Atimos, 12 mikrogramów/dawkę odmierzoną, aerozol inhalacyjny, roztwór, 120 dawek

Atimos jest lekiem do stosowania wziewnego, którego substancja czynna dociera bezpośrednio do płuc, gdzie działa.

Atimos jest stosowany w leczeniu objawów (świszczącego oddechu i duszności) umiarkowanej lub ciężkiej astmy oskrzelowej. Substancja czynna leku, fumaran formoterolu, należy do grupy leków rozszerzających oskrzela. Ułatwiają one oddychanie przez rozkurcz mięśni dróg oddechowych.

Regularne stosowanie leku Atimos razem ze steroidami (przyjmowanymi wziewnie lub doustnie), długotrwale pomaga zapobiegać trudnościom w oddychaniu.
Atimos może być również stosowany w łagodzeniu objawów, takich jak:

• kaszel,

• świszczący oddech

• duszność u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), którzy wymagają długotrwałego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.

Atimos może być również stosowany w łagodzeniu objawów, takich jak kaszel, świszczący oddech i duszność u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP), którzy wymagają długotrwałego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.

.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

Zalecana dawka w astmie:
Dawka leku Atimos zależy od rodzaju astmy i nasilenia jej objawów.

Lekarz dostosuje dawkę leku indywidualnie dla każdego pacjenta. Ważne jest, aby pacjent przyjmował Atimos regularnie w przepisanych dawkach.
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych, w tym osób w podeszłym wieku, oraz u młodzieży w wieku od 12 lat, to: 1 dawka aerozolu rano i 1 dawka aerozolu wieczorem. Oznacza to, że należy przyjąć w sumie 2 dawki aerozolu (24 mikrogramy) leku Atimos na dobę.

W ciężkiej astmie lekarz może zalecić 4 dawki aerozolu na dobę (48 mikrogramów): 2 dawki aerozolu rano i 2 dawki aerozolu wieczorem.
Maksymalna dawka dobowa to 4 dawki aerozolu (48 mikrogramów) leku Atimos i nie należy przyjmować większej dawki dobowej niż zalecana przez lekarza.
Ten lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci z astmą w wieku poniżej 12 lat.

Zalecana dawka w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP):
Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych (w wieku od 18 lat), w tym osób w podeszłym wieku, to: 1 dawka aerozolu rano i 1 dawka aerozolu wieczorem. Oznacza to, że w ciągu doby należy przyjąć w sumie 2 dawki aerozolu (24 mikrogramy) leku Atimos.
W przypadku ciężkiej POChP lekarz może zalecić 4 dawki aerozolu na dobę (48 mikrogramów), czyli 2 dawki aerozolu rano i 2 dawki aerozolu wieczorem.
Maksymalna dawka dobowa to 4 dawki aerozolu (48 mikrogramów) leku Atimos i nie należy przyjmować większej dawki dobowej niż zalecana przez lekarza.
Nie należy stosować więcej niż 2 dawki aerozolu w tym samym czasie.

Lek ten nie jest przeznaczony do stosowania u pacjentów z POChP w wieku poniżej 18 lat.

Leku Atimos nie należy stosować w napadach duszności. W takich przypadkach należy zastosować szybko działający, wziewny lek rozszerzający oskrzela, który w tym celu został przepisany przez lekarza prowadzącego. Lek ten należy zawsze mieć przy sobie.

Kiedy nie stosować leku Atimos:

• jeśli pacjent ma uczulenie na formoterol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

• w napadach duszności, gdyż jest on nieskuteczny. W takich przypadkach należy zastosować szybko działający lek wziewny rozszerzający oskrzela, który należy mieć zawsze przy sobie.

Atimos zawiera etanol
Atimos zawiera małe ilości etanolu (alkoholu): każda dawka aerozolu zawiera około 9 mg etanolu.

Atimos jest roztworem w postaci aerozolu, umieszczonym w pojemniku aluminiowym pod ciśnieniem z zaworem dozującym, rozpylaczem i wieczkiem ochronnym.
Opakowanie zawiera 1 inhalator który dostarcza 120 dawek.

Przed rozpoczęciem stosowania Atimos należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy zawsze poinformować lekarza, jeśli u pacjenta:

• występuje ciężka choroba serca, zwłaszcza jeśli pacjent niedawno przebył zawał mięśnia sercowego, jeśli występuje choroba naczyń wieńcowych serca lub znaczne osłabienie mięśnia sercowego (zastoinowa niewydolność serca),

• występują zaburzenia rytmu serca, takie jak przyspieszony rytm serca, wady zastawek serca lub nieprawidłowy zapis elektrokardiograficzny, a także inne choroby serca,

• występuje zarostowa choroba naczyń, zwłaszcza stwardnienie tętnic, lub nieprawidłowe rozszerzenie naczynia krwionośnego,

