Diagen 30 mg, 60 tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu

Wskazania do stosowania:

Cukrzyca insulinoniezależna (typu 2) u osób dorosłych, kiedy przestrzeganie diety, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

- Substancją czynną leku jest gliklazyd. Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 30 mg gliklazydu.
- Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna (patrz punkt 2. „ Lek Diagen zawiera laktozę”), hypromeloza (4000 mPas, 100 mPas), wapnia węglan, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkę leku Diagen ustala lekarz na podstawie stężeń glukozy we krwi i ewentualnie w moczu.
Zmiany czynników zewnętrznych (np. zmniejszenie wagi ciała, zmiana stylu życia, stres) lub poprawa kontroli stężenia glukozy we krwi mogą spowodować konieczność zmiany dawkowania gliklazydu.
Zalecana dawka początkowa to 1 tabletka (30 mg) raz na dobę. Zazwyczaj stosowana dawka może wahać się między 1 tabletką a maksymalnie 4 tabletkami (30 mg do 120 mg) przyjmowanych o tej samej porze, ze śniadaniem. Zależy to od reakcji pacjenta na leczenie.
Jeśli glukoza we krwi nie jest odpowiednio kontrolowana, lekarz może stopniowo zwiększać dawkę leku, w odstępach czasu nie krótszych niż 1 miesiąc.
W przypadku włączania leczenia skojarzonego preparatem Diagen i metforminą, inhibitorem alfaglukozydazy, tiazolidynedionem, inhibitorem peptydazy dipeptydylowej IV, agonistą receptora GLP-1 lub insuliną lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta ustali odpowiednią dawkę każdego leku.
Jeśli pacjent zauważy, że stężenia cukru we krwi są duże, chociaż pacjent przyjmuje lek jak przepisano, powinien zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Droga i sposób podania
Podanie doustne.
Tabletki należy połykać w całości popijając szklaną wody, w porze śniadania, najlepiej codziennie o tej samej porze. Zawsze należy zjeść posiłek po przyjęciu tabletek.Ważne jest także, aby w czasie leczenia lekiem Diagen nie pomijać posiłków. Nie rozgryzać i nie żuć tabletek, ze względu na niebezpieczeństwo przedawkowania. Lek może być wchłaniany do organizmu zbyt szybko.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie jest zalecane stosowanie leku Diagen u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych stosowania
leku w tej grupie wiekowej.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Diagen
W przypadku przyjęcia zbyt wielu tabletek, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Objawy przedawkowania są objawami małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) i zostały opisane w punkcie 2. W takich sytuacjach może pomóc zjedzenie cukru (4 do 6 kostek) lub wypicie słodkiego napoju, a następnie zjedzenie przekąski lub posiłku. Jeżeli pacjent jest nieprzytomny, należy natychmiast poinformować lekarza oraz wezwać pogotowie ratunkowe. Tak samo należy postąpić, jeśli ktoś, np. dziecko, przyjął ten lek przypadkowo. Nieprzytomnym pacjentom nie wolno podawać jedzenia lub napojów.
Należy upewnić się, że zawsze jest wcześniej poinformowana osoba, która może wezwać lekarza w razie nagłego wypadku.
Pominięcie zastosowania leku Diagen
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku Diagen, następną dawkę powinien przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
Przerwanie stosowania leku Diagen
Trzeba pamiętać, że w razie przerwania lub zakończenia leczenia kontrola stężenia cukru we krwi pogorszy się. Przerwanie leczenia może spowodować zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemię), co zwiększa ryzyko powstania powikłań cukrzycy.
Jeśli potrzebne są jakieś zmiany, najpierw koniecznie należy skonsultować się z lekarzem.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Diagen

• jeśli pacjent ma uczulenie na gliklazyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), inne leki z tej samej grupy (pochodne sulfonylomocznika), inne pochodne (sulfonamidy hipoglikemizujące);
• w cukrzycy insulinozależnej (typu 1),
• jeśli stwierdza się ciała ketonowe i cukier w moczu (to może oznaczać cukrzycową kwasicę ketonową), cukrzycowy stan przedśpiączkowy lub śpiączkę cukrzycową,
• w przypadku ciężkiej choroby nerek lub wątroby,
• w przypadku przyjmowania leków stosowanych do leczenia zakażeń grzybiczych (mikonazol – patrz punkt „Lek Diagen a inne leki”)
• w czasie karmienia piersią.

Należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent podejrzewa, że którakolwiek z powyższych sytuacji może go dotyczyć.

Lek ten należy stosować tylko wtedy, jeśli pacjent regularnie przyjmuje posiłki (w tym śniadanie).
Ważne jest, aby regularnie przyjmować węglowodany z uwagi na zwiększone ryzyko małego stężenia glukozy we krwi (hipoglikemii) w razie opóźnienia lub ominięcia posiłku, spożycia nieodpowiedniej ilości pokarmu lub spożycia posiłku zawierającego mało węglowodanów.

W czasie leczenia gliklazydem konieczna jest regularna kontrola stężenia cukru we krwi (i ewentualnie w moczu). Lekarz może również zlecać badania krwi oceniające stężenia hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c).
Należy przestrzegać planu leczenia zaleconego przez lekarza, aby osiągnąć zalecane stężenia cukru we krwi. Oznacza to regularne przyjmowanie leku, przestrzeganie diety oraz regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych i gdy to konieczne, zmniejszenie masy ciała.
W pierwszych kilku tygodniach leczenia ryzyko wystąpienia małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) może być zwiększone. Dlatego bardzo ważna jest staranna obserwowacja pacjenta przez lekarza.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) może wystąpić w następujących sytuacjach:

• nieregularne przyjmwanie posiłków lub pomijanie posiłków,
• poszczenie,
• wyniszczenie,
• zmiana diety,
• zwiększenie aktywności fizycznej bez odpowiedniego zwiększenia ilości spożywanych węglowodanów,
• spożywanie alkoholu, szczególnie w razie pomijania posiłków,
• jednoczesne przyjmowanie innych leków lub preparatów naturalnych,
• przyjęcie dużych dawek gliklazydu,
• niektóre choroby związane z zaburzeniami hormonalnymi (zaburzenia czynności tarczycy, przysadki lub kory nadnerczy),
• czynność nerek lub wątroby jest poważnie osłabiona.

W przypadku małego stężenia cukru we krwi mogą wystąpić następujące objawy: bóle głowy, silny głód, bladość, osłabienie, wyczerpanie, nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, pogorszenie koncentracji, pogorszenie uwagi i spowolnienie reakcji, depresja, splątanie, zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy, drżenie, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezsilności. Mogą wystąpić również: spocona, wilgotna skóra, lęk, szybkie lub nieregularne bicie serca, wysokie ciśnienie tętnicze, nagły i silny ból w klatce piersiowej mogący promieniować do sąsiednich okolic ciała (dławica piersiowa).

Jeśli stężenie cukru we krwi nadal się zmniejsza, może dojść do znacznego splątania (majaczenia), drgawek mózgowych, utraty samokontroli, oddech może ulec spłyceniu a czynność serca spowolnieniu, możliwa jest utrata przytomności, mogąca prowadzić do śpiączki.

W większości przypadków objawy małego stężenia glukozy we krwi znikają bardzo szybko po spożyciu cukru w dowolnej postaci, np. kostki cukru, słodkiego soku, słodzonej herbaty. W związku z tym zawsze należy mieć przy sobie jakąś postać cukru (kostki cukru). Należy pamiętać, że sztuczne słodziki nie są skuteczne. Jeśli spożycie cukru nie pomaga lub jeśli objawy powracają, należy zgłosić się do swojego lekarza lub do izby przyjęć najbliższego szpitala.

Może się zdarzyć, że małe stężenie cukru we krwi nie będzie powodować żadnych objawów, że objawy będą rozwijać się bardzo wolno lub że pacjent nie zdąży zorientować się na czas, iż stężenie cukru we krwi spadło.
Taka sytuacja może mieć miejsce u osób w podeszłym wieku przyjmujących niektóre leki (np. leki działające na ośrodkowy układ nerwowy i beta-blokery). Może się tak zdarzyć również u osób z niektórymi chorobami endokrynologicznymi (np. niektóre zaburzenia czynności tarczycy i przedniego płata przysadki lub niedoczynność kory nadnerczy).

