Bortezomib Reddy, 3,5 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, 1 fiolka

Lek Bortezomib Reddy zawiera substancję czynną o nazwie bortezomib, która jest tak zwanym inhibitorem proteasomu. Proteasomy odgrywają istotną rolę w kontrolowaniu funkcji komórek i ich procesu rozwoju. Poprzez zaburzanie ich funkcji bortezomib może prowadzić do śmierci komórek nowotworowych.

Bortezomib Reddy jest stosowany w leczeniu szpiczaka mnogiego (nowotworu szpiku kostnego) u pacjentów w wieku co najmniej 18 lat: 

• jako jedyny lek lub razem z innymi lekami: pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub deksametazonem u pacjentów, u których choroba uległa nasileniu (progresji) po stosowaniu przynajmniej jednego wcześniejszego innego leczenia i u których przeszczepienie hematopoetycznych komórek macierzystych było nieudane lub nie było możliwości jego przeprowadzenia; 
• w skojarzeniu z lekami: melfalanem i prednizonem, u pacjentów, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy nie kwalifikują się do chemioterapii dużymi dawkami cytostatyków w połączeniu z przeszczepieniem hematopoetycznych komórek macierzystych;
• w skojarzeniu z lekami deksametazonem lub deksametazonem z talidomidem u pacjentów, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy kwalifikują się do chemioterapii dużymi dawkami cytostatyków w połączeniu z przeszczepieniem hematopoetycznych komórek macierzystych (indukcja leczenia).

Lek Bortezomib Reddy jest stosowany w leczeniu chłoniaka z komórek płaszcza (rodzaj nowotworu zajmującego węzły chłonne) u pacjentów w wieku co najmniej 18 lat w skojarzeniu z lekami: rytuksymabem, cyklofosfamidem, doksorubicyną i prednizonem, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy nie kwalifikują się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych.

Substancją czynną leku jest bortezomib. Każda fiolka zawiera 3,5 mg bortezomibu (w postaci estru kwasu boronowego z mannitolem). Pozostały składnik (substancja pomocnicza) to mannitol.

Lekarz prowadzący dostosowuje odpowiednią dla pacjenta dawkę bortezomibu na podstawie wzrostu i masy ciała pacjenta (powierzchni ciała). Najczęściej stosowana dawka początkowa bortezomibu to 1,3 mg/m2 powierzchni ciała podawana dwa razy w tygodniu.
Lekarz może zmienić dawkę i całkowitą liczbę cykli leczenia w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, wystąpienia działań niepożądanych i dodatkowych schorzeń (np. wątroby).

Postępujący szpiczak mnogi
Jeżeli bortezomib podawany jest jako jedyny lek, pacjent otrzyma 4 dawki bortezomibu dożylnie lub podskórnie w dniach: 1., 4., 8. i 11., po czym następuje 10 dni przerwy w leczeniu.
Opisany 21-dniowy okres (3 tygodnie) jest uważany za jeden cykl leczenia. Pacjent otrzyma do 8 cykli (24 tygodnie).

Pacjent może również otrzymywać bortezomib razem z lekami: pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub deksametazonem.

Gdy bortezomib jest podawany razem z pegylowaną liposomalną doksorubicyną, pacjent będzie otrzymywał bortezomib dożylnie lub podskórnie podczas 21-dniowego cyklu leczenia, a pegylowana liposomalna doksorubicyna będzie podana w dawce 30 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym po wstrzyknięciu bortezomibu w 4. dniu cyklu leczenia bortezomibem trwającego 21 dni. Pacjent może otrzymać do 8 cykli (24 tygodnie).

Gdy bortezomib jest podawany razem z deksametazonem, pacjent będzie otrzymywał bortezomib dożylnie lub podskórnie podczas 21-dniowego cyklu leczenia, a deksametazon będzie podawany doustnie w dawce 20 mg w dniach 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11. i 12. cyklu leczenia bortezomibem trwającego 21 dni. Pacjent może otrzymać do 8 cykli (24 tygodnie).

Wcześniej nieleczony szpiczak mnogi
Jeżeli pacjent wcześniej nie był leczony z powodu szpiczaka mnogiego i pacjent nie kwalifikuje się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych, będzie otrzymywał bortezomib razem z innymi lekami: melfalanem i prednizonem.
W takim przypadku, czas trwania cyklu leczenia wynosi 42 dni (6 tygodni). Pacjent otrzyma 9 cykli (54 tygodnie).

