewydolnością nerek (przesączanie kłębuszkowe <60 ml/min/1,73 m²) (patrz punkt 4.5).

Szczególne grupy pacjentów

Ciąża

Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE w okresie ciąży, z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE. U pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć inne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Pacjenci z grupy dużego ryzyka wystąpienia niedociśnienia

• Pacjenci z silnie pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron

Pacjenci z silnie pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron są zagrożeni ostrym, znacznym spadkiem ciśnienia krwi i pogorszeniem czynności nerek na skutek hamowania ACE. Takie ryzyko występuje zwłaszcza wtedy, gdy inhibitor ACE lub towarzyszący lek moczopędny podaje się po raz pierwszy lub podczas pierwszego zwiększenia dawki.

Znaczącą aktywację układu renina-angiotensyna-aldosteron można przewidzieć i w takich przypadkach niezbędny jest nadzór medyczny, w tym monitorowanie ciśnienia tętniczego, na przykład u pacjentów:

• z ciężkim nadciśnieniem tętniczym
• z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca
• z istotnym hemodynamicznie utrudnieniem napełniania lewej komory lub odpływu krwi z lewej komory (np. zwężenie zastawki aortalnej lub zastawki mitralnej)
• z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej i drugą czynną nerką
• z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem
• poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu ogólnemu lekami powodującymi niedociśnienie.

Na ogół zaleca się, aby przed rozpoczęciem leczenia wyrównać odwodnienie, hipowolemię i niedobór sodu (u chorych z niewydolnością serca takie działania trzeba jednak dokładnie rozważyć wobec ryzyka przeciążenia obj ętościowego).

• z przejściową lub trwałą niewydolnością serca po zawale mięśnia sercowego
• pacjenci zagrożeni niedokrwieniem serca lub mózgu w przypadku ostrego niedociśnienia. Początkowa faza leczenia wymaga szczególnego nadzoru medycznego.

Pacjenci w podeszłym wieku Patrz punkt 4.2.

Zabiegi chirurgiczne

Zaleca się zaprzestanie stosowania inhibitorów ACE takich jak ramipryl, w miarę możliwości na dzień przed operacją.

Monitorowanie czynności nerek

Czynność nerek należy ocenić przed leczeniem i kontrolować podczas leczenia, korygując dawkowanie na podstawie uzyskanych wyników, zwłaszcza w pierwszych tygodniach terapii.

Szczególnie dokładne monitorowanie wymagane jest u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2). Podczas leczenia występuje ryzyko zaburzeń czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepieniu nerki.

Obrzęk naczynioruchowy

Donoszono o obrzęku naczynioruchowym u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem (patrz punkt 4.8).

W przypadku obrzęku naczynioruchowego ramipryl należy odstawić.

Należy niezwłocznie rozpocząć leczenie doraźne w warunkach szpitalnych. Pacjenta trzeba monitorować co najmniej 12-24 godziny i wypisać ze szpitala dopiero po całkowitym ustąpieniu objawów.

Donoszono o obrzęku naczynioruchowym jelit u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem (patrz punkt 4.8). Tacy pacjenci zgłaszają się z powodu bólu brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez).

Reakcje anafilaktyczne podczas leczenia odczulającego

Prawdopodobieństwo oraz nasilenie reakcji anafilaktycznych i rzekomo anafilaktycznych na jad owadów a także na inne alergeny, zwiększa się w warunkach hamowania ACE. Przed odczulaniem należy rozważyć czasowe odstawienie ramiprylu.

Hiperkaliemia

U niektórych chorych leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, obserwuje się hiperkaliemię. Do osób zagrożonych ryzykiem rozwoju hiperkaliemii należą: pacjenci z niewydolnością nerek, w wieku >70 lat, niekontrolowaną cukrzycą, stosuj ący zamienniki soli kuchennej zawierające potas, przyjmuj ący leki moczopędne oszczędzające potas lub inne leki mogące zwiększać stężenie potasu w surowicy.

Czynnikami ryzyka są też stany takie jak odwodnienie, ostra niewydolność serca i kwasica metaboliczna. Jeśli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków jest konieczne, zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).