W sytuacjach związanych ze stresem (np. wypadek, zabieg operacyjny, infekcje z gorączką) lekarz może tymczasowo zamienić lek na insulinę.

Objawy wysokiego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii) mogą wystąpić, gdy gliklazyd nie zmniejszył jeszcze wystarczająco stężenia cukru we krwi, jeśli pacjent nie stosował się do planu leczenia zaleconego przez lekarza lub w szczególnych stresujących sytuacjach. Objawy dużego stężenia cukru we krwi mogą obejmować: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, suchość w ustach, sucha, swędząca skóra, zakażenia skóry i zmniejszona aktywność. Jeśli wystąpią te objawy, pacjent musi skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

W przypadku występowania w rodzinie w przeszłości lub obecnie choroby obniżającej poziom hemoglobiny i rozpad czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna), zwanej niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PD)- nieprawidłowości w komórkach czerwonych krwinek, przed przyjęciem leku należy skontaktować się z lekarzem.

Dzieci i młodzież
Lek Diagen nie może być stosowany w leczeniu cukrzycy u dzieci i młodzieży ponizej 18 lat.

Lek Diagen a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, w tym o lekach dostępnych bez recepty.
Przyjmowanie innych leków jednocześnie z lekiem Diagen może mieć wpływ na jego skuteczność i bezpieczeństwo. I odwrotnie, lek Diagen może mieć wpływ na inne leki, jeśli jest jednocześnie z nimi stosowany.

W przypadku jednoczesnego przyjmowania jednego z poniższych leków działanie gliklazydu
polegające na zmniejszaniu stężenia glukozy we krwi może ulec nasileniu i mogą wystąpić objawy
małego stężenia cukru we krwi:

• inne leki stosowane do leczenia dużego stężenia cukru we krwi (doustne leki przeciwcukrzycowe, agoniści receptora GLP-1 ) lub insulina,
• leki przeciwbakteryjne (np. sulfonamidy, klarytromycyna),
• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego lub niewydolności serca (betablokery, inhibitory ACE, jak kaptopryl lub enalapryl),
• leki stosowane w leczeniu infekcji grzybiczych (mikonazol, flukonazol),
• leki stosowane w leczeniu niestrawności i choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy (antagoniści receptora H2, jak ranitydyna),
• leki stosowane w leczeniu depresji (inhibitory monoaminooksydazy, takie jak selegilina, fenelzyna),
• leki przeciwbólowe lub przeciwreumatyczne (ibuprofen, fenylobutazon),
• leki zawierające alkohol.

W przypadku jednoczesnego przyjmowania jednego z poniższych leków działanie gliklazydu
polegające na zmniejszaniu stężenia glukozy we krwi może ulec osłabieniu i może dojść do
zwiększenia stężenia cukru we krwi:

• leki stosowane w leczeniu chorób ośrodkowego układu nerwowego (chlorpromazyna),
• leki zmniejszające zapalenie (glikokortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon, prednizolon),
• leki stosowane w leczeniu astmy (salbutamol podawany we wstrzyknięciu),
• leki stosowane w czasie porodu (ritodrin i terbutalina podawane we wstrzyknięciu),
• leki stosowane w chorobach piersi, obfitych krwawieniach miesiączkowych i endometriozie danazol),

Gliklazyd może nasilać działanie warfaryny (lek hamujący krzepnięcie krwi).
Przed rozpoczęciem przyjmowania każdego innego leku należy skonsultować się z lekarzem.
W przypadku konieczności pójścia do szpitala należy poinformować personel lekarski o przyjmowaniu leku Diagen.

Diagen z jedzeniem, piciem i alkoholem
Diagen można przyjmować jednocześnie z posiłkami i napojami niealkoholowymi. 

Nie jest zalecane picie alkoholu, ponieważ alkohol może w nieprzewidywalny sposób zaburzyć kontrolę cukrzycy a nawet doprowadzić do śpiączki.