• Podczas cykli 1-4 bortezomib podaje się dwa razy w tygodniu, w dniach: 1., 4., 8., 11., 22., 25., 29. oraz 32. 
• Podczas cykli 5-9 bortezomib podaje się raz w tygodniu, w dniach: 1., 8., 22. oraz 29.

Zarówno melfalan (9 mg/m2 ), jak i prednizon (60 mg/m2 ) są podawane doustnie w dniach 1., 2., 3. i 4. pierwszego tygodnia każdego cyklu.

Jeśli pacjent nie był wcześniej leczony z powodu szpiczaka mnogiego i pacjent kwalifikuje się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych, będzie otrzymywał bortezomib dożylnie lub podskórnie razem z innymi lekami: deksametazonem lub deksametazonem z talidomidem w indukcji leczenia.

W przypadku gdy bortezomib podawany jest z deksametazonem, pacjent otrzyma bortezomib dożylnie lub podskórnie w 21-dniowym cyklu, a deksametazon w dawce 40 mg będzie podawany doustnie w dniach 1., 2., 3., 4., 8., 9., 10. i 11. w 21-dniowym cyklu leczenia bortezomibem. Pacjent otrzyma do 4 cykli (12 tygodni).

W przypadku gdy bortezomib podawany jest z deksametazonem i talidomidem, czas trwania cyklu terapeutycznego wynosi 28 dni (4 tygodnie).

Deksametazon w dawce 40 mg będzie podawany doustnie w dniach 1., 2., 3., 4., 8., 9., 10. i 11. w 28- dniowym cyklu leczenia bortezomibem, a talidomid podaje się doustnie raz na dobę w dawce 50 mg do dnia 14. pierwszego cyklu, a gdy dawka jest tolerowana, zwiększa się ją do 100 mg w dniach 15.- 28. imoże być następnie zwiększona do 200 mg na dobę od drugiego cyklu. Pacjent może otrzymać do 6 cykli (24 tygodnie).

Wcześniej nieleczony chłoniak z komórek płaszcza
Jeśli pacjent nie był wcześniej leczony z powodu chłoniaka z komórek płaszcza, będzie otrzymywał dożylnie bortezomib razem z lekami: rytuksymabem, cyklofosfamidem, doksorubicyną i prednizonem.
Bortezomib jest podawany dożylnie w dniach 1., 4., 8. i 11., po czym następuje „okres odpoczynku” bez podawania leków. Jeden cykl leczenia trwa 21 dni (3 tygodnie). Pacjent otrzyma do 8 cykli (24 tygodnie).
Następujące leki podaje się w postaci dożylnych infuzji w dniu 1. każdego 21-dniowego cyklu bortezomibu: rytuksymab w dawce 375 mg/m2 , cyklofosfamid w dawce 750 mg/m2 i doksorubicyna wdawce 50 mg/m2.
Prednizon podaje się doustnie w dawce 100 mg/m2 w dniach 1., 2., 3., 4. i 5. cyklu leczenia bortezomibem.

Jak podawany jest lek Bortezomib Reddy
Ten lek stosuje się dożylnie lub podskórnie. Bortezomib będzie podawany przez fachowy personel medyczny, posiadający doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych.
Proszek bortezomibu musi zostać rozpuszczony przed podaniem. Przygotowanie leku przeprowadza fachowy personel medyczny. Następnie sporządzony roztwór wstrzykiwany jest albo szybko dożylnie, przez 3 do 5 sekund, albo podskórnie. Wstrzyknięcie podskórne podaje się w udo lub brzuch

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Bortezomib Reddy
Ponieważ ten lek jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, więc jest mało prawdopodobne by pacjent otrzymał zbyt dużą dawkę leku.
Jeśli, wyjątkowo, by do tego doszło, lekarz będzie obserwował pacjenta czy nie wystąpią działania niepożądane.

Bortezomib nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży, gdyż nie wiadomo, jak lek działa w tej grupie osób.

• jeśli pacjent ma uczulenie na bortezomib, bor lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta występują pewne ciężkie choroby płuc lub serca.