Neutropenia/agranulocytoza

Rzadko obserwowano neutropenię i (lub) agranulocytozę, jak również trombocytopenię, niedokrwistość i opisywano zahamowanie czynności szpiku kostnego. Zaleca się monitorowanie liczby leukocytów w celu wykrycia możliwej leukopenii. Częstsze wykonywanie badań kontrolnych zaleca się w początkowej fazie leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, u choruj ących równocześnie na kolagenozę (np. chorych na toczeń rumieniowaty lub twardzinę) i u wszystkich leczonych innymi lekami, które mogą zmieniać obraz krwi (patrz punkty 4.5 i 4.8).

Różnice etniczne

Inhibitory ACE częściej powoduj ą obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Podobnie jak inne inhibitory ACE, ramipryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż u pozostałych, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania nadciśnienia tętniczego z małą aktywnością reninową osocza w populacji osób rasy czarnej.

Kaszel

U pacjentów stosujących inhibitory ACE może wystąpić kaszel. Charakterystyczne jest, że kaszel ten jest suchy, uporczywy i ustępuje po przerwaniu leczenia. Kaszel indukowany leczeniem inhibitorami ACE należy wziąć pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej kaszlu.

Związane z amlodypiną

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

Szczególne grupy pacjentów Pacjenci z niewydolnością serca

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. W długotrwałym badaniu klinicznym, kontrolowanym placebo, w którym stosowano amlodypinę u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (III i IV klasa według NYHA) opisywana częstość występowania obrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (patrz punkt 5.1). Antagonistów kanału wapniowego, w tym amlodypinę, należy stosować ostrożnie u chorych z zastoinową niewydolnością serca, gdyż leki te mogą zwiększać ryzyko późniejszych zdarzeń sercowo-naczyniowych i śmiertelność.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony a wartości pola pod krzywą AUC są zwiększone; nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania. W związku z tym leczenie amlodypiną należy zaczynać od dolnej granicy zakresu dawkowania i zachowywać ostrożność zarówno w okresie rozpoczynania leczenia jak i zwiększania dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby konieczne może być powolne zwiększanie dawki i staranna kontrola.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Do działań niepożądanych mogących wystąpić często lub niezbyt często należą: niedociśnienie tętnicze, objawy związane z niedociśnieniem tętniczym (np. zawroty głowy, omdlenia, zaburzenia równowagi), bóle i zawroty głowy, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, uczucie uderzenia gorąca i nagłe zaczerwienienie twarzy, senność, bezsenność, zaburzenia snu, zmiany nastroju, depresja, zaburzenia czucia, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), drżenia, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie podwójne), szumy uszne, kołatanie serca, niedokrwienie mięśnia sercowego (bóle dławicowe, zawał serca), zaburzenia rytmu serca, obrzęki obwodowe, eozynofilia, zwiększenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie apetytu, duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok przynosowych, kaszel, skurcz oskrzeli, zaostrzenie astmy, biegunka, nudności, wymioty, niestrawność, zaparcia, ból brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej, obrzęk naczynioruchowy jelit, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie trzustki wyjątkowo prowadzące do zgonu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, wysypka, świąd, nadmierne pocenie się, łysienie, plamica, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), kurcze mięśni, bóle mięśni i stawów, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, nasilenie białkomoczu, częste oddawanie moczu, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), ginekomastia, gorączka, ból w klatce piersiowej i osłabienie. Rzadko lub bardzo rzadko możliwe: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia/agranulocytoza], małopłytkowość, niedokrwistość, zmniejszenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny), hiperglikemia, stany splątania, zaburzenia równowagi, neuropatia obwodowa, wzmożone napięcie mięśniowe, zapalenie spojówek, zaburzenia słuchu, zaburzenia rytmu serca, zawał serca, zapalenie naczyń, kaszel, zapalenie języka, rozrost dziąseł, zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, żółtaczka cholestatyczna, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, ciężkie skórne reakcje nadwrażliwości (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy). Dodatkowo mogą wystąpić działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania, takie jak: zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna, reakcje anafilaktyczne, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zaburzenia koncentracji, udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia u chorych z czynnikami ryzyka), przejściowy napad niedokrwienny, zespół Raynauda, zaburzenia sprawności psychoruchowej, spaczenie węchu, aftowe zapalenie jamy ustnej, ostra niewydolność wątroby, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (bardzo rzadko prowadzące do śmierci), zaostrzenie łuszczycy.

Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.