Wskazania
Leczenie cukrzycy typu 2 u pacjentów w średnim wieku i starszych, kiedy przestrzeganie diety nie jest wystarczające do uregulowania metabolizmu węglowodanów.
Skład
Substancją czynną leku jest glikwidon. 1 tabletka zawiera 30 mg glikwidonu (Gliquidonum).
Inne składniki leku to laktoza, skrobia kukurydziana sucha, skrobia kukurydziana rozpuszczana, magnezu stearynian.
Sposób przechowywania
15°C - 25°C
Dawkowanie
Lek Glurenorm należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Lekarz dostosuje dawkowanie i dietę do indywidualnego metabolizmu pacjenta. Pacjent nie powinien przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. Dawkę leku Glurenorm ustala lekarz na podstawie stężenia glukozy we krwi. Leczenie początkowe Leczenie rozpoczyna się zwykle od podania 1/2 tabletki (15 mg) podczas śniadania. Jeżeli dawka jest niedostateczna, lekarz zaleci stopniowe zwiększenie dawki. Jeśli przepisana dawka nie jest większa niż 2 tabletki (60 mg) dziennie, lek można stosować raz na dobę, najlepiej podczas śniadania. Jeżeli trzeba zastosować większe dawki, można uzyskać lepszą kontrolę, jednakże stosując lek w dwóch lub trzech dawkach podzielonych w ciągu doby. W takiej sytuacji największą dawkę należy przyjąć podczas śniadania. Lek Glurenorm należy przyjmować na początku posiłku. Dzienne dawki należy przyjmować na początku posiłku. Dzienne dawki leku większe niż 4 tabletki (120 mg) zwykle nie powodują dalszej poprawy wyników leczenia. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Przeciwwskazania
Kiedy nie stosować leku Glurenorm:
- Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na glikwidon lub którykolwiek z pozostałych składników leku.
- Jeśli u pacjenta występuje uczulenie (nadwrażliwość) na sulfonamidy
- Jeśli pacjent choruje na cukrzyce typu 1.
- Jeśli pacjent znajduje się w stanie śpiączki cukrzycowej i stanie przedśpiączkowym.
- Jeśli pacjent choruje na cukrzycę powikłaną kwasicą i ketozą.
- Jeśli pacjent jest po resekcji trzustki.
- Jeśli pacjent jest w czasie ciężkich zakażeń.
- Jeśli pacjent jest przed zabiegiem chirurgicznym.
- Jeśli pacjent ma ciężką niewydolność wątroby.
- Jeśli pacjent choruje na ostrą porfirię.