1 fiolka

Należy poinformować lekarza prowadzącego, jeśli u pacjenta: 

• stwierdza się małą liczbę krwinek czerwonych lub białych; 
• stwierdza się zaburzenia krwawienia i (lub) małą liczbę płytek krwi; 
• występują biegunka, zaparcia, nudności lub wymioty; 
• występowały w przeszłości omdlenia, zawroty głowy i zamroczenia; 
• stwierdza się zaburzenia czynności nerek; 
• stwierdza się umiarkowane do ciężkich zaburzenia czynności wątroby; 
• występowały w przeszłości drętwienia, cierpnięcia i bóle rąk oraz stóp (objawy neuropatii); 
• stwierdza się choroby serca lub problemy z ciśnieniem tętniczym krwi; 
• stwierdza się skrócenie oddechu lub kaszel; 
• drgawki;
• półpasiec (wokół oczu lub rozsiany po całym ciele); 
• objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia oraz duszność; 
• występuje utrata pamięci, zaburzenia myślenia, trudności z chodzeniem lub utrata widzenia. Mogą być to objawy ciężkiego zakażenia mózgu, a lekarz może zalecić dalsze badania i obserwację.

U pacjenta muszą być przeprowadzane regularne badania krwi przed i w trakcie leczenia bortezomibem w celu regularnego sprawdzania liczby krwinek.

Jeśli pacjent ma chłoniaka z komórek płaszcza, a razem z bortezomibem otrzymuje lek zawierający rytuksymab, należy powiedzieć o tym lekarzowi: 

• jeśli pacjent podejrzewa zakażenie wirusem zapalenia wątroby lub miał je w przeszłości. W kilku przypadkach, pacjenci, którzy mieli zakażenie WZW B, mogli mieć powtarzające się incydenty zapalenia wątroby, które mogły mieć skutek śmiertelny. Jeśli pacjent ma zakażenie WZW B w wywiadzie, będzie dokładnie obserwowany przez lekarza czy nie występują u niego objawy czynnego WZW B.

Przed rozpoczęciem leczenia bortezomibem należy dokładnie przeczytać ulotki wszystkich produktówleczniczych przyjmowanych podczas leczenia, w celu uzyskania informacji o nich. W przypadku przyjmowania talidomidu, należy wykluczyć ciążę, a następnie stosować skuteczną antykoncepcję.

Nie należy stosować bortezomibu w czasie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne.

Zarówno mężczyźni jak i kobiety otrzymujący bortezomib muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz do 3 miesięcy po zakończonym leczeniu. Jeżeli pomimo zastosowaniatych metod pacjentka zajdzie w ciążę, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Pacjentki nie powinny karmić piersią w trakcie stosowania bortezomibu. Konieczne jest przedyskutowanie z lekarzem bezpiecznego terminu powrotu do karmienia piersią po zakończeniu leczenia u pacjentki.

Talidomid powoduje wady wrodzone i śmierć płodu. W przypadku stosowania bortezomibu w skojarzeniu z talidomidem pacjenci muszą przestrzegać zasad „Programu zapobiegania ciąży dla talidomidu”.

Bortezomib może być przyczyną uczucia zmęczenia, zawrotów głowy, omdleń i niewyraźnego widzenia. W razie wystąpienia takich objawów nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn; nawet jeśli objawy nie występują, wciąż należy zachować ostrożność.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. W szczególności należy poinformować lekarza prowadzącego, jeżeli pacjent stosuje leki zawierające którąkolwiek z niżej wymienionych substancji czynnych:

• ketokonazol, stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych;
• rytonawir, stosowany w leczeniu zakażenia HIV; 
• ryfampicyna, antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; 
• karbamazepina, fenytoina lub fenobarbital, stosowane w leczeniu padaczki; 
• ziele dziurawca (Hypericum perforatum), stosowane w leczeniu depresji i innych stanów;
• doustne leki przeciwcukrzycowe.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre z tych działań niepożądanych mogą być poważne.

Jeśli pacjent otrzymuje bortezomib w leczeniu szpiczaka mnogiego lub chłoniaka z komórek płaszcza, należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy:

• skurcze mięśni, osłabienie mięśni; 
• dezorientacja, utrata lub zaburzenia widzenia, ślepota, drgawki, bóle głowy; 
• duszność, obrzęk stóp lub zmiana rytmu serca, wysokie ciśnienie krwi, zmęczenie, omdlenia; 
• kaszel i trudności z oddychaniem lub ucisk w klatce piersiowej.

Leczenie bortezomibem może być bardzo często przyczyną zmniejszenia we krwi pacjenta liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi. Dlatego u pacjenta muszą być często wykonywane badania krwi przed oraz w trakcie leczenia bortezomibem w celu regularnego sprawdzania liczby krwinek.