Ciąża i karmienie piersią
Nie zaleca się stosowania leku Diagen w czasie ciąży.
Nie wolno przyjmować leku Diagen w czasie karmienia piersią.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lekarz może zalecić leczenie bardziej odpowiednie dla pacjentki.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie jest znany wpływ leku Diagen na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednakże zdolność koncentracji lub szybkiego reagowania może zostać upośledzona w przypadku zbyt małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) lub zbyt dużego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii), lub w razie wystąpienia zaburzeń widzenia będących następstwem wyżej wymienionych stanów. Taka sytuacja występuje najczęsciej na początku leczenia.
Należy pamiętać o możliwym zagrożeniu dla siebie lub innych (np. w czasie prowadzenia pojazdu lub obsługiwania urządzeń mechanicznych). Należy zapytać lekarza, czy można prowadzić samochód, w razie:

• często występującej hipoglikemii,
• nielicznych lub w razie braku objawów ostrzegawczych hipoglikemii.

Lek Diagen zawiera laktozę.
Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Należy natychmiast poinformować lekarza jeśli u pacjenta wystapi którykolwiek z poniższych, potencjalnie ciężkich działań niepożądanych:

Rzadkie (mogą dotyczyć 1 na 1000 pacjentów):

• Zmniejszenie liczby czerwonych lub białych krwinek lub płytek krwi, co może powodować uczucie zmęczenia, duszność i bladość skóry, gorączkę, silne dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej (zmniejszenie liczby białych krwinek), łatwiejsze niż zwykle krwawienie lub powstawanie siniaków lub krwawienia z nosa.
• Zapalenie wątroby, które może powodować nudności, wymioty, utratę apetytu, ogólne złe samopoczucie, gorączkę, świąd, zażółcenie skóry lub białek oczu (żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne zabarwienie moczu.
• Ciężkie reakcje skórne, w tym zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy na ustach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenie się skóry, gorączka.
• Obrzęk naczynioruchowy, powodujący gwałtowny obrzęk powiek, twarzy, warg, ust, języka lub gardła, co może spowodować trudności w oddychaniu.

Częstość nieznana (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• objawy ciężkiej reakcji alergicznej, która może obejmować swędzącą wysypkę skórną, trudności w oddychaniu, świszczący oddech.

Należy natychmiast przestać stosować lek. Lekarz poinformuje pacjenta jak postępować.

Inne działania niepożądane

Częste (mogą dotyczyć 1 na 10 pacjentów):

• Hipoglikemia (małe stężenie cukru we krwi). Objawy przedmiotowe i podmiotowe opisane są w punkcie 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”. Jeśli objawy te pozostaną bez leczenia, mogą przejść w senność, utratę przytomności lub śpiączkę. Jeśli występujące zmniejszenie stężenia cukru we krwi jest znaczne lub przedłuża się, nawet jeśli jest tymczasowo kontrolowane przez podanie cukru, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Niezbyt częste (mogą dotyczyć 1 na 100 pacjentów):

• ból brzucha
• nudności
• wymioty
• niestrawność
• biegunka
• zaparcie.

Objawy te można złagodzić przyjmując Diagen razem z posiłkiem, tak jak jest to zalecane.

Rzadkie (mogą dotyczyć 1 na 1000 pacjentów):

• Zmniejszenie liczby komórek we krwi (np. płytek krwi, czerwonych i białych krwinek) co może powodować bladość, przedłużone krwawienie, siniaki, zmęczenie, bóle głowy, duszności i zawroty głowy. Objawy te zazwyczaj ustępują po przerwaniu leczenia.
• Reakcje skórne, takie jak wysypka, zaczerwienienie, swędzenie i pokrzywka.
• Nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.
• Mogą wystąpić krótkotrwałe zaburzenia widzenia, szczególnie na początku leczenia. Zależy to od zmian w stężeniach cukru we krwi.

Objawy te zwykle ustępują po zakończeniu przyjmowania leku.

Częstość nieznana (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

•  Alergiczne zapalenie naczyń krwionośnych.
• Niskie stężenie sodu we krwi, co może powodować splątanie, zmęczenie, utratę apetytu, niepokój lub rozdrażnienie, osłabienie mięśni, skurcze lub niekontrolowane ruchy.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309,
e-mail: ndl@urpl.gov.pl.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.