• występuje wysokie ciśnienie krwi,

• występuje duże stężenie cukru we krwi (cukrzyca),

• występuje zmniejszone stężenie potasu we krwi,

• występuje nadczynność tarczycy,

• występuje guz rdzenia nadnerczy wytwarzający adrenalinę i noradrenalinę,

• planowane jest znieczulenie ogólne za pomocą halogenowych środków znieczulających.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek Atimos może być stosowany w ciąży wyłącznie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach,które wydawane są bez recepty.
Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Atimos. Należą do nich leki:

• stosowane w leczeniu nieprawidłowego rytmu serca (np. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid),

• stosowane w leczeniu chorób serca (np. glikozydy naparstnicy),

• stosowane w przekrwieniu błony śluzowej nosa (np. efedryna),

• blokujące receptory beta-adrenergiczne, stosowane w chorobach serca lub jaskrze (zwiększone ciśnienie w gałce ocznej), w postaci tabletek lub kropli do oczu,

• zawierające erytromycynę (stosowane w leczeniu zakażeń),

• stosowane w leczeniu objawów depresji: inhibitory monoaminooksydazy (np. fenelzyna i izokarboksazyd) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylina i imipramina),

• stosowane w leczeniu ciężkich zaburzeń psychicznych (np. chloropromazyna i trifluperazyna),

• stosowane w leczeniu reakcji alergicznych, (takie jak leki przeciwhistaminowe, np. terferadyna, astemizol, mizolastyna),

• stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej (np. teofilina, aminofilina lub steroidy),

• stosowane w celu zwiększenia objętości wytwarzanego moczu (takie jak leki moczopędne),

• stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (np. lewodopa),

• zawierające oksytocynę, która wywołuje skurcze macicy,

• stosowane w leczeniu niedoczynności tarczycy (np. tyroksyna).

Jednoczesne stosowanie leków antycholinergicznych (takich jak tiotropium lub bromek ipratropium) z lekiem Atimos może pomóc w rozszerzeniu dróg oddechowych w jeszcze większym stopniu.
Lekarz może przepisać również kortykosteroidy wziewne, które są stosowane w zaburzeniach oddychania. Wówczas bardzo ważne jest ich regularnie stosowanie. Po rozpoczęciu stosowania leku Atimos, nie należy przerywać zalecanego leczenia steroidami, ani zmieniać ich dawkowania.

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Możliwe działania niepożądane są wymienione poniżej według częstości ich występowania. W razie wątpliwości dotyczących niżej wymienionych działań niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Jeśli trudności w oddychaniu lub świszczący oddech nasilą się po inhalacji leku, należy zaprzestać stosowania leku Atimos i niezwłocznie powiadomić o tym lekarza prowadzącego. Objawy te są spowodowane zwężeniem dróg oddechowych, ale występują one rzadko.

Częste (występujące u 1 na 10 osób): nieprawidłowo szybkie bicie serca i kołatania serca, kaszel, drżenie, ból głowy.

Niezbyt częste (występujące rzadziej niż u 1 na 100 osób): skurcze mięśni, bóle mięśni, nudności, pobudzenie, niepokój, zwłaszcza ruchowy, zaburzenia snu, zawroty głowy, zaburzenia odczuwania smaku, podrażnienie gardła, szybkie bicie serca, zaburzenia rytmu serca z przyspieszeniem czynności serca, nieprawidłowo małe stężenie potasu we krwi, zwiększenie stężenia cukru we krwi, zwiększenie stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi, nadmierne pocenie się.

Rzadkie (występujące rzadziej niż u 1 na 1 000 osób): dodatkowe skurcze serca powstające wskutek przedwczesnego skurczu komór serca, uczucie ucisku w klatce piersiowej, zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia krwi, świszczący oddech występujący bezpośrednio po inhalacji leku, gwałtowne zmniejszenie ciśnienia krwi, zapalenie nerek, reakcje alergiczne, takie jak świąd skóry, wysypka skórna, skurcz oskrzeli, pokrzywka, obrzęki skóry i błony śluzowej utrzymujące się przez kilka dni.

Bardzo rzadkie (występujące u mniej niż 1 na 10 000 osób): zaostrzenie astmy, trudności w oddychaniu, obrzęki w okolicach nadgarstków rąk i kostek stóp, nieregularne bicie serca, zmniejszenie liczby płytek krwi, nadpobudliwość, niewłaściwe zachowanie, omamy.
Nasilenie niektórych z działań niepożądanych, takich jak: drżenie, nudności, nieprawidłowy smak lub zaburzenia smaku , podrażnienie gardła, nadmierne pocenie się, niepokój, zwłaszcza ruchowy, ból głowy, zawroty głowy i skurcze mięśni, może zmniejszać się w ciągu jednego do dwóch tygodni nieprzerwanego leczenia astmy.