U pacjenta może dojść do zmniejszenia liczby: 

• płytek krwi, dlatego może pojawić się skłonność do siniaków lub krwawień niebędących następstwem urazu (np.: krwawienie z jelit, żołądka, ust i dziąseł lub krwotok w mózgu czy z wątroby); 
• czerwonych krwinek, co może prowadzić do niedokrwistości, której towarzyszą objawy, takie jak zmęczenie i bladość; 
• białych krwinek, co może prowadzić do większej podatności na zakażenia albo występowania objawów grypopodobnych.

Jeśli pacjent otrzymuje bortezomib w leczeniu szpiczaka mnogiego, może doświadczyć następujących działań niepożądanych:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób): 

• nadwrażliwość, drętwienia, mrowienia lub uczucie pieczenia skóry, ból rąk lub stóp spowodowane uszkodzeniem nerwu; 
• zmniejszenie liczby czerwonych i (lub) białych krwinek (patrz wyżej); 
• gorączka; 
• nudności lub wymioty, utrata apetytu; 
• zaparcia występujące z lub bez wzdęć (nasilenie objawów może być znaczne); 
• biegunka: jeśli się zdarzy, wówczas pacjent musi pić więcej wody niż zwykle, lekarz może zalecić przyjmowanie dodatkowych leków w celu kontroli biegunki; 
• zmęczenie, uczucie osłabienia; 
• ból mięśni, ból kości.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):

• niskie ciśnienie tętnicze, nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi podczas wstawania, które może prowadzić do omdleń; 
• wysokie ciśnienie tętnicze; 
• zmniejszona czynność nerek; 
• ból głowy; 
• ogólne uczucie bycia chorym, ból, zawroty głowy, zamroczenie, uczucie osłabienia lub utraty świadomości; 
• dreszcze; 
• zakażenia, między innymi: zapalenie płuc, dróg oddechowych, oskrzeli, zakażenia grzybicze, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny, objawy grypopodobne; 
• półpasiec (zlokalizowany m.in. wokół oczu lub rozsiany na całym ciele); 
• bóle w klatce piersiowej, zadyszka podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych; 
• różne rodzaje wysypki; 
• swędzenie skóry, guzki na skórze lub sucha skóra; 
• zaczerwienienie twarzy lub pękanie naczyń włosowatych; 
• zaczerwienienie skóry; 
• odwodnienie; 
• zgaga, wzdęcia, odbijanie, wiatry, ból brzucha, krwawienie z jelit lub żołądka; 
• zaburzenia czynności wątroby; 
• zapalenie jamy ustnej lub warg, suchość w ustach, owrzodzenia jamy ustnej lub ból gardła; 
• zmniejszenie masy ciała, utrata smaku; 
• skurcze mięśniowe, osłabienie mięśni, bóle kończyn; 
• niewyraźne widzenie; 
• zapalenie spojówek; 
• krwawienie z nosa; 
• trudności w zasypianiu, potliwość, lęk, wahania nastroju, nastrój depresyjny, niepokój lub pobudzenie, zmiany stanu psychicznego, dezorientacja;
• obrzęki, między innymi wokół oczu i w innych częściach ciała.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób): 

• niewydolność serca, zawał serca, bóle w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, przyspieszony lub spowolniony rytm serca; 
• niewydolność nerek; 
• zapalenie żył, zakrzepy krwi w żyłach i płucach;  zaburzenia krzepnięcia krwi;
• niewydolność krążenia; 
• zapalenie osierdzia (zewnętrznej osłonki serca) lub płyn w osierdziu; 
• zakażenia, między innymi: zakażenia dróg moczowych, grypa, opryszczka, zakażenie ucha i tkanki łącznej; 
• krew w stolcu, krwawienia z błon śluzowych, np.: z jamy ustnej, pochwy; 
• zaburzenia naczyń mózgowych; 
• porażenie, drgawki, upadki, zaburzenia ruchowe, nieprawidłowe, zmienione lub osłabione odczuwanie (dotyku, słuchu, smaku, węchu), zaburzenia uwagi, drżenie, szarpanie; 
• zapalenie stawów, w tym zapalenie stawów palców rąk, nóg i szczęki; 
• zaburzenia dotyczące płuc, utrudniające oddychanie. Niektóre z nich to: trudności w oddychaniu, zadyszka, zadyszka w spoczynku, spłycenie oddechu lub zatrzymanie oddechu, sapanie; 
• czkawka, zaburzenia mowy; 
• zwiększenie lub zmniejszenie ilości wytwarzanego moczu (spowodowane uszkodzeniem nerek), bolesne oddawanie moczu lub krew/białko w moczu, zastój płynów; 
• zmieniony poziom świadomości, dezorientacja, pogorszenie lub utrata pamięci; 
• nadwrażliwość; 
• utrata słuchu, głuchota, dzwonienie lub dyskomfort w uszach; 
• zaburzenia hormonalne mogące wpływać na absorpcję soli i wody; 
• nadczynność tarczycy; 
• zbyt małe wytwarzanie insuliny lub oporność na prawidłowe poziomy insuliny 
• podrażnienie lub zapalenie oczu, nadmiernie wilgotne oczy, ból oczu, suche oczy, zakażenia oczu, guzek w powiece (gradówka), zaczerwienienie i obrzęk powieki, wydzielina z oczu, zaburzenia widzenia, krwawienia z oczu; 
• powiększenie węzłów chłonnych; 
• sztywność stawów lub mięśni, uczucie ociężałości, ból w pachwinie; 
• utrata włosów i nieprawidłowa struktura włosów; 
• reakcje uczuleniowe; 
• zaczerwienienie lub bolesność w miejscu wstrzyknięcia; 
• bóle jamy ustnej; 
• zakażenia lub stan zapalny jamy ustnej, owrzodzenia jamy ustnej, przełyku, żołądka i jelit, czasem z towarzyszącym bólem i krwawieniem, słaba perystaltyka jelit (w tym niedrożność), dyskomfort w jamie brzusznej i przełyku, utrudnione przełykanie, wymioty krwią; 
• zakażenie skóry; 
• zakażenia bakteryjne i wirusowe; 
• zakażenia zęba; 
• zapalenie trzustki, niedrożność przewodów żółciowych; 
• ból narządów płciowych, zaburzenia erekcji; 
• zwiększenie masy ciała; 
• pragnienie; 
• zapalenie wątroby;
• zaburzenia w miejscu wstrzyknięcia lub związane z użyciem cewnika naczyniowego;
• reakcje i zaburzenia skóry (które mogą być ciężkie i zagrażające życiu), owrzodzenie skóry; 
• siniaki, upadki i uszkodzenia; 
• stan zapalny lub krwawienie z naczyń krwionośnych, objawiający się od małych czerwonych lub fioletowych plamek (zazwyczaj na nogach) do dużych, podobnych do siniaków, plam podskórnych; 
• łagodne torbiele;
• ciężki odwracalny stan zaburzeń mózgowych, który obejmuje drgawki, wysokie ciśnienie tętnicze krwi, ból głowy, zmęczenie, dezorientację, ślepotę lub inne zaburzenia widzenia.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób): 

• choroby serca, w tym zawał serca, dławica piersiowa; 
• napady czerwienienia się; 
• odbarwienie żył; 
• zapalenie rdzenia kręgowego; 
• choroby uszu, krwawienie z uszu; 
• niedoczynność tarczycy; 
• zespół Budd–Chiari (objawy kliniczne wywoływane blokadą żył wątrobowych); 
• zmieniona lub nieprawidłowa czynność jelit; 
• krwawienie w mózgu; 
• zażółcenie oczu lub skóry (żółtaczka); 
• ciężka reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny) z objawami takimi jak: trudności w oddychaniu, ból lub ucisk w klatce piersiowej i (lub) uczucie zawrotów głowy/omdlenia, silny świąd skóry lub wystające guzki na skórze, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, co może powodować trudności w oddychaniu i przełykaniu, zapaść; 
• choroby piersi; 
• owrzodzenie pochwy; 
• obrzęk narządów płciowych; 
• nietolerancja alkoholu; 
• wyniszczenie lub utrata masy ciała; 
• zwiększenie apetytu; 
• przetoka;
• wysięk w stawach; 
• torbiel w wyściółce stawu (torbiel maziówkowa); 
• złamania kości; 
• rozpad włókien mięśniowych prowadzący do dalszych powikłań; 
• obrzęk wątroby, krwawienie z wątroby; 
• rak nerki; 
• stan skóry podobny do łuszczycy; 
• rak skóry; 
• bladość skóry; 
• zwiększenie liczby płytek krwi lub plazmocytów (rodzaj białych komórek krwi); 
• zakrzep krwi w małych naczyniach krwionośnych (mikroangiopatia zakrzepowa); 
• nieprawidłowa reakcja na przetoczenie krwi; 
• częściowa lub całkowita utrata widzenia; 
• zmniejszone libido; 
• ślinienie się; 
• wytrzeszcz oczu; 
• nadwrażliwość na światło; 
• zwiększona częstość oddychania;
• ból odbytnicy; 
• kamica żółciowa; 
• przepuklina; 
• skaleczenia; 
• łamliwe lub słabe paznokcie; 
• nieprawidłowe odkładanie się białek w narządach; 
• śpiączka; 
• owrzodzenie jelit; 
• niewydolność wielonarządowa; 
• zgon; 
• ciężkie zapalenie nerwów, które może powodować porażenie i trudności w oddychaniu (zespół Guillain-Barré).

Jeśli pacjent otrzymuje bortezomib razem z innymi lekami w leczeniu chłoniaka z komórek płaszcza może doświadczyć następujących działań niepożądanych:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• zapalenie płuc; 
• utrata apetytu; 
• nadwrażliwość, drętwienia, mrowienia lub uczucie pieczenia skóry, ból rąk lub stóp spowodowane uszkodzeniem nerwu; 
• nudności lub wymioty; 
• biegunka; 
• owrzodzenia jamy ustnej; 
• zaparcia; 
• ból mięśni, ból kości; 
• utrata włosów i nieprawidłowa struktura włosów; 
• zmęczenie, uczucie osłabienia; 
• gorączka.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób): 

• półpasiec (zlokalizowany m.in. wokół oczu lub rozsiany na całym ciele); 
• zakażenie wirusem opryszczki; 
• zakażenia bakteryjne i wirusowe; 
• zakażenia dróg oddechowych, oskrzeli, mokry kaszel, objawy grypopodobne; 
• zakażenia grzybicze; 
• nadwrażliwość (reakcja alergiczna); 
• zbyt małe wytwarzanie insuliny lub oporność na prawidłowe poziomy insuliny; 
• zastój płynów; 
• zaburzenia snu; 
• utrata świadomości; 
• zmieniony poziom świadomości, splątanie; 
• uczucie zawrotów głowy; 
• nasilone bicie serca, nadciśnienie tętnicze, pocenie się; 
• nieprawidłowe widzenie, niewyraźne widzenie; 
• niewydolność serca, zawał serca, bóle w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, przyspieszony lub spowolniony rytm serca; 
• wysokie lub niskie ciśnienie tętnicze krwi; 
• nagły spadek ciśnienia krwi po zmianie pozycji ciała, co może prowadzić do omdlenia; 
• duszność podczas wysiłku; 
• kaszel; 
• czkawka; 
• dzwonienie w uszach, dyskomfort w uszach; 
• krwawienie z jelit lub żołądka; 
• zgaga; 
• ból brzucha, odbijanie; 
• utrudnione przełykanie; 
• zakażenie lub zapalenie żołądka lub jelit; 
• ból brzucha; 
• zapalenie jamy ustnej lub warg, ból gardła;
• zmiana czynności wątroby; 
• świąd skóry; 
• zaczerwienienie skóry; 
• wysypka; 
• skurcze mięśni; 
• zakażenie dróg moczowych; 
• ból kończyn;
• brzęk obejmujący oczy i inne części ciała; 
• dreszcze; 
• zaczerwienienie i ból w miejscu wstrzyknięcia; 
• ogólne uczucie choroby; 
• utrata masy ciała; 
• przyrost masy ciała.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób): 

• zapalenie wątroby; 
• ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna), której objawy mogą obejmować: trudności w oddychaniu, ból lub ucisk w klatce piersiowej, uczucie zawrotów głowy lub omdlenia, ciężki świąd skóry lub pęcherze na skórze, obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, które mogą powodować trudności w przełykaniu, zapaść; 
• zaburzenia ruchu, porażenie, drżenia mięśniowe; 
• zawroty głowy; 
• utrata słuchu, głuchota; 
• zaburzenia dotyczące płuc, utrudniające oddychanie. Niektóre z nich to: trudności w oddychaniu, zadyszka, zadyszka w spoczynku, spłycenie oddechu lub zatrzymanie oddechu, sapanie; 
• zakrzepy krwi w płucach; 
• żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu); 
• guzek w powiece (gradówka), zaczerwienienie i obrzęk powieki.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób): 

• zakrzep krwi w małych naczyniach krwionośnych (mikroangiopatia zakrzepowa), 
• ciężkie zapalenie nerwów, które może powodować porażenie i trudności w oddychaniu (zespół Guillain-Barré).